Búnaðarrit - 01.01.1950, Blaðsíða 191
BÚNAÐARRIT
187
úr Reykjavík, en nokkuð kemur jafnan úr Hafnai'-
firði og af Suðurnesjum — og fyrir kemur að fólk,
sem er í sveit, gefi sig fram.
Ráðningar ganga í langflestum tilfellum því greið-
legar, sem styttra er 1 vistina frá Reykjavík ,og þess
eru dæmi, að oflangt þótti frá „bænum“ að ráðast
utarlega á Seltjarnarnes! Hin dæmin eru líka til —
einkum um kaupakonur — að þær vilja ráðast lielzt
í fjarlæg héruð. Vilja þó oft verða einhverir meinbugir
á um ráðningu, þegar svona stendur á, jafnvel þótt
hægt sé að benda þessu fólki á fjarlæga staði. Þeir
eru þá ekki í réttri átt frá Reykjavík, eða eitthvað
annað er í vegi, þegar til kemur.
Niðurstaðan verður því jafnan sú, að það eru bænd-
ur innan Búnaðarsambands Suðurlands, Kjalarnes-
þings og Borgarfjarðar, sem starfsemi ráðningarstof-
unnar kemur helzt að gagni, enda eiga þeir flestar
ferðir til Reykjavíkur, og geta þá sjálfir talað og
samið við verkafólkið, sem ráðningarstofan hefur á
sínum vegum.
í þessu sambandi skal á það bent, hlutaðeigendum
til leiðbeiningar og athugunar, að aðalþáttur ráðn-
ingarstofunnar verður í reyndinni sá, að benda á
heimili og verkafólk og koma beinu sambandi þar
á milli, en hitt reynist oftast erfitt, að afgera ráðn-
ingar, án þess að bóndinn eða umboðsmaður hans
komi þar til skjalanna. Á þetta við bæði um ráðning-
una sjálfa og um kaupgjaldið. Fyrir því vill ráðningar-
stofan áminna bændur um að vera sér úti um góða
umboðsmenn — nema þeir geti fylgt beiðni sinni eftir
í eigin persónu —, en vanrækja þó ekki að láta fylgia
beiðni sinni, sem fyllstar upplýsingar, samkvæmt því
sem áður er á bent hér í skýrslunni.
Af því sem nú var sagt er Ijóst, að ráðningarstofan
ræður sjaldnast kaupum og kjörum, milli bænda og
verkafólks, þótt hún að vísu gefi leiðbeinandi upp-