Búnaðarrit - 01.01.1992, Blaðsíða 91

litarefnum, þannigað kjötið verður fölt, lint ogslepjulegt. Auk þess að hafa
fráhrindandi útlit verður PSE-kjöt einnig þurrt og seigt eftir matreiðslu.
DFD-kjöt myndast við langvinna ofreynslu fyrir slátrun, þannig að
orkuforðinn í vöðvum dýranna er meira eða minna tæmdur. Lítil mjólkur-
sýra myndast í vöðvum þessara dýra og endanlegt sýrustig verður hærra en
6,2. DFD- kjöt verður dökkt, stíft og þurrt, eins og nafnið gefur til kynna.
Auk þess hefur DFD-kjöt lélegt geymsluþol, meyrnar illa, en hentar vel í
unnar kjötvörur, því að það bindur mjög vel vatn.
Þessi tegund af streitu finnst einnig í nautakjöti, hrossakjöti og kinda-
kjöti. Par sem DFD-kjöt hefur lítið geymsluþol, meyrnar illa og er ólystugt
eftir matreiðslu, er mikilvægt, að þetta kjöt sé notað í unnar kjötvörur strax
að lokinni slátrun. Einnig þarf að leggja meiri áherslu á bætta meðferð og
aðbúnað dýra, þar sem DFD-kjöt fæst einungis af skepnum, sem orðið hafa
fyrir miklu álagi („Streita í svínum og áhrif streitu á kjötgæði og þrif svína",
Freyr 89:37-39).
Rannsókn ástœrð hryggvöðvans (kótilettuvöðvans). Erlendar rannsóknir
hafa sýnt, að arfgengið fyrir stærð hryggvöðvans eða kótilettuvöðvans er
mjög hátt eða 0,6. Með hljóðmyndatækni á því að vera auðvelt að velja
einungis undaneldisgripi með stóra hryggvöðva og koma þannig til móts við
kröfur neytenda.
Rannsókn á galtarbragði. Ógeltir grísir hafa marga eiginleika, sem gera
þá hagkvæmari til framleiðslu á svínakjöti en gyltugrísi og vanaða galtar-
grísi. Ógeltir grísir hafa meiri vöðvafyllingu og minni fitusöfnun en hinir
geltu. Tilraunir hafa sýnt, að ógeltir grísir hafa 6-9% betri fóðurnýtingu og
um 7% meiri vaxtarhraða en gyltugrísir og geldingar. Pessir kostir ógeltu
grísanna koma best í ljós eftir, að þeir hafa náð 25-30 kg þyngd.
Tilraunir hafa sýnt, að arfgengið fyrir galtarbragði er mjög hátt. Danirnir
Jónsson og Andersen fundu árið 1979, að arfgengið fyrir galtarbragði væri
0,54 ± 0,32. Pjóðverjinn Willeke fann út áriö 1982, að arfgengið fyrir
galtarbragði væri 0,56 ± 0,12, og er það í samræmi við niðurstöður
Jónssonar og Andersens. Þar sem arfgengið fyrir galtarbragði er svona hátt,
á að vera tiltölulega auðvelt að minnka galtarbragð í kjöti með markvissu
úrvali og kynbótum.
Eins og gefur að skilja, hefur aldur við slátrun og kynþroski niikil áhrif á
androstenonmagnið í blóði ógeltra galtargrísa. í Vestur-Evrópu og á
Norðurlöndum er algengast, að grísum sé slátrað um 90 kg þungum, og þá
eru þeir um 6 mánaða gamlir.
Niðurstöður afkvæmarannsóknar á Þórustöðum 1990 (1060 grísir) sýna,
að meðalaldurgrísa viðslátrun var 180dagareða6mánuðir. Rétt erað taka
fram, að meðalfallþungi þessara sömu grísa var 56,6 kg, og niðurstöður
sýna ennfremur, að auðvelt er að auka fallþunga grísanna með skipuiögð-
um kynbótum án þess að hafa áhrif á fitusöfnun þeirra. Með auknum
89