Búnaðarrit - 01.01.1992, Blaðsíða 153

á sumum stjórnarfundum Búnaðarfélags íslands. Fulltrúar Búnaðarfélags
Islands og Stéttarsambands bænda áttu viðræður við iðnaðarráðherra um
endurreisn ullariðnaðarins á sl. sumri og síðan fund með utanríkismála-
nefnd Alþingis til að fjalla um samninga um evrópska efnahagssvæðið,
sérstaklega í sambandi við eignar- og umráðarétt yfir landi. Eftir áramótin
ræddu fulltrúar beggja samtakanna við landbúnaðarráðherra og afhentu
bréf með alvarlegum aðvörunum við tillögum framkvæmdastjóra GATT að
samningi um landbúnaðarmál ásamt greinargerð, sem stjórn Búnaðarfé-
Iagsins hafði fengið Ketil A. Hannesson til að vinna. í framhaldi af þessu
starfi efndu búnaðarsambönd víðs vegar um landið til fjölmennra bænda-
funda til upplýsinga um málið, þannig að bændur þekktu betur en margir
aðrir til málsins á eftir. Þannig er að sjálfsögðu áríðandi að vinna heima-
vinnuna vel í mikilvægum málum í samningum okkar við aðrar þjóðir, afla
sér eins víðtækra upplýsinga og kostur er og kynna sér þær vandlega til að
geta metið stöðuna rétt. Þetta hefur Búnaðarfélag íslands lagt áherzlu á að
gera og lagt fram sinn skerf til að sú vinna komi einnig öðrum að notum.
En það er ekki aðeins í erlendum samskiptum, sem aðstæður breytast.
Slíkt gerist einnig hér innanlands. Á síðasta ári var gerður nýr búvörusamn-
ingur, og er þegar farið að vinna eftir honum. Gildistaka hans mun hafa í för
með sér miklar breytingar fyrir íslenzkan landbúnað, og er þá ákaflega
mikilvægt, að allir, sem vinna í þágu landbúnaðarins, taki tillit til þess við
störf sín. Stjórn Búnaðarfélagsins mun því leggja fyrir Búnaðarþing erindi
um, að það taki sérstaklega til meðferðar, á hvern hátt rannsóknarstarfsem-
in, búfræðikennsla- og leiðbeiningaþjónusta geti sem bezt unnið að því, að
markmiðum samningsins verði náð til hagsbóta fyrir alla aðila, og sett séu
ný markmið í samræmi við það. Slíku Grettistaki verður að sjálfsögðu ekki
náð nema allir, sem að því vinna, leggi sig fram, eins og kostur er, bæði sj álfs
sín vegna og annarra. Á þessum tíma örra breytinga er að sjálfsögðu erfitt
að sjá langt fram í tímann við slíka markmiðssetningu. Eina úrræðið er að
reyna að bregðast við eftir beztu manna yfirsýn jafnóðum og breytingarnar
verða.
Á alþjóðlegu umhverfisráðstefnunni, sem ég minntist á í upphafi, var á
það bent, að umhverfishliðin hefði alltof lítið komið inn í umræður um
viðskiptasamninga og ákvarðanir á þeim vettvangi. Það er augljóst, að með
framleiðnipíndum landbúnaði hefur í sumum löndum verið gengið alltof
langt í röskun á jafnvægi í náttúrunni, sem veldur hættu bæði fyrir náttúru
og neytendur. Ljóst er, að víða þarf þar að grípa í taumana og gera
landbúnaðinn sjálfbæran, þ.e. að eðlileg hringrás verði í náttúrunni, svo að
maðurinn gangi ekki of nærri auðlindum hennar. Margt bendir til, að
íslenzkur landbúnaður og afurðir hans standi nær því en víðast hvar annars
staðar að ná þessu markmiði, og er mikilvægt, að fram fari úttekt á því sem
fyrst. I því eru fólgin mikil verðmæti, sem auðvelda okkur starfið framund-
151
L