Alþýðublaðið - 10.08.1923, Blaðsíða 3

J
Er keypt milliliðalaust frá heimsins stærstu teverzlun, sem er
um leið búin fullkomnustu nýt'zku-áhöldum í þeirri grein.
Við seljum 3 tegundir, mismunandi að bragði og ilm, svo
að hver fær þá tegund, sem hanh helzt kýs.
K-aupf élagiö.
færðir eru um réttmæti málstað-
ar síns. Það er ekkert undar-
legt, þótt minni byltingarbragur
sé á jafnaðarmönnum í Eriglandi,
þar sem verkalýðurinn lifir við
nokkurn veginn sæmileg kjör,
en t. d. í Þýzkalandl, þar sem
hann hefir varla málungi roatár,
eða þótt byjtingabragurinn væri
minni fyrir stríðið í Þýzkalandi,
þegar margvíslegar umbætur voru
gerðar í þágu hans, en í Rúss-
landi, þar sem öllum umbóta-
kröfum var synjað, og þvf bar
að byltingu. Merkilegt í þessu
efni er að líta til helztu Norður-
landanna þriggja. Annars vegar
er Noregur; þar eru atvinnu-
Afgreiðsla
blaðsÍDS er í Alþýðuhúsinu við
Ingólfsstræti.
Sími 9 8 8.
Auglýsingum sé skilað fyrir kl. 8
að kveldinu fyrir útkomudag þang-
að eða í prentsmiðjuna Bergstaða-
stræti 19 eða í síðasta lagi kl. 10
útkomudaginn.
Áskriftargjald 1 króna á mánuði.
Auglýsingaverð 1,50 cm. eindálka.
Útsölumenn eru beðnir að gera
Bkil afgreiðslunni að minsta kosti
ársfjórðungslega.
vegir mjög í ólagi og heldur
lélega stjórnað, enda erujafnað-
armenn þar yfirleitt byltingasinn*
aðri en í hinum, og hafa þeir
því hallast að þriðja alþjóða-
sambandi jafnaðarmanna,“ því í
Moskva. Hins vegar eru Dan-
mörk og Svíþjóð; þar hafa kom-
ist á ýmsar sæmilegar umbætur
Idgar Rice Burrougho: Dýir' Tarsans.
hann sá andlit ráðunauts og félaga Rokoffs, en
dró þau brátt saman og varð illilegur á svip.
»Hver fjandinn !<* hreytti hann úr sér. »Hvaðan
komstu? Við héldum, að úti væri um þig, og þú
værir farinn þangað, sem þú áttir fyrir löngu að
vera farinn. Hans hátign verður stórglaður, er hann
sér þig.<
Paulvitch gekk til mannsins. Hanh brosti vin-
gjarnlega og rétti fram hægri höndina, eins og
sjómaðurinn væri gamall og góður vinur. Sjóarinn
lézt ekki sjá höndina, og ekki brosti hann;
»Ég kom til þess að hjálpa ykkur,< mælti Paul-
vitch. »Ég ætla að hjálpa ykkur til þess að losna
við Englendinginn og dýr hans; — þá er engin hætta
á því, að við rekum okkur á lögin, er við komum
aftur til menningarlaDda. Við getum læðstfað þeim,
meðan þau eru í svefni; — ég á við Greystoke, konu
hans og svarta djöfsa. Síðar verður enginn vandi
að- yfnbuga dýrin. Hvar eru þau?<
»þau eru undir þiljum,< svaraði sjómaðurinn;
»en ég skal segja þér eitt, Paulvitch! Það eru engar
líkur til þess, að þú getir aftur snúið okkur gegn
Englendingnum. Við gátum búist við öllu af þér og
hinu kvikindinu. Hann er dauður, og skjátlist mér
ekki, muntu brátt fara sömu leiðina. f*ú fórst með
okkur eins og hunda, og ef þú heldur, að okkur
þyki vænt um þig, er bezt þú sendir burtu þá
hugsun.<
^þú átt við, að þið séuð snúnir gegn mér?<
sagði Paulvitch.
Hinn kinkaði kolli og sagði svo eftir augnabliks*
þögn, eins og honum hefði dottið eitthvað í
hug:
»Nema þú getir fengið mig til þess að lofa
þér að fara áður en Englendingurinn nær í
Þig.<
»Ætlarðu að reka mig aftur inn í myrkviðinn ?<
spurði Paulvitch. »Þar get ég dáið innan viku.<
»Þú færð þar tækifæri,< svaraði sjómaðurinn.
»En hér er engin undankoma möguleg. Ef ég vekti
félaga mína, mundu þór jafnvel stytta þér aldur
áður en Englendingurinn hefði hugmynd um nær-
veru þína. Þú mátt þakka hamingjunni, að þú
hittir mig á fótum, en engan hinna.<
»Vitlaus ertu!< skrækti Paulvitch. »Veiztu ekki,
að Englendingurinn lætur hengja ykkur alla, þegar
hann kemur þar, sem lögin ná til ykkar?<
>Nei; það gerir hann ekki,< svaraði hinn. »Svo
mikið veit ég, því hann segir, að engan beri að
ásaka nema þig og Rokoff; — við höfum að eins
verið verkfæri. Svo er nú það.<
í hálfa stund ýmist bað eða hótaði Rússinn.
Stundum lá honum við gráti, og hann lofaði stórfó
eða hótaði verstu kvölum, en sjóarinn lét ekki
undan.
Hann sýndi Rússanum fram á, að að eins var
um tvent að velja, — annaðhvort varð hann að