Heilbrigðismál - 01.04.1965, Blaðsíða 14

Taila yfú- eðlilega stærð og þyngd.
Stærri börn mega vera eitthvað þyngri, minni eitthvað
iéttari.
DRENGIR STÚLKUR
AUIur SUvrð Þyngcl Slœrð Þyngd
5 ára llOcm 14-22 kg 109 cm 14-22 kg
6 - 116 - 15-26 - 115 - 15-25 -
7 — 121 - 17-29 - 120 - 16-29 -
8 - 126 - 18-32 - 125 - 17-31 -
9 - 131 - 20-35 - 130 - 19-35 -
10 - 136 - 22-39 - 130 - 20-38 -
11 - 140 - 23-41 - 140 - 21-42 -
12 - 144 - 25-45 - 145 - 25-46 -
13 - 149 - 26-50 - 151 - 26-54 -
14 - 154 - 27-57 - 156 - 31-59 -
fljótur að vinna upp aftur það sem hann
léttist meðan á veikindunum stóð.
Loks huggunarorð til mæðranna sem eiga
neyzlugrönn börn: Það gerir lífið þægilegra
að vera grannholda en feitur.
Þessi grein er þýdd úr þýzka tímaritinu
Der Spiegel, — Spegillinn — og er skrifuð
fyrir það af þekktum barnalækni.
Það virðist endast foreldrum um allan
heim sem eilíft vandamál að fá börnin sín
til að borða, svo að þeim sjálfum líki, án til-
lits til þess hvað börnunum líður.
Hvernig er þessum málum varið hér á
landi?
Við höfum víst ekki af neinu að státa í þeim
efnum. Sennilega ber fátt eins oft á góma
þegar mæður ræða um börnin sín og það,
hvað þær eigi í miklu stríði með að fá þau
til að borða. Oftast eru þessar ásakanir born-
ar fram að börnunum áheyrandi. Flestar
líta þær á þenna svokallaða ljóð barna sinna
sem óþekkt, þó aðrar lieimfæri það allt upp
á sjúkdóma.
Vinkonan eða grannkonan er varla komin
inn úr dyrunum og búin að heilsa barninu
með viðeigandi lofi til að gleðja það og móð-
urina, þegar hún upphefur sinn venjulega
söng um að kannski sé greyið ekki sem verst
nema að því, að það fáist bókstaflega ekki
til að borða. Þetta sé alveg að gera út af við
sig og svo verði pabbi þess svo pirraður að
hann liundskammi litla skinnið og allt endi
í giáti og gnístran tanna.
Því næst hefjast langar umræður um þetta
vandræðabarn og hvað eigi að taka til
bragðs. Lystaukandi meðul frá heimilis-
lækninum og barnalækninum duga ekki
neitt. Ljósböðin konm ekki að neiriu gagni.
Þótt háls- og nefkirtlarnir væru teknir
breytti það engu. Það finnst aldrei neitt að
barninu, hvernig sem það er rannsakað og
þarna stendur maður uppi ráðþrota og ör-
væntingarfullur. Annaðhvort hlýtur eitt-
hvað að ganga að barninu, sem læknarnir
finna ekki, botnlangabólga eða bólgnir kirtl-
ar. Maður veit nú hvernig það er, slíkt
finnst oft ekki fyrr en eftir diik og disk, þeg-
ar það er búið að valda óbætanlegu tjóni,
bæði fyrir vöxtinn og þroskann. Sé hins veg-
ar ekki um neitt slíkt að ræða, er lang senni-
legast að það sé eintóm þrjózka og uppreisn-
arandi, sem enginn veit hvaðan barnið getur
haft. En livað sem um það er, ætlar þetta
mann lifandi að drepa.
Þessu líkt mega veslings börnin hlusta á
síendurtekið dögum og jafnvel árum saman.
Allir lialda að þau heyri það ekki vegna þess
að þeim sé nákvæmlega sama, það komi því
ekki neitt við þau.
Þannig veður fullorðna fóikið iðulega í
villu og svíma gagnvart börnum sínum. Öll
skynsiim og andlega heilbrigð börn taka vel
eftir því, sem um þau er sagt og er lireint
ekki sama, sé það þeim til hnjóðs, þótt þau
byrgi það innra með sér og láti það ekki í
ljós. Hjá sumum kemirr það fram eftir lang-
an tíma og sannast þannig, að þau geta ver-
ið ótrúlega langminnug á það, sem frarn við
þau kemur.
Akærur og aðfinnslur sem oft byggjast á
algerum rökleysum og skilningsleysi eru eit-
ur í beinum allra barna, sem við slíkt eiga
að búa og geta valdið þeim miklu andlegu
tjóni. Mér dettur í jiessu í sambandi í hug
14
FRÉTTABRÉF UM HEILBRIGBISMÁI.