Heilbrigðismál - 01.07.1965, Blaðsíða 17

Ógæfa Tómasar ...
Framh. af bls. 12.
Eftirvænting, kvíði og erfiðleikakennd,
hafði stöðugt aukna safamyndun í för með
sér, því fylgdi einnig aukin blóðsókn nreð
þrútinni magaslímhúð.
Þetta kom glöggt í ljós dag nokkurn þegar
rannsókn á dóttur hans stóð fyrir dyruin.
Hún hafði verið veik um skeið og var óttast
að hún hefði illkynjaða meinsemd í þvag-
færum. Tómas var óðamála og eirðarlaus
allan morguninn og lét jafnt og þétt í ljós
kvíða sinn fyrir því hvað rannsóknin myndi
sýna. Kvíðinn virtist alveg yfirgnæfandi en
var bundinn efa og ótta um árangur rann-
sóknanna. Magastarfsemin var rnjög aukin í
þá klt., sem hann beið svars, þó ekki eins
og í sambandi við reiði- og gremjuköstin.
Með því að kvíðinn stóð stutt og hægt var
að losa hann við hann með öllu að rann-
sókninni lokinni, komst maginn fljótlega í
samt lag.
Einn morgunn kom Tómas 15 mín. of
seint í rannsóknarstofuna. Þó leið um hálf-
tími þar til læknirinn, sem hann átti að að-
stoða kom á vettvang. Tómas beið í dauðans
angist út af jrví að hann kynni að hafa mis-
skilið fyrirskipanirnar kvöldinu áður og
ætti ef til vill að aðstoða hann annars staðar
í sjúkrahúsinu. Svo var jró ekki. Læknirinn
hafði óvænt þurft að vinna þessa stund í
annarri rannsóknarstofu. Honum létti jrví
mjög Jiegar læknirinn kom og sagði honum
hvernig í öllu lægi. Rannsókn leiddi í ljós
mikið uppnám í maganum, safamyndun
geysimikil og sýrustyrkleikinn að sama
skapi. Blóðþrútnar slímhúðir með dökkum
roða. Hreyfingar magans örar og krampa-
kenndar. Hálftíma seinna var sjúklingur-
inn kominn í jafnvægi og maginn starfaði
eðlilega.
Mestar urðu Jió breytingar í maga Tóm-
asar út af fjárhagsáhyggjum sem hann lenti
í.
Áður en hann réðist að sjúkrahúsinu, sem
FRÉTTABRÉF UM HFILBRIGÐISMÁL
hann bæði starfaði við og var rannsakaður
í, hafði hann notið styrks frá ríkinu. Með
ríkisstyrknum gat hann rétt haldið lífinu í
sér og fjölskyldu sinni. Nú bjó hann við
rniklu betri kjör. Fjölskyldan gat veitt sér
flest sem hana langaði til.
Læknarnir höfðu hinsvegar aldrei rætt
um Jrað við Tómas hve lengi ráðning hans
ætti að standa. Af Jressu hafði Tómas rniklar
og sívaxandi áhyggjur, án þess að fá sig til
að ræða málið við læknana. Loks varð hon-
um óvissan ofraun. Hann ræddi um málið
við konu sína kvöld nokkurt, Þau urðu bæði
andvaka og hvorugt Jreirra sofnaði fyrr en
undir morgun, Jregar Jrau höfðu ákveðið, að
Tómas fengi skorið úr málinu daginn eftir.
Magarannsókn á Tómasi þennan morgun,
leiddi í l jós meiri safamyndun og sýrustyrk-
leik en nokkru sinni fyrr eða síðar. Hinu
sama gegndi um roða og blóðsókn til slím-
húðarinnar. Hún var dökkrauð, jafnvel blá-
leit og svo þrútin að æðarnar virtust sum-
staðar koninar að Jiví að springa. Hreyfing-
ar magans krampakenndari og ofsalegri en
nokkru sinni áður.
Um leið og hann minntist á áhyggjuefni
sitt, var hann fullvissaður um að stofnunin
myndi sjá lionum farborða alla tíð, og ekki
rýra kjör hans á neinn hátt.
Þrátt fyrir Jretta, liélzt uppnámið í mag-
anum óbreytt, þegar rannsókninni lauk 3
tímum seinna.
Áður en Tómas gerðist starfsmaður
sjúkrahússins hafði hann verið í lélegri at-
vinnu árum saman, eins og áður er sagt.
Þessi atvinna féll honum illa í geð og auk
þess svo ótrygg að hún gat brugðist hvenær
sem var. Hann var því síkvíðandi um hag
sinn og hafði þungar áhyggjur um framtíð
sína og sinna.
Þá skeði Jiað, að sárið myndaðist í slímhúð-
inni við magaopið. Hvað eftir annað fékk
hann miklar blæðingar frá sárinu. Að lok-
urn varð hann algerlega óvinnufær og var
lagður á sjúkrahúsið, sem hann þrásinnis
17