Heilbrigðismál - 01.07.1965, Blaðsíða 18

hafði neitað tilboðum frá, um að gerast
starfsmaður þess og tilraunadýr.
Nú var svo komið að hann sá sér ekki
lengur l’ært annað en að taka tilboðinu.
Sárið gréri fljótt og vel og allt virtist leika í
lyndi fyrir Tómasi.
En ekki leið á löngu þar til nýtt tímabil
hófst í lífi Tómasar, hlaðið allskonar erfið-
leikum og áhyggjum. Veikindi stjúpdóttur
hans, með langvarandi sjúkrahúsvist, höfðu
það í för með sér að Tómas varð að sjá börn-
um liennar farborða, því að hún var skilin
við mann sinn, sem var ræfill og hugsaði
ekkert um að sjá fyrir þeim.
Tómas átti í þungu sálarstríði út af börn-
unum, hvort hann ætti að taka þau til sín,
eða koma þeim fyrir hjá vandalausum.
Hann tók loks seinni kostinn. Þegar hann
sá að sér yrði fjárhagslega um rnegn að
greiða með börnunum, fékk hann yfirvöldin
til að skerast í leikinn og þvinga föður þeirra
til að vinna fyrir þeim. Tómas tók sér þetta
mál mjög nærri. Sérstaklega tók hann sárt
til lítils drengs, sem var honum líkur í
mörgu og óvenju kær.
Auk þess steðjuðu um sama leyti ýms önn-
ur vandamál að nánustu ættingjum Tómas-
ar, sem juku á áhyggjur hans, samfara á-
rekstrum heima fyrir innan fjölskyldunn-
ar.
Allt þetta tímabil var slímhúðin í maga
Tómasar sírauð og þrútin. Sýrumagnið var
aukið um meir en helming, safamyndunin
stóraukin og hreyfingar magans alltof örar.
Barnabörnum Tómasar leiddist æ meir í
nýju vistinni, voru hálf illa haldin og þrifust
ekki. Tómas tók því þá ákvörðun að taka
börnin heim til sín.
Við þetta létti honum nokkuð. Magastarf-
semin varð frekar rólegri og eðlilegri. Upp
úr þessu tók að rætast úr vandamálum fjöl-
skyldunnar og loks tilkynning frá sjúkra-
húsinu um nýja launahækkun; þá fyrst
komst magastarfsemi Tómasar í eðlilegt
horf.
Tómas svaf oft meðan á rannsóknunum
stóð. Væri magastarfsemin í uppnámi af á-
hyggjum, reiði, kvíða eða öðrum geðshrær-
ingum, varð engin breyting á því í svefnin-
um. Væri hún fullkomlega róleg og eðlileg
þegar hann sofnaði, hélzt hún oftast þannig,
meðan hann svaf. Þó átti sér stað að hún
örvaðist skyndilega.
Oft fékk Tómas flögrandi verki í magann
eftir snöggar geðshræringar og jafnvel nið-
urgangsköst.
Munnvatnsmyndun stóð oftast í beinu
hlutfalli við safamyndun magans. Venjulegt
munnvatnsmagn eftir þriggja tíma rannsókn
reyndist um 40 gr.
Eitt sinn þegar sjúklingurinn var mjög
daufur í bragði og örvæntingarfullur, komst
það niður í 10 gr. í annað skipti komst það
upp í 72 gr. í sambandi við ákafa reiði, en
daginn sem hann var kvíðnastur út at því
hvort hann héldi stöðu sinni við sjúkrahús-
ið, stóð það í 56 gr.
Útvíkkun og samdrættir í æðum maga-
slímhúðarinnar, roði og fölvi í andlitinu,
fór nokkurn veginn saman eins og áður var
sagt.
Þegar þunglyndi og ótti steðjaði að Tónr-
asi, var hann jafnan þögull, fáskiptinn, at-
hafnalítill og seinn í svifum.
En þegar hann var í æstu skapi, reiður og
ákafur, var hann sítalandi, eirðarlaus, fas-
mikill og hamaðist við vinnu sína.
Hér er aðeins örstutt ágrip af hinni löngu
og ævintýralegu sögu Tómasar, er skráð var
í rannsóknarstofu sjúkrahússins, sem hefur
skuldbundið sig til að sjá honum farborða
allt hans líf, gegn því að hann fórnaði sér
fyrir hinar margþættu rannsóknir, sem á
honum voru framkvæmdar.
Þannig hefur ógæfa Tómasar orðið til
þess að liægt var að bregða ljósi yfir ýmis-
legt ,sem áður var hulið að miklu eða öllu
leyti. Ef til vill verður því haldið fram, að
rannsóknin á þessum eina manni, sem eru
bæði miklar og nákvæmar, gildi ekki um
18
FRÉTTABRÉF UM HEILBRIGÐISMÁL