Heilbrigðismál - 01.07.1969, Blaðsíða 8

PrÓFESSOR Mastropolo í Genúa hefur rannsakað
hlutskipti föðurins meðal vandræðadrengja og sýnt
Ijóslega fram á að það ýtir bæði undir misgerðir
unglinganna og kynvillu ef faðirinn á ekki sinn eðli-
lega þátt í heimilislífinu, sem góð fyrirmynd barna
sinna og með því að veita þeim öryggi og vernd,
sem þau þarfnast svo mjög á stormasömum upp-
vaxtarárum.
Það tímabil sem hefst nálægt 12-13 ára aldri
og endar kringum 18 ára aldurinn, kallast upp-
vaxtarár. — Þá ske miklar líffræðilegar breytingar,
sem örva og þroska hina innri kirtla og kynfærin.
Þá verða ekki síður augljósar breytingar á sviði
reynslu og tilfinningalífs á þessum róttæku tíma-
hvörfum, sem breyta nánast öllum þjóðfélagslegum
viðhorfum og afstöðu gagnvart fjölskyldunni,
stjórnmálum, siðfræði o. fl. Verða þó breytingarnar
sérstaklega áberandi ganvart kynlífinu og áhrifum
þess. Eftir langan dvalatíma magnast þau æ meir.
Unglingurinn hefur nú leit að nýjum manngerðum
utan fjölskyldunnar, sem hann reynir að sam-
rýmast og leitast við að tengjast fullorðnu fólki,
sem hann telur sér mikilvægt og gegnir einhvers
konar forustuhlutverki fyrir hugsjónastefnum ríkj-
andi tíðaranda. Jafnframt vex með honum ástarþörf
þó hún þurfi engan veginn að vera vel þróuð eða
fast mótuð. Það er einmitt á þessu tímabili sem vax-
Hlutdeild föðurins
í dfbrotahneigð
drengja
andi árásarhneigðar veiður vart í hegðun hans sem
getur náð hámarki sínu í afbrotum gen þjóðfélaginu
eða í kynferðislegum frávikum. Þau geta verið að-
eins tímabundin, meira eða minna dulin, eða mjög
ákveðin og áberandi. Margs konar hegðun, sem
mundi teljast sjúkleg hjá fullorðnu fólki, kann að
teljast samrýmanleg eðlilegum lífsviðhorfum á þessu
tímabili, vegna þess að uppvaxtarárin einkennast af
erfiðri og jafnvel þungbærri leit, bæði á þjóðfélags-
Iegu og siðferðilegu sviði og ekki sízt á sviði kyn-
lífsins. Á fyrsta tímabili lífs síns stofnar barnið
mjög náið samband við sína nánustu, sem mótast
af áhrifum frá móðurinni. Það er hin eðlilega og
eðlisbundna þróun sem miðar að samstöðu við
aðra. Þetta er tímabilið sem sálgreinendurnir kalla
persónumyndunina (egoformation). Þá kemur
næsta stig þegar einstaklingurinn tileinkar sér þjóð-
félagsleg og siðfræðileg verðmæti (æðri persónu-
myndun). Smátt og smátt fer hann að hugsa og
finna til sem þegn í þjóðfélaginu og mynda tilfinn-
ingalegt og vitsmunalegt samband við umhverfi sitt.
Myndun skapgerðar og hegðunar á uppvaxtarárun-
um hefur verið rannsökuð frá ýmsum hliðum og
með ýmsum aðferðum. Áhrif móðurumhyggjunnar
hefur vakið mikla athygli. Margir vísindamenn
beina henni mjög að því hvaða afleiðingar pað hafi
á drengi séu þeir skildir frá móður sinni á fyrsm
FRÉTTABRÉF UM HEILBRIGÐISMÁL
8