Heilbrigðismál - 01.01.1970, Blaðsíða 9

mennirnir, sem valda öllum umferðarslysunum, þó
að þeir séu óneitanlega miklu hættulegri en aðrir.
Augnabliks eftirtektarleysi hjá venjulegum og ann-
ars aðgætnum ökumönnum veldur alltaf mörgum
slysum. Afstaða okkar til ökumanna, sem lenda í
umferðarslysum, er yfirleitt afsakandi og umburðar-
lynd. Hrteðileg óheppni, segjum við. Jafnvel þó að
ökumaðurinn hafi valdið stórkostlegum meiðslum
og dauða vegna gáleysis og afglapa. Okkur hættir
til að kenna frekar í brjósti um þá en að hrylla við
þeim. Við sýnum ekki þeim, sem valda lemstrun og
slysum á annan hátt, sömu samúð. Það er kominn
tími til, að við förum að ve ða einlægari í for-
dæmingu okkar á þeim, sem temja sér skeytinga-
lausan og ósvífinn akstur og dæmum þá sem ógnun
við þjóðfélagið.
Hugsið ykkur, hve margir grobba af því, að hafa
stytt ökuferð um nokkrar mínútur með því að aka
eins og brjálæðingar. Ef þér hlustið á slíkan tals-
máta og látið hjá líða að gera ökumanninum Ijóst,
að hann hafi hagað sér ósæmilega og eins og fífl,
hafið þér brugðizt skyldu yðar. Þögn yðar getur
orðið honurn óbeinlínis hvatning, til þess að herða
hraðann enn í annað sinn og þá ef til vill með
hæpnum afleiðingum.
Það þarf að beita öllum brögðum til þess að gera
afstöðu unga fólksins sem heilbrigðasta og að það
geri sér Ijóst, að ógætilegur akstur er glæpur, and-
þjóðfélagslegt athæfi, og að þeir, sem brjóta lög
veganna, verðskulda fordæmingu. Þeir njóta of
mikils umburðarlyndis. Sjálfsögð aðgætni, kurteisi
og hugsunarsemi mundi draga stórkostlega úr um-
ferðatslysunum. Annað, sem mjög gæti dregið
úr þeim, eru sætisbeltin. Ef ailt fólk, sem ekur í
bílum, hefði hentug sætisbelti og notaði þau reglu-
lega, myndi alvarlegum lemstrunum og dauðaslys-
um sennilega fækka um allt að því hehning. Notk-
un sætisbelta ætti að verða að föstum vana. Sam-
vinna við almenning er alveg nauðsynleg, ef við
eigum að fækka umferðarslysunum. Án hennar
miðar seint í rétta átt. Ströng löggjöf er nauðsyn-
leg og þung viðurlög fyrir þá, sem enga samvinnu
þýðast. Ef vegfarendur hefðu fullkomna ábyrgðar-
tilfinningu og ströng framkvæmd laganna væri við-
höfð, þegar þess gerist þörf, myndu fórnirnar, sem
umferðin krefst, minnka stórkostlega. Þannig mætti
vernda fjölda mannslífa og forða frá mörgum slys-
um sem valda örkumlum á ári hverju. Öryggi á veg-
unum byggist mjög á eftirfarandi ráðstöfunum:
1. Að kenna öllum og ekki sízt unga fólkinu
rétta hegðun og hvaða ábyrgð hvílir á því.
Framhald á bls. 19.
FRÉTTABRÉF UM HEILBRIGÐISMÁL
7