Heilbrigðismál - 01.01.1970, Blaðsíða 13

Meiðsli, sem valda dauða, geta orsakazt af falii úr
stigum, og þetta getur skeð, jafnvel þó dottið sé úr
lítilli hæð. Það getur jafnvel verið hættulegt að
standa í neðsm rimunum á stiga, sem er illa fyrir
komið og í lélegu ástandi. Nýlega datt verkamaðttr
tveim sinnum á tveim dögum úr neðsm rimum á
stiga, og dó af meiðslunum, sem hann varð fyrir.
Fyrst datt hann úr næst neðsm rim stigans og
vinnufélagar hans veittu því athygli, að hann var
reikull á eftir. A öðrum degi leitaði hann læknis,
vegna skeinu á fingri og kvartaði samtímis um
stirðleika í vinstri öxlinni. Að kvöldi þessa dags,
féll hann afmr úr stiganum, og það varð honum
að bana. Þegar verkamaðurinn hrapaði úr stiganum
í annað sinn, var hann að hjálpa ungum birgða-
stjóra við að hlaða pökkum í hillur. Hann setti stig-
Stigar geta orðið
drópsgildrur
ann, 13 til 14 feta háan, upp við hillurnar, en það
var talið að stiginn hefði stuðzt við þær í 6 feta
hæð. Allt þar fyrir ofan var í lausu lofti. Stiginn
var í góðu lagi, maðurinn var talinn hafa verið
kominn upp í 4-5 rim og um það bil að stíga með
öðrum fætinum upp á efsm hilluna, þegar stiginn
rann, sennilega vegna þess, að þyngdin færðist yfir
á efsta hluta hans, sem var í lausu lofti svo að
hann kollsteyptist. Það var talið, að maðurinn hefði
steypzt á höfuðið niður í steingólfið. Þrátt fyrir
amans sjálfs sigrist á krabbameininu eða með öðr-
um orðum, að ónæmisaðgerðir hans komi til skjal-
anna.
IV. Næringarskorti hefur verið haldið fram á
þann hátt, að krabbameinið hafi vaxið svo hratt,
að blóðstreymið til þess (súrefni og næring) hafi
ekki náð að fullnægja lífskröfum þess.
V. Þá er ein skýring gátunnar talin sú, að áhrif
efna, sem örva myndun krabbameins, hverfi eða
falli úr sögunni af einhverjum ástæðum.
VI. Sú skýring, sem liggur beinast við og er nær-
tækust, er vitanlega sú, að sjúkdómsgreiningin hafi
alltaf verið röng; með öðrum orðum, að ekki hafi
verið um krabbamein að ræða. í bók Eversons &
Cole eru hinsvegar öll tilfellin endurskoðuð af mik-
illi nákvæmni, þannig að ekki gat verið neinn vafi
á, að staðið var augliti til auglitis við krabbamein.
í lok bókarinnar tekur höfundurinn saman í stuttu
máli það, sem hann telur vera megin ástæðuna
fyrir því, að krabbamein hverfi af sjálfu sér, sam-
kvæmt þeirri þekkingu ,sem menn hafa nú til að
bera:
I. Þetta einkennilega fyrirbrigði, að krabbamein
læknast af sjálfu sér, styður þá hugmynd, að sér-
stakar líffræðilegar varnir líkamans gegn því, eigi
sér stað og, að í framtíðinni kunni að finnast á-
kveðnar læknisaðgerðir byggðar á þessum grund-
velli, sem gefi mikil fyrirheit.
III. Þó það séu lireinar undantekningar, að
krabbamein læknist af sjálfu sér, verður þó að taka
slíkt til greina, þegar dæmt er um horfur einstakra
krabbameinstegunda.
IV. Vitneskjan um, að þetta á sér stað, getur haft
sálræn áhrif.
V. Á hinn bóginn verðum við að muna, að lík-
urnar til þess, að það gerist af sjálfu sér, eru svo
óendanlega litlar .samkvæmt skýrslum, að það væri
fjarstæða, ef sjúklingar neimðu að láta framkvæma
á sér læknisaðgerðir með þeim aðferðum, sem nú
eru viðurkenndar.
Eversen leggur þann dóm á bókina, að hún sé
óvenju ganrýnin og hleypidómalaus, og að ekki
verði komizt hjá því að viðurkenna, að einstök
krabbamein læknist af sjálfu sér. Bj. Bj.
FRÉTTABRÉF UM HEILBRIGÐISMÁL
11