Heilbrigðismál - 01.01.1970, Blaðsíða 14

það vann hann enn í hálftíma og ók síðan heim til
sín. Seinna um kvöldið var hann lagður inn á
sítala. Hann dó morguninn eftir úr hjartabilun,
sem kom í kjölfar hauskúpubrots.
Það verður aldrei um of brýnt fyrir fólki, að
stigar geta verið hættulegir. Stigaslys fara sívaxandi
og langsamlega mest í iðnað'num. Að vísu orsakar
um helmingur þe:rra ekki annað en snúning á lið-
um, tognanir og mör, en brot og önnur alvarleg
slys eru þó mjög algeng. Oldruðum starfsmönnum
hættir meira til að slasast en þeim, sem yngri eru.
Nokkrar slysasögur.
Hversu vanir sem menn kunna að vera stigum er
þó alltaf mögulegt, að þeir slasist í þeim eins og
sögurnar hér á eftir bera með sér.
Málari fékk hauskúpubrot og grindarbrot, þegar
stigi hans rann. Hann stóð þó á sléttum fleti og
vélfræðingur hélt meira að segja við stigann. Allt
benti til þess, að hann hefði runnið í votri máln-
ingu, sem varð til þess, að maðurinn datt niður úr
tólf feta hæð.
Línumaður, sem var að líta eftir leiðslum að
straumbreyti, reisti stiga sinn of beint upp, senni-
lega til þess að loka ekki inngangi, sem hann var
að vinna í. Hann meiddist á höfði, handlegg og fót-
brotnaði, þegar stiginn kastaðist með hann frá
veggnum.
Verkstjóri fékk brot ofan við úlnliðinn, þegar
hann var að fara ofan af þaki byggingar og ofan á
aðra lægri, niður stiga, sem var hvorki festur að
ofan né studdur sandpokum að neðan. Hann féll 10
fet niður, þegar stiginn rann.
Verkamaður, sem hafði verið að bora holur og
stóð upp í stiga er rann til jarðar þegar maðurinn
var á leið niður, meiddist á fæti við það, að klauf-
hamar, sem hann hafði verið að nota, kastaðist á
fótinn á honum.
Málari var að stíga upp á þak úr stiga ,sem rann
vegna þess að hann stóð of langt út frá veggnum.
Maðurinn fékk mjaðmarbrot ásamt innri áverkum,
sem drógu hann til dauða. Málning skvettist í
munn hans og augu úr málningardollunni, sem
hann var með.
Trésm’ður, sem kepptist við að setja hjarir á
þakhlera, fékk öklabrot við að stiginn rann, Gúm-
plötur á kjálkaendunum hefðu forðað frá þessu
slysi. Stigi, sem verið var að taka niður frá raf-
línustaur, rakst í höfuð manns, sem stóð nærri, og
tætti höfuðleðrið. Hann hefði átt að hugsa út í að
forða sér í tíma.
Verkamaður snerist um hné og ökla, þegar timb-
urpallur, sem hann lét stigann standa á, féll saman
undan þunganum. Athugun pallsins, áður en stig-
anum var stillt upp á hann, hefði getað fyrirbyggt
þetta.
Trésmiður, sem var að losa skrúfubolta úr vegg,
missti jafnvægið við það að skrúfa, sem álitin var
föst, reyndist laus og kipptist fyrirhafnarlaust út.
Þar sem miklu átaki var beitt við þetta, kastaðist
maðurinn úr stiganum cg öklabrotnaði.
Hér á landi er alltof mikið um, að notaðir séu
stigar, sem eru hreinustu drápstæki. Þeim er iðu-
lega klastrað saman úr lélegu efn', kvistóttu og
feysknu, ekkert gætt að, hvaða styrktarhlutföll þurfi
að vera í kjálkum og rimlum. Síðan er ekkert al-
12
fréttabréf um heilbrigðismál