Heilbrigðismál - 01.01.1970, Blaðsíða 16

Hamri, Hegranesi 7/9 1969.
Herra ritstjóri Fréttabréfa um heilbrigðismál.
Eg les þetta rit með athygli og hugsa um, að
þetta þurfi æskufólkið í skólunum að lesa og hug-
leiða, því ég tel þessi fréttabréf um heilbrigðismál,
með því bezta og nauðsynlegasta fræðsluefni um
daglegt líf og venjur fólks. Eitt er víst, ef ég hefði
fengið eða náð í slíka fræðslu um skaðsemi tóbaks
og áfengis, þegar ég var unglingur, þá hefði ég
líklega aldrei látið blekkjast, og hvorki notað tóbak
né drukkið áfengi. En það gagnstæða skeði. Þegar
ég var 11 ára, kemur á heimilið vinnumaður, 22
ára og mjög skemmtilegur maður. Þetta var vorið
1904, en ég er fæddur vorið 1893. Við urðum fljótt
mestu mátar, þrátt fyrir að aldursmunur væri tvö-
Hróbjartur Jónasson
Eftirtektarvert bréf
til blaðsins
faldur. Vinnumaður þessi kunni þá list að nota allt
tóbak og drekka brennivín. Hann hafði lært hvoru-
tveggja til sjós á tveimur vetrarvertíðum. Það var
nú ekki svo lítið manntak í því. Hann sagði mér, að
þetta þyrftu allir að læra, sem einhver dugur væri
í. Ég sá, að það var eitthvað til í þessu. Flestir karl-
menn, sem ég þekkti til, notuðu eitthvað af tóbaki
og drukku brennivín öðru hvoru þegar tækifæri
gafst.
Vinur minn var alveg óspar á þetta allt og átti
oftast eitthvað af þessu og gaf mér, þegar ég vildi.
Enda var maðurinn yndælis sál og reyndist það
allt sitt líf. Hann hafði enga hugmynd um, að það
væri nokkuð við það að athuga að gefa frískum
strák með sér tóbak og áfengi. Að þessu hlaut að
koma, það var sjálfsagt sama, hvort byrjað væri
nokkru fyrr eða síðar, það hlaut að vera aukaatriði.
Við voum saman nær þrjú ár. Ekki fór ég að bera
á mér tóbak fyrr en ég var 17 ára, og ekki keypti
ég fyrstu brennivínsflöskuna fyrr en 18 ára, þá í
Poppsverzlun á Sauðárkróki. Tóbak notaði ég svo,
og var nokkuð sama hvað var af því, þó reykti ég
nær aldrei við verk og vín þoldi ég vel. Varð lítið
var við óþægindi af þessu hvorutveggja, en svo
skeður það, þegar ég er 31 árs, að það dettur í mig,
að líklega séu bæði vínið og tóbakið mesti bölvað-
ur óþverri fyrir heilsu manna og bezt sé að hætta við
þetta allt, og gerði ég það. Nú þegar ég lít yfir
farinn veg á 77. aldursári ,er ég ánægður með að
14
FRÉTTABRÉF um heilbrigðismál