Heilbrigðismál - 01.01.1970, Blaðsíða 17
hafa tekið þá ákvörðun og kannski mest fyrir það,
að enginn innan fjölskyldu minnar notar tóbak eða
áfengi, en fjölskyldan er nú 5 börn, fullorðið fólk, 5
tengdabörn og 13 barnabörn og svo við gömlu
hjónin. Vitanlega eru sum barnabörnin ung en
önnur um og yfir tvítugt, og sum þeirra komin í
giftingarhug, sem eðlilegt er, en tóbak eða áfengi
notar þetta fólk ekki.
Ég held, að dagleg breytni þeirra fullorðnu hafi
me'ri áhrif á uppvaxandi fólk en margir gera sér
grein fyrir, eða að jafnaði hugsar fólk ekki um, hvað
á eftir muni koma. Ungt fólk, sem getur nú lesið
jafn öruggar aðvaranir um skaðsemi reykinga og
birtar eru í „Fréttabréfi um heilbrigðismál", skil-
ur og metur þessa fræðslu; vitandi að það er þekk-
ingin, sem sigrar fáfræðina, er var einráð, áður en
farið var að skrifa um skaðsemi tóbaks, áfengis og
annarra eiturlyfja. Skrif hefjast ekki að ráði fyrr en
en þekkingin er fengin með miklum rannsóknum
og lærdómi góðra manna, er leggja sig síðan fram til
þess að öðlast þekkinguna á þessu sviði og skrifa
síðan um, hvað hún hefur leitt í ljós. Þessir menn
gera það þannig, að fólkið vill lesa það, sem um
þessi mál er skrifað. Fólkið skilur, að þessir menn
eru mannvinir, sem eru að fræða það, hjálpa því til
þess að geta lifað heilbrigðu og hamingjusömu lífi.
Læknar, sem skrifa um meinvalda fólksins af vís-
indalegri þekkingu, ávinna sér virðingu og traust
þess. Þeir eru líka vel að því komnir, þeir eru
menn fólksins meira en allir aðrir. Þeir eru líldeg-
astir til þess að hjálpa fólkinu upp úr öldudal sjúk-
dóma og margskonar eymdar, sem allt of stór hluti
mannkyns er í og hefur lengi verið.
Nægilega fjölbreytt, vísindaleg og læknisfræðileg
þekking er það, sem er líklegast til þess að bjarga
lirjáðu mannkyni hér á okkar jarðkringlu. Ég skora
á læknavísindin, bæði núverandi og framtíðarinnar
að duga fólkinu sem bezt. Þa ðverður virt og metið
af mörgum.
Hjálögð grein, vélrituð, er skrifuð fyrir þremur
árum. Mér datt í hug að loknum lestri greinarinnar
„Heilsufar í heimi morgundagsins" í síðasta frétta-
bréfi að senda ykkur læknunum þetta, ef þið vilduð
vera svo góðir að lesa það. Þessi 30 ár, sem eftir eru
af okkar öld ,mætti skoðast sem stund umhugsunar
og undirbúnings fyrir morgundaginn, sem yrði 21.
öldin. Þá mætti byrja á að tífalda a. m. k. náms-
brautir Háskólans eða þeirrar stofnunar, sem hlyti
að sjá um, að nokkrar þúsundir af starfshæfu fólki
væru til starfa. Þær starfsbreytingar, sem á er
minnzt, krefjast þekkingar á, hvað er verið að gera
og hver tilgangurinn er. Ég geri ráð fyrir, að þau
vinnubrögð verði ekki lærð á götunni.
Með mikilli virðingu.
Hróbjartur Jónasson.
Þessi hreinskilnislegi og vel sagði söguþáttur úr
lífi Hróbjarts Jónassonar er eitt dæmi þess hvað
bezta fólk getur stundum gerzt sekt um hættuleg-
ar athafnir í algjöru hugsunarleysi og án þess að
vilja nokkuð illt með þeim. Athafnir, sem geta haft
hinar alvarlegustu afleiðingar, ef þær koma fram
við þá, sem ekki eru gæddir þeirri skapgerð og skap-
festu, sem þarf til að bjóða birginn hættunni, sem
þeim er stefnt í með slíkum tiltektum. Þó Hró-
bjarmr hefði þessa dýrmæm eiginleika til að bera,
og ég þekki fleiri menn, er gengið hafa undir svip-
aðar prófraunir, sem börn og unglingar, án þess að
bíða tjón af, er slíkt frekar sjaldgæft og má telja til
undantekninga.
Margar ömurlegar harmsögur hafa átt sér stað af
svipuðum orsökum og Hróbjarmr lýsir. Dæmið er
því gott til varnaðar og verður það vonandi þeim,
sem lesa bréf hans. Saga Hróbjarts er ein af allt of
fáum, sem fara vel. Hann slapp gifmsamlega úr
háskanum og forsjónin verðlaunaði hann vel. Nú
á hann stóran hóp afkomenda og tengdabarna og
ekkert af þessu fólki hefur ánetjazt þeim hætmm,
sem hann lenti í.
Hróbjarti eru hér með færðar þakkir fyrir bréfið
og lofsamleg ummæli um Fréttabréf Krabbameins-
félagsins, sem eru vel þegin og hressandi viður-
kenning.
Greinin, sem Hróbjarmr minnist á í lok bréfs
síns, er á blaðsíðu 17.
Bj. Bj.
FRÉTTABRÉF UM HEILBRIGÐISMÁL
15