Heilbrigðismál - 01.09.1986, Blaðsíða 12

SUNDSAMBANDIÐ / Sigrún SigurðardóUir
i
er. Kennarar geta undirbúið efni
fyrirlestra, prestar samið ræður,
stjórnendur fyrirtækja geta skipu-
lagt fundi og skáld sinnt ljóðagerð
meðan þeir skokka. Oft er eins og
hugurinn hreinsist af amstri dags-
ins og andinn verði frjáls um leið
og líkaminn hressist.
Hvernig á að byrja?
Það, sem mestu máli skiptir, er
að fara varlega og skokka nógu
stutt og hægt í fyrstu skiptin. Gott
er til dæmis að byrja á því að ganga
nokkrum sinnum stuttar vega-
lengdir í hverfinu heima eða við
vinnustað. Það mætti til dæmis
leggja bílnum lengra frá vinnustað
en venjulega, eða fara út úr strætó
einni biðstöð fyrr en nauðsynlegt
er. Þá mættu menn fara að ganga
stiga innan húss og hætta að nota
Iyftur. Þegar skokkið sjálft hefst, er
gott að nota í fyrstu svokallað
skátaskokk, en þá er gengið og
skokkað til skiptis. Til dæmis má
ganga milli tveggja ljósastaura og
skokka milli næstu tveggja.
Rétt er að velja stutta skokkleið í
upphafi, til dæmis hálfan til einn
kílómetra, og fara ekki lengra í
nokkur fyrstu skiptin sem skokkað
er, þar til skokkarinn er orðinn van-
ur vegalengdinni. Það má líka velja
ákveðinn tíma í stað vegalengdar,
t.d. tíu mínútur, og skokka ekki
lengra í hvert sinn. Síðan er mælt
með því að auka tíma eða vega-
Iengd um 10% á viku, þannig að
það taki um það bil tíu vikur að
tvöfalda skokkið. Nauðsynlegt er
að hvíla sig vel á milli æfinga og
skokka ekki oftar en tvisvar til
þrisvar í viku í upphafi.
Gott er að skokka alltaf á ákveðn-
um tíma dags þannig að hætta á
truflunum sé sem minnst. Það er
reynsla margra að þeir þurfi að
beita sjálfa sig talsverðum aga til að
skokkið falli ekki niður þegar mikið
er að gera. Hins vegar er nauðsyn-
legt að fara afar varlega ef veikindi,
meiðsli eða sárir verkir gera vart
við sig. Markmiðið með skokkinu
er heilsubót og vellíðan, sem ekki á
að spilla með ofurkappi.
Hvaða búnað þarf?
Það þarf góða hlaupaskó, sem
falla vel að fæti og styðja vel við
Frægustu skokkarar landsins fóru yfir
Kjöl fyrir nokkrum árum, en í sumar
lögðu þeir leið sína yfir Sprengisand.
Þessi mynd var tekin við upphaf ferðar-
innar, í innbænum á Akureyri. Fremst-
ir eru Árni Kristjánson (til hægri),
Guðmundur Gíslason (í miðju) og
Gunnar Kristjánsson (til vinstri). Aft-
ar er m.a. Leiknir jónsson. Höfundur
meðfylgjandi greinar var í hópi Kjalar-
skokkaranna.
hælinn, þægilegan skyrtubol og
stuttbuxur, léttan íþróttagalla,
vind- og regnföt, góða íþrótta- eða
ullarsokka, vettlinga og húfu.
Bestu fötin eru úr sterkum gervi-
efnum, sem blönduð eru bómullar-
eða ullarþráðum. Ekki má gleyma
endurskinsmerkjum þegar dimmt
er orðið og gott er að eiga plástra og
mýkjandi smyrsl ef húð nuddast
eða blöðrur myndast. Kostnaður af
þessum útbúnaði ætti ekki að fara
yfir tíu þúsund krónur þó að valdar
séu vörur af vönduðustu gerð.
Hvar er best að skokka?
Gott er að byrja á íþróttavelli því
að slíkur völlur er oftast sléttur og
minni hætta er þá á að misstíga sig
meðan vöðvar eru óþjálfaðir. Einn-
ig má nota malargötur, göngustíga
eða hjólreiðabrautir í bæjum. Mal-
12 HEILBRIGÐISMÁL 3/1986