Fríu Føroyar - 16.07.1942, Page 1
NUMMAR 9
Innivist her hava øll sum krevja, at føđilandiđ
skal gerast frítt og Føroyingar sjálvráđandi.
16. JULI 1942
Ábyrgd hevnr blađskrivarin Andrias
Telef. 337 Tórshavn.
Ziska
1. ÁRG.
Fiskimaðurin
Lag: Volga, Volga. Stenka Rasin.
Fjart frá Føroya føgrn strondum,
út í Atlants breiða favn,
stevna stottar fiskisnekkjur.
bera Føroya-landsins navn.
Har hvar Atlants bylgja brýtur,
aldan reisir seg frá grunn;
Føroya fiskimdður slítur
fyri dagligt breyð í munn.
Guísta blokkar knarra filankar;
reba segl tá vandi er,
lítur hann á Harrans megi
tá hann stýrur vandaferð.
Ungur hann í stríðið legði,
sjáldan sá hann grønkasi líð;
einans hann í heimi hevði
lítla stund um vetratíð.
Mangan scer hann havsins aldm
reis.a seg í himmals ódn;
tó hann stendm stinnur kaldur,
stríðist fyri konu børn.
Summarsólin vinnur valdi,
løtan er so føgur tá;
hansar tankar fevna heimið,
tindar, strendnr, dal og vá.
Heimið, Føroyar er tó kcerast,
landsins merki ber hann hátt;
fylgir honum leiðir fjarast
Føroya flaggið, hvítt, reytt, blátt.
Asbjørn poulsen
X
X
X
X
X
ENOK Á FRÆLSINUM
Ein av landsins trúgvu synum, Enok Andreasen, fyllur
79 ár í dag. Hann ber sín aldur væl, ja so væl, at eingin
kann halda hann vera komnan so høgt upp í árum.
Enokur er hildin uppat at bera postin til bygdirnar
Velbaslað og Kirkjubø, sum hann hevur gjørt í 30 ár, nøkur
ár bar hann eisini postin til Argjar, Hoyvík og Hvítanes.
I 50 ár hevur hann verið búsitandi í Havn. Higar kom
hann av Velbastað; men í Kollafirði var hann føddur og
har vaks hann upp. Tað vakra, treysta, fyttdorðaða føroyska
mál, hann talar, er nomið í barnaárunum í Kollafirði.
Kvaðakempa hevur Enokur verið, og enn orkar hann
at vera við tær vanligu veitslutíðir Føroyinga. Tá hann skip-
ar, fær okkara føroyski dansur sín gamla dám, tá er hugtakándi
at ko'ma upp í ringin. Vit )-nskja kempuni nógv góð ár.
MINNISVARÐI
Føroyingar hava átt nógvar merkismenn. Nakrir teirra
hava verið so framum góðir synir Føroya, at hugurin til at
minnast teir og heiðra teir er vaksin so stórur, at roynt hevur
verið at savna inn pening kring alt landið til tess at reisa
minnisvarðar.
Ein hin mest kendi av Føroj’a góðu svnum er Nólsoyar-
Pál, sum í ófriðarárum sigldi við skipi sínum »Royndini
Fríu« millum Føroyar og útheimin fyri at fáa vørur til oyggj-
arnar. Seinasta ferð hansara var í januar 1809, á heimferð úr
Onglandi við kornfarmi. I Atlantshavinum sigldu tá lúrandi
kaprarar á ránsferðum. »Royndin Fría« hvarv við mann og
mús, men minni manns livir í Føroyum enn, hóast 133 ár eru
umliðin.
Tá IOO ár vóru runnin frá deyðaári Nólsoyar-Páls, tóku
Føroyingar sær fyri at savna saman pening við tí endamáli at
reisa honum cin minnisvarða. Samstundis fór ein annar góður
F'øroyingur, Jákup hjá bókbindaranum, at skriva bókini: »Poul
Nolsøe lívssøga og'yrkingar«.
Meðan tað eydnaðist honum, dr. J. Jacobsen, at senda
bókina út longu 19. desember 1908 og soleiðis heiðra mannin
Nólsoyar Páll, er tað ikki enn eydnast okkum, sum savnaðu
inn pening til minnisvarðan, at reisa hann. Peningurin var tá
ikki nóg stórur til prýðuligan minnisvarða um henda Føroy-
ing, og síðani fyristøðumenninir, J. C. Djurhuus og Jens Olsen,
andaðust, hevur eingin tikið umboð teirra upp fyrr en nú 10.
juli 1942.
Nú er álvara gjørt av hesum soleiðis: