Fríu Føroyar - 08.08.1942, Blaðsíða 1
r
K
i
F orðandi
misfatan.
Amtið Og landsnevndin hava misfatað Bretland viðvíkj-
andi innfluttningi av margarini l’rá íslandi ti.l Førovar, hexur
nú stjóri Løgtingsskrivsto.vunar sagt frá til harra Joen P. Poul
seri, bakara, Tórshavn.
Nú kunna allir bakarar fáa Iqvví íil at flvta inn margarin
frá íslandi til Føroyar, uttan at henda inuflyting minkar um
ta nøgd sum tilsøgd var til iunflytingar úr Bretlandi.
Føroyingar mega spyrja amt og landsnevnd, hvussu henda
misfatan er komin .
. Hevur amt og landsnevnd ikki so frægar málkønar menn,
at teir fata Bretar?
Um so er, ja tá má málkønur nraður finnast beinan
vegin.
Amt og landsnevnd hava her gjørt seg sek í høpisleysari
forðan nróti monnurn at vinna sær inntøkur í teirra yrki sum
bakarar.
Meðan teir nú hava sagt frá, at teir hava misfata í hes-
um, tá kemur ein at mintiast ti! mangt annað, sum forðandi
er viðvfkjandi vøruinnfluttningi til Føroyar.
Enn eru tað fleiri Føroyingar, sum ikki trúgva, at tað
eru Bretar sutn so nógv forða fyri vøruinnfluttningi, rneti al
tað heldur er onkur annar sum liggur í buktini og snildliga)
harvið vil hava Føroyingar at fáa illvilja til Bretland.
Tað er so maugt gott at minnast á gamla samvirki okk-
ara Breta og Føroyinga, at nú eigur ikki spilla at koma í
■ okkara millum. Vit fáa okkum ikki til at trúgva ilt um Bretar,
at teir ikki unna okkum tann neyðars innfluttning okkum
tørvar til rnatna og til alt vinnulív her.
Føroyingar telja bara um 27000 menniskju, og tað er
ein so lítil mannamúgva, at hon ikki í nakran mun kann
ávirka h'v Bretatjóðanna, um vit fáa tað okkum tørvar.
Eru teir ikki sekir í teirri foran, sum verið hevur, tá er
tað illa gjørt at fáa Føroyingar at trúgva ill um teir í hesum.
Vit mega tí krevja fulla vissu fyri øllum sum kemur
forandi. Flvør ið forðar og hví^.forða verður.
Eisini mega vit Føroyingar krevja al fáa greiðu á, hvi
vøruinnfluttningur gerst trupul, meðan tað ilcki verður forða
at lata freintnandar keypa innfluttar vørur í stórum nøgdum
at flyta úr aftur F'øroyum.
Verður frítt loyvi at flyta inn, ja tá ber betri til at lata
fremmandar keypa' her og senda burlut av landi okktira
klædnavørur, ið innfluttar eru.
Tá Føroyingar trúliga og manniliga royna at føra so
nógvan rnat teir kunna til Bretlands, er tað sjálvsagt, at
Bretatjóðin vil lata til Føroyar alt okkurn tørvar. Tað er sum
sagt so lítil rúgva, at hon ikki í nakran tuun kann ávirka lív
Bretatjóðan na.
Teir káva.
Tøgn kom á menn viðvíkjandi tilfari til og bygging av
skipum, bátum og húsum. Nú hava teir kunna talað saman,
surn ráða landinum, og man tað hel’st vera »hitt vanliga
komproniið< teirra javnaðar- og sjálvstýrismanna, sum kentur
fram í oddagrein »Dimmalætting«s hin 5. áugust.
Nú vilja teir niana til einki at gera skipabygging við-
víkjandi, fyrrenn aftaná ófriðin. Tá skal voffentlig Støtte og
privat Vovemod* fara í holt við alt. »Rekonstruktion af den
færøske F'iskerflaade helt fra Grunden af« siga teir.
Ætlaniti hjá hesum flokkum er, at Danmark aftur skal
fáa vald yvir teim føroysku sjómonnunum og *dikterað« teirra
ltv, sum teir gjørdu tað fyrr.
Danskarar skulu byggja skipini og Danskarar skulu selja
motorarnar, tí »det Offentlige«, tað er Danmark, gevur stats-
lánitii o. s. fr.
Tá kann sambandið, tað er javnaðar-sjálvstýris-sambandið,
rópa: Hurrá! Slottið er vunnið!
Men vónandi er, at F'øroyingar siga: Kortanei! Vit
kenna tykkum fullvæl! Nú roytia vit at liva sum F'øroyingar
eiga at liva. Vit vilja vera friir menn í Føroyum. Vit vilja
ikki hava fremmant vald í føðilandi okkara.
Tað eru øll góð líkindi til, al Føroyingar eins væl og
ein hvør onnur tjóð kann byg.gja skip. Her kann fáast tilfar
og her kunna koma amboð til landið líka væl sum til eitt
hvørt annað land. Føroi-ar, ið liggja mitt úti í Atlantshavinum,
rnega sjálvsagt fáa øll tørvandi skip skjótast gjørligt, og alt
sum byggjast kann her á landi mega vit fáa gjørt. Føroyingar
liava ikki ráð at missa nógv skip og einki faa aftur, tí sjógvurin
er fyri fjøldina álitið. >.
Hvussu leingi teir vilja káva og fjala, vita vit ikki, men
fólkið ótolnast og vil hava vissu fvri, at nakað munagott kemur
av bj'ggitilfari nú skjótt.
ðlcivsøfeazi f df*.
Vakrari Ólavsøkuveður enn 1 ár hevur ikki verið, og
nógvir Ólavsøkugestir vóru í Havn, meira enn vant plagar at
vera.
í vakrasta veðri byrjaði stevnuskráin Ólavsøkuaftan kl. 4’/2:
Skrúðgonga við barnaliðum og ríðitnonnum og hornblástri á
odda gjøgnum Havnar gøtur kring staðin. Eiti sera vøkur sjón.
Tá skrúðgongan var endað, skundaði mannamúgvan sær til
strendurnar at siggja kappróðurin, ið byrjaði kl. 51 /2.
/7 bátar kappróðu.
Tríggir konufólkabátar, og vinnarin varð »Havfrúgvin«,
Vestmanna.
Tvey 4 tn a n n n a f 0 r, vinnarin varð »Nólsoyar Páll«,
Lopra.
F'imm 6-mannafør, vinnarin varð »Tarvurin«, Nóls-
oyingar.