Fríu Føroyar - 20.10.1942, Blaðsíða 1

Fríu Føroyar - 20.10.1942, Blaðsíða 1
 » ... ... Til tey, ið eftir sita. Absalon á Trøllđnesi, frælsismennið friða. Tá kend, góð menniskju andflst, fær hugurin at tala troystarorð stórt vald. Tá kennist í mannabarmi ein longsil at tala góð orð til te)', ið eflir sita. Ikki øll eru før fyri at tala troj’starorð, men tey menn- iskju, sum eiga troystargavuna, hava fingíð eitt hitt besta menniskjan kann eiga." Tey eru lil vælsignilsi fyri tey sorgar- bunđnu. Tveir góðir menn fóru frá okkum, 9da og ioda oktober: yacob Kjelnæs °g Símuu av Skavði — tveir álitismenn, livør í sínum yrki. Tómligt er leingr, tá góðir menn fara frá okkum. Álvarstánkar siga tá, at øll eru vit undir somu lóg. Vit fara aftaná. Nær, hvussu skjótt, vita vit tíbetur ikki, men at vit øll skulu andast, eiga vit at minnast, og (á mega vit royna at liava eisini hesar tveir menn H1 fyri- dømi, tí teir hava livað eitt vakurt, friðarligt lív, liava viljað øllutn menniskjum alt gott. Jacob Kjelnæs var síni bestu manndómsár í Suðuroy hjá Thomsen, men ellisárini hevur hann livað her í føðistaðnum. Longu tá hin veraldarbardagin herjaði var hann her, og lá vóru vit saman í arbeið; sum handilskønir menn vóru vit, saman við bakarunum Jacob Nolsø og Johatt Restorff, út- nevndir av rættinum til at sýna og .skilja vørurnar, sunt konnt úr Ameriku við skipinum »Herbert May«. Teir tríggir eru nú ikki longur millum okkum her, men betri metin at arbeiða saman við enn teir tríggir tá, havi eg ikki kent. Eitt so stórt stórmenni var Símun av Skarði, at míni orð her eru ikki góð og stór nokk at siga ftam mína hávirðing f)-ri tað hann hevur verið fyri Føroyar og okkum Føroyingar. Um okkara land og framtíð tess hava vit talað góð orð samati í hesum seinastu árum. Vit kendu hvønn annan har. Álit hevði hatin á landsmenn sínar, eins og eg havi tað. Menn fara, men minni um mann livir. Til áminning skal her takast úr skaldargávum Símunar: Absalón á Trøllanesi. Lag: Grani bar gulliđ av heiđi. Tann, í huga djarvur er og móti torir mæla ti, snm bara vani cr og ti, teir »klóku j tala, Hann sá væl, at her á landi neyðin duldist ikki; frælsmanns megi týndist bnrt av beiskum citurdrykki. Sum ein góður sáðmaður hann fræið mundi sáa: Gev tí gætur, og tú sært, at tað vil ávøkst fáa. Skyggir nú sólin í llðir. Gævi Gud, at komandi tíðir ala baldar unglingar; gcrast tá Føroyingar fríir. Hesi orð Símunar til Absalon á Trøllanesi, hóskaðu iíka væl eisini til Símun av Skarði sjálvan. Kærleikan til føðilandið F'øroyar hevur Símun sýnt í sanginum hesum: Lag eftir P. Albcrg. Tú alfagra land mítt min dýrasta ogn ! A vetri so ranđhvltt. á sumri við logn, tú tekur meg at tær, so tætt í tin favn. Tit. oyggjar so mætar, Gud signi tað navn, sum menn tykkum góvu, tá teir tykkum sóu. jfa, Gud signi Føroyar, mitt land! liin roðin, sum sklnur á sumri í líð, hin ódnin, sum týnir mangt liv vetrartíð, og myrkrið, sum fjalir mær bjartasta mál, og Ijósið, sum spælir mær sigur i sál: alt streingir, ið tóna, sum vága og vóna, at eg verji Føroyar, míit lanđ. Eg nlgi ti niður í bøn til tin, Gud: Hin heilagi friður mær falli í lut! Lat sál mína tváa sær í tíni dýrd! So torir hon vágd. hann fær manga beiska stund, og ntanga tunga løtu harðan andstreym rógva má og slóða nýggja gøtu. Slikan mann eg nevna vil, um tú vilt á meg liða:

x

Fríu Føroyar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fríu Føroyar
https://timarit.is/publication/639

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.