Alþýðublaðið - 14.08.1923, Síða 1

183. töhibiáíL
Gefið út af Alþýðaflokknam
1923
Þriðjudaginn 14, ágúst.
/
I
Litaðar frásagnir.
Formælendur nýrra hugsjóna
og stefna hafa ósjaldan verið
boroir ýmsum sökum og þeim
oft fárániegum. Enn er hitt, að
um það, sem menn ekki þekkja,
en tala mikið um, myndast oft
hjákátlegar kyujásögur, Hkt og
þes?ar þær sagnir gengu f Ev-
rópu forðum, áður en sjóleiðin
til ísfends fanst, sð þnr byggju
einlættir menn, en aðrir höfuð-
iausir eða með hundshausum.
Oft og eln&tt h&fa þeir, sem síð-
ari kyaslóðtr blessuðu hve rnest,
orðið ýmsum samtíðarmönnum
sínum hneyksli, einkum ef þeir
störfuðu að einhverju leyti á laun
að áhugamálum sínum. Þær sög-
ur voru m. 0. útbreiddar meðai
heiðinna mánna í rómverska rík-
inu, í þann mund er ofsóknirnar
voru geystastar gegn þeim, sem
kristnir votu, að þeir eitruðu
brunná og ætu börn á samkom-
um sínum. Ásökunin nm barna-
ótið var útúrsnúningur á kvöld-
máltíða r athöíninni, og var þannig
einum helgasta stðnum snúið í
svívirðilegan óþokkaskap þegar
illkvittnissögur hatursmannanna
Ðáðu hámarki sínu. í niðvísunni
um Þorvald víðförla og Friðrik
biskup: »Hefir börn borið biskup
níu< var því. að Þorvaldur var
guðfaðir barna þeirra, er biskup-
inn skírði (þ. e. hélt þeim undir
skírn), snúið svo, að Þorvaldur
væti faðir þeirra, en biskup
móðtrin. Þótti Þorvaldi grálega
kveðið, en biskupinn skýrði á
betri veg, og taldi sér enga
v&nvirðu áð bera börn Þorvalds
(þ. e. halda á þeim), ef hann
ættl nokkur. — Eftir að Góðtempl-
arareglan tók tii starfa hér á
landi voru sagðar um hana
ýmsar ófagrar sögur fyrstu árin.
Ein var sú. að inni f fundar-
SSainum væri látinn ltggja saud- j
poki. Ætti hann að tákna Kölska,
og væri hann tilbeðinn á fund-
uuum.
Ekki tók betra við þegar
Tiíraunafélsgið kom til sögunnar
og Öndungar hófu tilraunir sín-
ar. Gengu þá alfs konar ófrægð-
arsögur um þá fjöllunum hærra,
og voru sumar þeirra skringilega
vitlaus samsetningur. Ein var á
þá Ieið, að Egill Skallagrímsson
hefði verið kallaður í borðfót.
Hafi hann þá vaðið inn í salinn,
reiður mjög yfir því ónæði, sem
sér væri gett, að fá ekki að
íiggja kyrr í gröf sinni, tekið
sálina úr miðlinum og þotið
burtu síðan, en hinir setið eftir
dauðskelkaðir. Hafi miðillinn síð-
an ekki fengið vit sitt aftur fyrr
en eftlr nokkra daga, er Egill
skilaði loksins attur sálinni, enda
hafi þeir félagar ekki leikið sér
að því að kalla þann mikla mann
jfrarn í annað sinn.
Þeim, sem þetta ritar, koma
í hug þessar »lituðu< og miðl-
ungi góðgjörnu frásagnir stund-
um þegar hann les Morgunblaðs-
fréttir af meðferð sameignarstjórn-
arinnar rússnésku á landslýðnum
alment eða kirkjunnar mönnum.
Oítast hefir gleymst að geta um,
hvaðan fréttirnar vasru teknar,
því að þótt einhver herra eða
frú, sem fáir eða engir íslend-
ingar hafa heyrt nefnd fyrri, séu
bórin fyrir þeim, sannar það
varla meira en orðtak Gróu:
»Ólyginn sagði mér.< Hins veg-
ar skal ekkert fullyrt um það
að sinni, áð aðstandendur blaðs-
ins viti ekki úr hvaðá skrifúm
þeim er snarað á íslenzku; en
hitt leyfir þetta blað sér að efast
um, að þeim sé alt af kunnugt
um heimildir erlendu blaðanna.
Lesendur Alþýðublaðsins muna
sennilega, að komist hefir upp
um að minsta kosti eina frétta-
stofu, sem hafði það hlutverk
með höndum, að útbreiða lyga-
fregnir áf Rússlandi.
Þá er það enn tremur eftir-
tektarvert, að Friðþjófur Nansen,
sem kunnastur mun vera allra
trægra útlendinga stjófnarháttum
sameignarmannanna rússnesku,
hefir aldrei svo kunnugt sé borið
þeim illa söguná eða t. d.
kvartað undan meðferð þeirra á
kirkjunnar mönnum. — Þess er og
að gæta, að á keisaratfmunum
voru oft hafnar otsóknir gegn
Gyðingum í Rússiandi, og jafn-
vel gegn öllum þeim kristnu
trúarflokkum, er stóðu utan
grísku kirkjunnur. Væri því ekki
að undra, þó að erfitt reyndist
að útrýma öilum ofsóknaranda
milli einstakra flokka næstnm á
svipstundu. En sjaldgæft er, að
»Morgunblaðið< flytji pistla um
(Framlisld & 4, síðu.)