Alþýðumaðurinn - 20.11.1985, Blaðsíða 8

ALÞÝÐUMAÐURINN
Útgefandi: Alþýðuflokksfélag Akureyrar
Freyr Ófeigsson:
Fjölmiðlakönnun
Paö er skoðun mín að tengsl
bæjarstjórnar við bæjarbúa séu
of lítil og venjulegir borgarar
þessa bæjar fái næsta litla vit-
neskju um það, sem er á döfinni
hverju sinni hjá bæjarstjórn og
öðrum bæjaryfirvöldum.
Nánast einu tengsl bæjarbúa
við bæjarstjórn eru í gegnum þá
flokka, sem hverju sinni eiga full-
trúa í bæjarstjórn og varðar til-
tölulega þröngan hóp manna inn-
an hvers flokks. - Að vísu eru
bæjarfulltrúar yfirleitt boðnir og
búnir til að veita þeim, sem til
þeirra leita upplýsingar og hlusta
á aðfinnslur þeirra og nú síðustu
ár hafa bæjarfulltrúar haft fasta
viðtalstíma á skrifstofu bæjarins.
Þessir viðtalstímar eru tvímæla-
laust til bóta en hvergi nærri full-
nægjandi til að veita hinum al-
menna borgara upplýsingar um
störf bæjarstjórnar, enda eru þeir
sóttir af tiltölulega fáum
mönnum, sem í yfirgnæfandi til-
vika koma til að tala fyrir eigin
hagsmunum en ekki til að afla sér
almennra upplýsinga.
Hverju sveitarfélagi er mikil
nauðsyn á að íbúarnir séu sem
best upplýstir um hvað eina sem
sveitarstjórnir aðhafast, hvort
heldur sem athafnir sveitar-
stjórna horfa til framfara og
heilla fyrir íbúana eða öfugt.
Þetta á ekki síður við um Akur-
eyri en önnur sveitarfélög. í litl-
um sveitarfélögum þar sem um-
svif sveitarstjórna eru lítil og fá-
brotin, er ekki um neitt vanda-
mál að ræða. Þar fá íbúarnir yfir-
leitt vitneskju um athafnir sveit-
arstjórnar jafnóðum án þess að
gera þurfi sérstakar ráðstafanir af
hálfu sveitarfélagsins til að koma
upplýsingum á framfæri. - Allt
öðru máli gegnir um stærri sveit-
arfélög eins og t.d. Akureyri. -
Þar berast upplýsingar um störf
sveitarstjórnar ekki sjálfkrafa til
íbúanna. - Annað hvort verða
íbúarnir að bera sig eftir upplýs-
ingunum, eða að bæjaryfirvöld
komi þeim á framfæri. Eins og
áður segir nær fyrri aðferðin til
mjög fárra íbúa Akureyrar og að
.Kaldbakur:.
Freyr Ófeigsson.
því er síðari aðferðina varðar er
nánast ekkert gert af hálfu bæjar-
yfirvalda til að koma upplýsing-
um á framfæri við bæjarbúa,
nema nauðsynlegar auglýsingar
og þvíumlíkt. Af þessu leiðir að
íbúar Akureyrar eru að miklum
meirihluta til mjög fáfróðir um
bæjarmálefni og því auðveld
bráð fjölmiðla til að fá rangar
hugmyndir um störf bæjarstjórn-
ar.
Það er alkunna að á síðustu
árum hefur fréttaflutningur frá
Akureyri stóraukist og þ.á m.
fréttir af bæjarstjórnarfundum. -
Ríkisútvarpið hefur stóraukið
starfsemi sína og Dagur er orðinn
dagblað. Aðrir fjölmiðlar hafa
einnig aukið fréttaflutning frá
Akureyri. - Fréttir þær sem flutt-
ar eru, eru valdar eftir „frétta-
mati“ viðkomandi fréttamanns
og virðist þá oftan en ekki, að
skemmtilegheit fréttarinnar ráði
matinu, en síður til þess litið
hvort málið er mikilvægt eða
ekki. A.m.k. virðist mér fréttir
frá bæjarstjórn valdar einhvern
veginn á þennan hátt. Til viðbót-
ar þessu er fréttaflutningur Dags
a.m.k. af málefnum bæjarstjórn-
ar vægast sagt mjög litaður hin-
um græna pólitíska lit, enda yfir-
lýst að blaðið er málgagn Fram-
sóknarflokksins.
Þessir tveir fjölmiðlar, útvarp-
ið og Dagur hafa yfirburðaað-
stöðu til fréttaflutnings hér á Ak-
ureyri og er ég hræddur um að
þeir sem hlusta á eða lesa þær
fréttir, sem fluttar eru af störfum
bæjarstjórnar fái mjög skrítnar
hugmyndir um það sem þar ger-
ist.
Hér er ekki eingöngu við fjöl-
miðlana að sakast, starfshættir
bæjarstjórnar leiða til þess að erf-
itt er fyrir fjölmiðla að fylgjast
náið með. Tillöguflutningur og
umræður um mál fara að mestu
leyti fram á lokuðum fundum
nefnda og einungis lokaafgreiðsl-
ur koma til afgreiðslu í bæjar-
stjórn.
Ég tel að orðið sé tímabært að
bæjarstjórn Akureyrar fari að
eiga frumkvæði að því að koma
upplýsingum um bæinn, störf
bæjarstjórnar og annarra bæjar-
yfirvalda á framfæri við bæjar-
búa. - Bæjarstjórn getur sjálfsagt
sýnt viðleitni í þessa átt með ýms-
um hætti. Ég er þeirrar skoðunar
að ráða eigi hæfan mann til
bæjarins, sem kalla mætti t.d.
upplýsingafulltrúa. Starfsvið
hans yrði miðlun hvers konar
upplýsinga um Akureyri og þau
verkefni sem þar eru á döfinni á
hverjum tíma. Sæi hann um út-
gáfu reglulegs fréttarits á vegum
bæjarins, sem borið yrði í hvert
hús í bænum, og kæmi upplýsing-
um á framfæri við fjölmiðla.
Þessi starfsmaður ætti einnig að
hafa umsjón með kynningu
bæjarins út á við, t.d. þátttöku
bæjarins í ferðabæklingum
o.s.frv. Þá gæti hann einnig haft
það verkefni að sýna gestum
bæjarstjórnar það markverðasta í
bænum og leiðbeina þeim á ann-
an hátt, sem við á hverju sinni.
Þótt nokkur útgjöld fylgi slíku
starfi tel ég að þeim yrði vel
varið, ef þau leiddu til aukinnar
þekkingar bæjarbúa á bænum
sínum og störfum þeirra bæjar-
fulltrúa, sem þeir hafa kosið til
að stjórna bænum. Slfk þekking
er forsenda þess að menn skilji
þarfir bæjarfélagsins í heild og
ætti að koma í veg fyrir margvís-
legan misskilning, sem iðulega
kemur upp milli einstaklinga og
bæjarfélagsins og kostar stundum
mikla peninga og ómælda vinnu
og oft á tíðum óþarfa leiðindi.
Freyr Ófeigsson.
Blaöstjorn:
Oskar Alfreðsson.
Haraldur Helgason.
Jorunn G. Sæmundsdóttir.
Leiklist:
Árni Tryggvason í hlutverki sínu
sem Scrooge.
Skammdegið er nú sem óðast að
komast í algleyming, og senn líð-
ur að jólum, þessu árvissa ljósi
sem bregður birtu sinni á dimm-
ustu mánuðina.
Jólastemmningin hefur þegar
haldið innreið sína á fjalir gamla
góða Samkomuhússins okkar,
þar sem Leikfélag Akureyrar
frumsýndi föstudaginn 15. nóv-
ember síðastliðinn söngleikinn
„Jólaævintýri“, sem byggður er
á einni frægustu og vinsælustu
jólasögu sem samin hefur verið
„A Christmas Carol“ eftir hinn
ástsæla breska rithöfund Charles
Dickens.
Dickens samdi sögu sína síðla
árs 1843, í þeim yfirlýsta tilgangi
að vekja athygli hinna betur
stæðu á bágum kjörum fátækling-
anna, og þá ekki hvað síst á hinni
gífurlegu barnaþrælkun sem við-
gekkst á Englandi og víðar um
hans daga, og enginn vafi leikur
á því að þessi saga átti sinn þátt í
umbótum sem gerðar voru á því
sviði. Sagan fjallar um nirfilinn
Scrooge sem í upphafi var ósköp
venjulegur ungur maður, eða allt
þar til hann verður gripinn sjúk-
legri peningagræðgi sem að síð-
ustu gengur svo langt að hann
glatar öllu sambandi við umheim-
inn, jafnvel hæfileikanum til að
halda jól, eða með öðrum orðum
barninu sem í okkur öllum býr.
Hann auðgast á okurlánum,
verðbréfabraski og ýmsu slíku
sem lætur einkar kunnuglega í
eyrum þannig að ádeila verksins
Fræg
jólasaga
í leik-
húsinu
höfðar einkennilega sterkt til
manns þessa dagana.
Og þessi ádeila kemst fyllilega
til skila í þessari sýningu leikfé-
lagsins. En um leið er hér á ferð-
inni einkar hugljúf og falleg sýn-
ing sem hlýtur að höfða vel til
barna á öllum aldri með allri
sinni litadýrð og ljósahafi, tóna-
flóði og töfrabrögðum. Öllu
þessu stjórnar María Kristjáns-
dóttir frá Húsavík. Leikmynd
gerði Hlín Gunnarsdóttir og lit-
ríka búninga Una Collins. Ljósin
hannaði Ingvar Björnsson og
Roar Kvam stjórnar einkar
áheyrilegri tónlist. í leiknum
koma fram eitthvað um fjörutíu
leikarar, börn og dansarar. Aðal-
hlutverkið leikur Árni Tryggva-
son og bregst ekki aðdáendum
sínum fremur en vant er. Önnur
stór hlutverk leika meðal annars
Theodór Júlíusson sem leikur
skrifarann arðrænda Cratchit,
Þráinn Karlsson leikur vofu Mar-
leys sem send er til að snúa gamla
Scrooge frá villu síns vegar, og
ekki má gleyma þeim Jóhanni
Ögmundssyni og Björgu Bald-
vinsdóttur, en hún hefur ekki
leikið um nokkurt skeið. Hér ná
þau enn einu sinni að bræða
hjörtu Akureyringa eins og svo
oft hér á árum áður með hugljúfri
og manneskjulegri túlkun sinni.
Og börnin í sýningunni gera sitt
til að skapa ósvikna jólastemmn-
ingu, einlæga og fölskvalausa
mitt í öllu glysi jólatilboðanna.
Fjölmiðill í kreppu
Því var almennt fagnað þegar
ákveðið var að hefja svæðis-
bundið útvarp á Akureyri.
Ýmsar leiðir voru athugaðar
hvað varðar tæknihlið út-
sendinganna, meðal annars
hvort unnt væri að nota sér-
stakan sendi. Slíkt reyndist
erfiðleikum bundið meðal
annars vegna staðsetningar
útvarpshússins, sem illar
tungur segja að hafi verið
keypt til að bjarga bygging-
arfyrirtæki einu frá gjaldþroti.
Að lokum varð það ofan á að
nota dreifikerfi Rásar 2, enda
það ekki notað af Rásinni
nema hluta úr deginum.
Svæðisútvarpið fór svo af
stað í byrjun marsmánaðar
og náði fljótt miklum vin-
sældum, enda hið ágætasta
fólk sem það mótaði.
Sem fyrr segir varð sá
kostur ofan á að nota dreifi-
kerfi Rásarinnar meðal ann-
ars valinn vegna þess að það
var laust mikinn hluta
dagsins, þannig að jafnvel
var möguleiki á því að auka
útsendingartíma svæðisút-
varpsins. Því kom það eins
og þruma úr heiðskíru lofti
þegar ákveðið var að láta
senda svæðisútvarpið út
milli klukkan 17 og 18, og
klippa því á Rásina. Hér skal
ekki lagður neinn dómur á
gæði Rásarinnar, aðeins bent
á það að á hana er mikið
hlustað hér á svæðinu, og
það er hrikalegt virðingar-
leysi við þá sem á hana vilja
hlusta, að klippa þennan
klukkutíma út, og sá sem
mest tapar á öllu klúðrinu er
auðvitað sjálft svæðisútvarp-
ið.
Hér skal ekki að því leitt
getum hvor er höfundur
þessa klúðurs, Markús gló-
kollur með Flokksskírteinið
eða Jónas Skjaldarvíkurgoði.
Það skiptir ekki höfuðmáli.
Vitleysan er sú sama. Hitt er
hálfu verra, að því miður þá
er það svæðisútvarp sem
okkur býðst á milli klukkan
17 og 18 langt frá því að vera
jafn ferskt og skemmtilegt og
það var, þegar best lét á til-
raunatímabilinu, og hefur
það þó snöggtum skánað frá
því sem var fyrst í haust. Allt
er að sönnu slétt og fellt, en
ferskleikann og broddinn
vantar alveg. Það getur verið
að einhverjum þyki það mikil
frétt að yfirmaður á verk-
smiðjunum hafi eignast
dóttur, og vilji eiga sem mest
af fríi með fjölskyldunni. En
það er bara ekki stærsta
hagsmunamál svæðisins, né
heldur vangaveltur um mynd-
bandanotkun barna og ungl-
inga.
Svæðisbundið útvarp á
auðvitað fyrst og síðast að
sinna mönnum og málefnum
viðkomandi svæðis, vera fé-
lagi og málsvari fólksins á
þessu svæði, en ekki að vera
andstæðingur þess, hvað þá
atvinnubótastofnun fyrir
nokkrar útvaldar fjölskyldur.
Það er sitthvað sem svæð-
isútvarpið verður að gera ef
það á að ná fyrri hylli. Hið
fyrsta, og ef til vill hið mikil-
vægasta, er að færa útsend-
ingartímann aftur um klukku-
stund, en hver einasta hlust-
endakönnun sem gerð yrði
myndi sýna það, að tíminn
milli klukkan 18 og 19 sé sá
eini rétti, en auðvitað mætti
einnig bæta við tímum eftir
hádegi og á kvöldin.. Þá ætti
að auglýsa öll störf við
svæðisútvarpið frá og með
næstu áramótum - og ráða
eftir auglýsingunum. Um mat
á umsóknum ættu að sjá aðil-
ar með staðgóða menntun og
þekkingu á fjölmiðlun. Einnig
væri hugsanlegt að fela
þennan rekstur eins konar
áhugamannahópi sem starf-
aði til dæmis í anda skandi-
navíska grenndarútvarpsins
þar sem engin sérhæfing
ríkir, og enginn er yfirmaður.
Þessi hópur mætti vera nokk-
uð stór 8-10 manns, og auð-
vitað kostar það einhverja
peninga að ráða svona margt
fólk.
En sé það satt, i'ð peningar
Ríkisútvarpsins íafi verið
notaðir í bygging j óðalsins
fræga í Skjaldarvík, þá hljóta
einnig að vera til peningar í
það að rífa okkar kæra
svæðisútvarp upp úr öldu-
dalnum sem það nú er í. Og
til þess hefur það alla burði ef
rétt er á málum haldið og
gömlu „útvarpshefðirnar“
verða látnar fjúka. En fyrst og
síðast. Útvarp er fyrir þá sem
á það hlusta, ekki fyrir starfs-
menn þess eða fjölskyldur
þeirra og svæðisútvarpið á
það ekki skilið að vera haldið
t núverandi kreppu.
Ykkar Kaldbakur.