Alþýðumaðurinn - 09.04.1987, Blaðsíða 5

ALÞÝÐUMAÐURINN - 5
Frjálshyggj ud raug u ri nn
Á síðustu árum hefir nýjum
draug skotið upp í þjóðfélaginu,
ferlegri og fjandsamlegri öllum
liðnum Mórum og Skottum.
Þessi draugur er hin svonefnda
frjálshyggja, sem surnir kalla
nýfrjálshyggju. Oft hefir orðið
frelsi verið misnotað, en sjaldan
eins hroðalega og þegar þessi
stefna er við það kennd, því að ef
frjálshyggjan er skoðuð ofan í
kjölinn er hún í raun réttri hug-
myndafræði nýs þrælahalds.
En eitt má segja postulum
frjálshyggjunnar til hróss. Þeir
kannast opinberlega við það, að
þeir vilja velferðarríkið, eða það
sem unnist hefir í átt til þess,
feigt. Enginn þarf lengur að fara í
grafgötur um, að þær félagslegu
umbætur, sem Alþýðuflokkurinn
hefir unnið ötullegast að nú um
áratugi, og einn allra stjórnmála-
flokka aldrei hvikað frá, verða
lagðar í rústir ef frjálshyggjan
verður drottnandi, og það verður
hún, ef Sjálfstæði og Framsókn
halda áfram að stýra ríkisfleyinu.
Svo ósvífnir eru postular frjáls-
hyggjunnar, að þeir klína ein-
kennum frjálshyggjunnar á vel-
ferðarþjóðfélagið og segja „að
Velferðarríkið hvíli á þeirri hug-
mynd að færa megi fé á milli
manna með valdi. En hætt er við
því að þeir, sem hafa bestan
aðgang noti tækifærið til að færa
fé til sín. Þeir sem kunna að láta
til sín heyra eða skipuleggja sig
til sóknar á vettvangi stjórnmál-
anna hafa bestan aðgang að valdi
ríkisins". Frjálshyggjunni verður
naumast betur lýst. Hún stefnir
að takmarkalausri auðsöfnun
einstaklinganna. Peningar eru
sterkasta valdið í ríki frjálshyggj-
unnar. Hverjir hafa hærra en
fjölmiðlar frjálshyggjuflokkanna
í krafti auðs síns, og hverjir ætla
sér völdin með meiri einbeitni en
þeir?
En núverandi ríkisstjórn hefir
sýnt með öllu sínu framferði og
stefnu, hvað verða muni í ríki
frjálshyggjunnar. Aldrei fyrr en í
hennar tíð hafa komið upp jafn
glæfraleg mál í meðferð fjármuna
þjóðarinnar. Hafskipsmálið og
hið margslungna okurmál eru
síður en svo einhver hending.
Þau eru skilgetin afkvæmi þeirrar
stjórnarstefnu, sem hefir verið
rekin nú um árabil, og náð
hámarki hjá núverandi ríkis-
stjórn. Og þau eru aðeins sýnis-
horn þess sem gerast muni undir
bankavaldi og ríkisstjórn frjáls-
hyggjunnar. En það á að gera
fleira, ef frjálshyggjan nær
óskoruðum völdum. Enn skal
vitnað í sömu greinargerð og
áður: „Við færum ekki rekstur
velferðarstofnana eins og lána-
sjóðs íslenskra námsmanna,
sjúkrahúsa og tryggingarstofnana
í skynsamlegt horf nema með því
að breyta þeim - fyrst í sjálfstæð
hlutafélög, síðan í einkafyrir-
tæki.“ ...Og ennfremur: „Fram-
haldsskólar og sjúkrahús séu
einkafyrirtæki. Námsmenn og
sjúklingar kaupi þjónustu þeirra
fullu verði.“ Hér er engin tæpi-
tunga. Þær stofnanir þjóðfélags-
ins, sem lengst eru komnar í því
að jafna kjör fólksins, skulu ofur-
seldar stjórnun og eignum ein-
staklinga. Það er hægt að tala
fagurlega um að ekki eigi að
græða á þeim. En hver þekkir
þann einstakling, sem rekur fyrir-
tæki án þess að vilja græða á
þeim og gera það? Ég hefi drepið
á nokkur atriði í stefnu frjáls-
hyggjunnar, þeirrar stefnu, sem
núverandi stjórnarflokkar aðhyll-
ast og munu ekki liika við að
framkvæma, ef þeir hafa
atkvæðamagn til þess. í einu orði
má segja að hún felist í orðunum
hrun velferðarríkisins. Trygging-
ar, sjúkra, fatlaðra og gamal-
menna eiga að vera einkarekstur
þeirra, sem auðinn hafa og
völdin.
En því rifja ég þetta upp nú
fyrir alþingiskosningar, að ég vil
biðja ykkur kjósendur góðir, að
athuga vel hvað þið eruð að gera
á því eina augnabliki, sem valdið
er í ykkar hendi, þ.e. í kjör-
klefanum. Það er þetta, sem ég
hefi talið hér, sem þið kjósið yfir
ykkur með því að greiða stjórn-
arflokkunum, eða nokkrunt
flokki öðrum en Alþýðuflokkn-
um, atkvæði.
Alþýðuflokkurinn á allra
flokka mestan þátt í þeim félags-
legu umbótum, sem orðið hafa
síðastliðna hálfa öld. Hann er
eini flokkurinn, sem aldrei hvikar
frá stuðningi við velferðarstofn-
anir ríkisins, og sem sífellt vill
bæta þær og efla. Stuðningur við
hann er eina tryggingin, sem unnt
er að fá til þess, að þessar stofn-
anir verði ekki gerðar óvirkar
eða lagðar niður. Áukinn styrkur
Alþýðuflokksins er hið eina, sem
fær táimað því að þjóð vorri
verði siglt inn í svartnætti frjáls-
hyggjunnar; bankavaldsins,
okursins, hinnar skefjalausu sam-
keppni og fátæktarinnar.
Kjósendur! Leggið lóð ykkar í
rétta vogarskál.
Kjósið Alþýðuflokkinn!
Steindór Steindórsson
frá Hlöðum.
Kaldbakur:
Hrynhendusláttur Ihaldsins
Þegar hrossrassar hátt
kveða hrynhenduslátt,
svo að hriktir í merstertum skornum
var eitt sinn kveðið, er þreyttir hestar fret-
uðu hátt í erfiði dagsins, og ekki fer hjá
því að vísuorðin komi fram í hugann, þeg-
ar við heyrum umbrotin í Sjálfstæðis-
flokknum þessa dagana, og Ifkt og óþefur
fylgdi hrynhenduslætti hrossrassanna,
leggur fúadauninn af innviðum Sjálf-
stæðisflokksins í öllum þessum umbrot-
um. Það er þakkarvert, þar eð hin rétta
mynd flokksins birtist, þar í umbrotunum
og túlkun þeirra.
Söguna þarf ekki að rekja, nema það
atriði hennar, er hinn siðvæddi formaður
Sjálfstæðisflokksins Þorsteinn Pálsson
hrakti Albert Guðmundsson úr ráðherra-
stóli, sem leiddi síðan til þess að Albert
stofnaði Borgaraflokkinn. Orsökina til
þessa taldi Þorsteinn, að vera Alberts í
ráðherrastóli, bryti gegn siðgæðiskennd
flokksins. Misferli í skattaframtali Alberts
var í augum flokksformannsins svo sið-
laust, að flokkurinn gat ekki þolað það
átölulaust. En hver var aðdragandi
málsins?
Þegar Hafskipshneykslið kom upp, og
margt benti til þess, að Albert Guðmund-
son væri flæktur i það, töldu allir menn,
sem eitthvað þekktu til siðferðiskrafna
menntaðra þjóða, að Albert ætti að víkja
úr ráðherrastóli, meðan málið væri rann-
sakað. Albert sat sem fastast og Þor-
steinn þagði.
Svo kemst Þorsteinn að því fyrir tveim,
þrem mánuðum, að eitthvað sé í ólagi
með skattaframtal fyrrverandi fjármála-
ráðherrans Alberts. Enn þagði hinn sið-
væddi formaður, og lét flokkinn hylla sig
með hallelújahrópum um einingu og styrk
Sjálfstæðisflokksins á svonefndu flokks-
þingi. Slík einingar- og fagnaðarsamkoma
hafði varla fyrr verið haldin í íslenskri
pólitík.
Tíminn líður, Þorsteinn þegir. En þá
Ijóstrar vikublað nokkurt upp misfellum á
skattframtali Alberts. Þá beið hinn sið-
væddi formaður ekki boðanna, flýtti sér
að halda blaðamannafund meðan Albert
var erlendis. Að sögn Þorsteins sjálfs í
Morgunblaðinu var það „óhjákvæmilegt
að skýra frá staðreyndum málsins. Ann-
ars hefðu tekið við þrír dagar óvissu með-
an Albert var erlendis, og umfjöllun fjöl-
miðla á þeim tíma hefði getað skaðað
flokkinn verulega".
Takið vel eftir þessum orðum hins sið-
vanda formanns. Það var ekki meint brot
Alberts, sem stangaðist á við siðferðis-
kennd formannsins. Það var allt í lagi
meðan engir vissu það nema formaðurinn
og ef til vill einhverjir útvaldir sjálfstæðis-
menn með sams konar siðgæðiskennd og
formaðurinn sjálfur. En þegar málið var
opinberað alþjóð gat það skaðað
flokkinn. Þá rumskaði siðferðisvitund
Þorsteins Pálssonar. Með öðrum orðum
öll meðferð hans á málinu sýndi að í aug-
um hans væru skattsvik ekki saknæm fyrr
en almenningi var kunnugt um þau og sú
vitneskja gat skaðað Sjálfstæðisflokkinn.
Hvern undrar þó seint gangi undir fjár-
málastjórn Þorsteins Pálssonar að
hreinsa til í spillingarfeni skattsvika og
annarrar óreiðu, þegar siðgæðismæli-
kvarðinn í þeim málum er, hvort þau muni
valda Sjálfstæðisflokknum tjóni?
Kjósendur góðir, spyrjið sjálfa ykkur
áður en þið gangið að kjörborðinu, hvort
sé meiri siðferðisbrestur að fremja afbrot
eða hilma yfir það? Hvor er sterkari á sið-
ferðissvellinu Þortsteinn eða Albert? Hlýt-
ur ekki rökrétt afleiðing af svörum ykkar
að verða sú, að Borgaraflokkurinn og
Sjálfstæðisflokkurinn séu sami grautur í
sömu skál og hann bragðvondur?
Munið, að hvert atkvæði, sem greitt er
þessum flokkum er greitt flokkum skatt-
svikaranna og yfirhilmaranna.
Skattsvik, bruðl og yfirhilming er hryn-
hendusláttur Sjálfstæðisflokksins hvort
sem hann gengur fram fyrir ykkur undir
eiain nafni eða varnar vfir sin saiiAamærn
Kosningaskrífstofa
Alþýöuflokksins er
aö Strandgötu 9
Skristofan er opin virka daga frá kl.
um helgar. Símar
9-19 og 13-17
og 27424.
II'
Félagsfte^'00
42077-
d timmtuo-.
,30-22.30,
Jafnaöa^®”st
Hittumstse og
á skrústoTu, . ,
sarnt'nwt oV'""
aö 9era h
sem