Alþýðumaðurinn - 28.04.1988, Blaðsíða 11
ALÞÝÐUMAÐURINN - 11
Herferð
gegn
sjávar-
mengun
í vetur hófst herferð á vegum
Landsambands íslenskra
útvegsmanna gegn mengun
sjávar. Kveikjan að aðgerðunum
var hvatning frá siglingamála-
stofnun, sem beinist að því að
hvetja sjómenn og útgerðarmenn
til að henda ekki torleysanlegum
efnum og plastílátum í sjóinn
heldur taka þau með í land.
Áformað er að fylgja útgáfu
áróðursspjalda um þetta efni eftir
með auglýsingum í sjónvarpi og
hefur LIU látið útbúa límmiða á
póst til útvegsmanna þar sem
menn eru hvattir til þess að taka
allt rusl með í land. Herferð LÍÚ
virðist ætla að bera árangur og
hafa.sjómenn tekið vel við sér.
Menn eru orðnir meðvitaðir um
að orðtakið „lengi tekur sjórinn
við“ hefur runnið sitt skeið og
það fer að þykja sjálfsagt að vera
með sorpkvörn eða pressu um
borð í stærri bátum. I þessu
sambandi má benda á að sú kvöð
hvílir á hafnaryfirvöldum að
koma upp gámum fyrir rusl, en
slíka aðstöðu vantar víða um
land. Ó.A.
Grásleppu-
veiðar
Grásleppuveiðar hófust á
Norðurlandi eystra 20. mars sl. Á
Raufarhöfn hafa menn farið
rólega af stað, enda hætta á að
hafís leggist að ströndinni ef
norðanáttin helst eitthvað.
U.þ.b. 20% verðlækkun hefur
orðið á söltuðum hrognum og
enn er töluvert magn óselt úr
landi frá fyrra ári. Þrátt fyrir
miðlungs góðar horfur hafa lið-
lega 125 aðilar skilað inn
umsóknum um vinnsluleyfi.
Ríkismatið er búið að skipu-
leggja úttekt á vinnsluhúsnæði og
var áhersla lögð á að verkendur
væru með löggilta vigt. Ó.A.
Sendum
launþegum
um land allt
kveðjur í
tilefni
dagsins.
Erlendur
Blandon & Co.
umboðs- og heildverslun
Sundaborg 1 - Reykjavík
Þær segja okkur skýrt og skil-
merkilega þessa dagana skoð-
anakannanirnar, að Kvenna-
listinn sé í mikilli uppsveiflu,
að hann sé jafnvel orðinn
stærstur flokka. Sé eitthvert
mark á þessum könnunum
takandi, þá má segja að það
hrikti í stoðum hins hefð-
bundna íslenska flokkakerfis.
Vitanlega vakna margar
spurningar varðandi niður-
stöður þessara skoðanakann-
ana, og túlkun þeirra, og þá
auðvitað fyrst af öllu sú spurn-
ing hverskonar fyrirbrigði
þessi Kvennalisti sem svo
rækilega hefur stolið stjórn-
málasenunni eiginlega sé. Við
þessari spurningu hefur tæp-
ast fengist nokkurt viðhlítandi
svar, enda frumkvöðlar listans
næsta fáorðir um þennan hlut
eins og svo marga fleiri. Segja
má þó að Kvennalistinn sé að
einhverju leyti afsprengi
ákveðinnar tísku sem hingað
til lands barst eins og fleira
gott vestan úr Ameríku, þar
sem hún átti rætur sínar að
rekja til nokkurs hóps iðju-
lausra millistéttarkvenna sem
Kvennóuppsveiflan
fundu það einhvernveginn út
að allt það vonda sem í tilver-
unni þrifist, þar á meðal eigið
innihaldslaust letilíf væri bölv-
uðum karlpeningnum og engu
öðru að kenna. Þessi kven-
rembutíska blandaðist svo hér
á landi saman við ýmsar hreyf-
ingar sem raunverulega vildu
úrbætur í jafnréttismálunum,
svo úr varð allsundurleitur
hópur eða regnhlífarsamtök
um eitt afmarkað málefni, en
regnhlífarsamtök sem eru
mjög ólík regnhlífarsamtökum
sem starfa einkum á vinstri
kantinum erlendis, svo sem
hópar Græningja, vegna þess
að það er í rauninni aðeins eitt
mál sem bindur þessar konur,
eitthvað sem kallað er kvenna-
pólitík en á þó ekkert skylt við
stjórnmál vegna þess að jafn-
réttismál í víðum skilningi eru
aðeins hluti, mikilvægur hluti
að sönnu, allrar pólitískrar
umræðu.
En þó að Kvennalistinn hafi
þannig í rauninni enga stefnu,
og geti aldrei haft neina stefnu
í neinu nema jafnréttismálun-
um, þá hefur hann öðlast þetta
mikla fylgi, og þykir mörgum
það gegna furðu. Skýringin á
því er þó miklu einfaldari en
margur hyggur. Þessar konur
hafa ef til vill, þó kaldhæðnis-
legt sé, notið þess að hafa ekki
verið svo mjög í sviðsljósi fjöl-
miðlanna, og þegar þær hafa
komið þar fram hefur kveðið
við nokkuð annan og nýstár-
legri tón heldur en hjá hefð-
bundnum islenskum stjórn-
málamönnum, tón tilfinninga
og einlægni, sem ef til vill hef-
ur skort hjá hörkutólum þeim
sem mest virðast áberandi í
íslensku stjórnmálalífi. Það er
þannig ósköp notalegt að
heyra elskulega ömmu eins og
blessunina hana Málmfríði á
Jaðri segja okkur frá því
hversu dásamlegt verði að lifa
á þessu landi þegar vondi
kóngurinn hann Jón verður
farinn burt með bölvaðan
matarskattinn sinn, og rök-
semdafærsla á borð við það að
sjónvarpstæki og reiðhjól
verði ekki étin eiga greiða leið
inn að hjarta hverrar hagsýnn-
ar húsmóður, sem aftur á erf-
iðara með að skilja það að
nokkur maður steli undan
söluskatti.
Það kann að vera hollt og
gott fyrir títil börn að sofna úr
frá fallegum ömmusögum um
sigur hins góða yfir hinu illa,
en íslenska þjóðin er barasta
engin smábörn, heldur full-
vaxta félagi í samfélagi þjóð-
anna, félagi sem hefur kjark og
þor til að taka á vandanum ef
svo ber undir, og því er þessi
fylgisaukning Kvennalistans
væntanlega bara stundafyrir-
bæri fyrir utan að vera tíma-
skekkja, því þótt vitanlega sé
afar mörgu áfátt í sambandi
við jafnrétti kynjanna hefur
mikið áunnist, ekki síst fyrir
tilstilli þeirra kvenna sem kos-
ið hafa að starfa á vettvangi
hinna hefðbundnu stjórnmála.
Dæmi um slíka konu er til að
mynda Jóhanna Sigurðardóttir
félagsmálaráðherra sem að
öðrum ólöstuðum hefur senni-
lega unnið meira og betra starf
i þágu jafnréttis kynjanna en
nokkur önnur manneskja hin
síðari ár af því hún hefur öfugt
við þær Kvennalistakonur,
ekki látið það nægja að
gaspra, heldur framkvæmt,
jafnvel í stjórnarandstöðu, og
sem dæmi um konu úr öðrum
flokki sem vel hefur unnnið að
þessum málum mætti nefna
Guðrúnu Helgadóttur. Þessar
konur hafa ekki þurft að stofna
fiokk eða hreyfingu sjálfum
sér til upphafningar, heldur
starfað í þágu kynsystra sinna
og þjóðarinnar allrar um leið.
Óskum starfsfólki okkar og viðskiptavinum
gleðUegs suntars
með þökk fyrir veturinn.
Mjólkursamlag KEA