Brautin - 03.08.1928, Blaðsíða 2

2
BRAUTIN
Vormorgun á Þingvöllum.
Vér kotnum hér að sýna og sjá,
við sólris landið frúða
og cðöL vor við Oxará
í ungum sumarskrúða;
hér talar, sem af tilfinning
hver tindur, skógar, grundir,
um forna helgi, þjóðarþing,
um þjáning, glaðar stundir.
Um Þingvelli á þjóðin vor
svo þúsund margt að ríma
um frelsi, menning, frœgðarsfor,
um falL og neyðar tíma.
En röðulelskir risu menn
úr rofi hverrar nœtur.
Og fegurst blóm þau finnast enn
er fold að morgni grcetur.
Vér scekjum hingað þrótt og þor,
svo þreyttir endurnærast.
Hér vakir ást og eiLíft vor
því yfir, sem er kcerast.
Og máttur tignar, trú og von
hér tengja sérhvert hjarta
og heLga framtíð, sjöfn og son
og SöguLandið bjartá.
Magnús G^slason.
Þvottavindur,
Þvottarúllur,
Þvottabalar,
Þvottapottar, r
Vatnsfötur,
Gler- Þvottabretti,
Klemmur,
Snúrur,
Baðker.
Járnvörudeild
JES ZimSEN.
fjörðar verði með i samskotun-
um, en honum ætti að vera
kunnugt um, að einmitt þessir
bæjir bera hvað þyngstu skatta-
byrðarnar, sem síðasta þing
lagði landsmönnum á herðar.
Svo þess er varla að . vænta að
þeir geti bætt á sig miljóna
samskotagreiðslu í nánustu
framtíð. Nei, við getuni ekki
undir neinum kringumstæðum
leyft að enn á ný verði farið að
deila um atriði, sem geta haft
svo óumræðilega mikil spillandi
áhrif á málið. Við hljótum að
krefjast skjótra framkvæmda
og að ríkið leggi fram eða út-
vegi það fé, sem til fyrirtækis-
ins þarf, hið bráðasta. Og
hvernig væri betur varið þeim
óvinsælu og ástæðulausu auknu
sköttum, sem landsmenn eru
þrautpýndir til að greiða i rík-
issjóð langt fram yfir alla getu,
en með því að bæta samgöng-
urnar, og þá ættu auðvitað þeir
sem mest greiða, sem sé Sunn-
lendingar, einnig að njóta á-
vaxtanna.
Austankona.
Óyndi.
Eftir Sigurborgu Jónsdóttur.
Hjálma hét kýr sem foreldr-
ar mínir áttu, hún var þrilit og
góð mjólkurkýr; hún hafði
insta básinn í fjósinu, þar átti
hún kálfana sína, og var mjög
kálfelsk. Hún fór venjulega
síðust út úr fjósinu, og oftast
fyrst inn, var spök i haga og
mesta þægðarskinn.
Þegar Hjálma gekk með 4.
kálfinn og átti að bera þrem
vikum fyrir vetur, mistu fátæk
hjón á bæ skamt í burtu einu
kúna sína úr doða. Þau áttu
ung börn og lítils úrkosta, svo
foreldar minir lánuðu þeim
Hjálmu, sem þá átti viku til
burðar, og var svo um talað að
hún yrði þar fyrst til næsta
hausts, eða þar til svo úr rætt-
ist, að þau gætu eignast kú aft-
ur. Hjálma var þá færð í sokka,
vafin í teppi og teymd af stað,
og sýndi hún enga óþægð eða
mótþróa á leiðinni. Ferðin gekk
vel og konan á bænum tók, sva
sem vænta mátti, vel á móti
jafn kærkomnum gesti. HjáJjnu
gekk vel um burðinn, en var
lengi a|5 ná sér og komst ekki
i sína venjulegu nyt, var vand-
ætin, cg hélt ekki vel á mjólk-
iníii, þó var kálfurinn látinn
lifa henni til ánægju.
Foreldrum mínum þótti leið-
inlegt, að Hjálma skyldi ekki
reynast betur, og fanst mundi
líta svo út, að ekki hefði verið
sagt rétt til um kosti hennar.
Um vorið var Hjálma leyst út í
glaða sólskini á grænt túnið;
þegar hún kom út úr fjósinu,
stökk hún fram og aftur um
hlaðið — bölvandi eins og
mannýgt naut, og rótaði öllu
um koll, sem lauslegt var.
Hjónunum datt helst í hug,
að kýrin hlyti að vera orðin
vitlaus, og flýttu sér að láta
kálfinn út til hennar, að reyna
að sefa hana, en Hjálma stang-
aði kálfinn líka og hrakti.
Stökk svo á stað, lagði í ána,
sem valt fram kolmórauð, á
rogasund, hitti hinar kýrnar í
nesinu fyrir neðan bæinn og
ætluðu þær strax að fagna
henni, en Hjálina gaf sig ekki
LJiðjið altaf kaupmann yðar um:
„DANCOW“ dósamjólk.
„Dancow“ mjólkin er framleidd í
Danmörku og er viðurkendum allan
heim fyrir framúrskarandi gæði.
/ heildsölu hjá
C. Behrens.
Reykjavík.
að því, hljóp fram hjá þeim,
heim traðirnar í einum spretti,
fjósið var opið og stansaði hún
ekki fyr en á básnum sinum;
þar lagði hún kverkina yfir
bálkinn, og gaf sér fyrst tíma
til að blása mæðinni. Eftir
stundarkorn lagðist hún og var
þá róleg, en tárin runnu af
augunum.
Hjálma var ekki látin fara
aftur, en önnur kýr send í
hennar stað, hún undi sér vel,
og var aldrei tekin úr láninu.
Hjálma var altaf dullunga-
full og vandsetin eftir þetta, og
varð ekki gömul.
Heimsstjórnin.
Lausl. þýtt af H. Á.
Eins og mönnum er kunnugt,
hefir hinn mikli rithöfundur,
dr. Annie Besant, látið þjóðfé-
lagsmál, á öllum sviðum, mikið
til sín taka. Ein af hennar
mörgu og merkilegu bókum
fjallar um sérstöðu Bretlands i
heimsþróuninni, eða eins og
hún kallar hana: „Britains
Place in the Great plan“. Þar eð
efni bókarinnar á jafnt við allar
þjóðir, að undanskildum fáein-
um köflum, mun birtast hér
smámsaman litill útdráttur úr
henni. — Þijöandinn.
Máttarvöldin miklii snúa öllu
i sigur.
Er mögulegt að endurreisa
heiminn, svo að mennirnir geti
lifað göfugra og hamingjusam-
ara lífi en þeir nú lifa? Er
mögulegt að byggja æðri, full-
komnari og endingarbetri menn-
ingu, sem sé grundvölluð á
hinu rétta lögmáli lífsins, og
sem styðst við það í stað þess
að stríða gegn því? Því lítum
vér til baka á hinar ýmsu
inenningarþjóðir og athugum
vér, hvernig ein eftir aðra leið
undir lok, þá verður oss að
spyrja: Hvað var það, sem or-
sakaði algjörða eyðingu þessara
menningarþ j óða ?
Vér, sem trúum því, að í ríki
náttúrunnar stjórnist alt af
helgum lögum og að einungis
það, sem sé í fullu samræmi við
þau lög, sé varanlegt, leituxnst
við að fá skýringu á því, hvað
olli hruni hinna miklu menn-
ingarþjóða og spyrjum, hvort
framtíðar menningin geti ekki
grundvallast á undirstöðu, sem
skapi varanlegri menningu en
þá, sem þjóðunum hefir að
þessu tekist að skapa.
Oss virðist að vér hljótum að
geta fundið einhver óraskanleg
undirstöðu sannindi, einhverjar
frumreglur þjóðfélagsskipunar,
sem leiða til varanlegri menn-
ingar en þeirrar, sem undir lok
er liðin eða er í dauðateygjum.
Og þar eð ég veit með fullri
vissu, að heiminum er stjórnað
af innri máttarvöldum, sem
öllu snúa í sigur, þá sé ég
frainundan dýrð hins upprenn-
andi dags.
Mannkynsins mikla framtíð.
Vér getum ekki talað um fyr-
irhugað framtiðarstarf í endur-
reisnar viðleitni heimsins, sein
Bretum eða nokkurri annari
þjóð sé ætlað að leysa af hendi,
nema vér trúum því, að til sé
framtíðar fyrirætlun fyrir mann-
kynið, og nema vér getum brugð-
ið upp í huga vorum höfuð-
dráttum þeirrar fyrirætlunar.
Mig langar lil að reyna að sýna
fram á það, að mannkynið geti