Brautin - 31.08.1928, Blaðsíða 1

Ritsljórar s
Sigurbjörs Þorláksdóttir.
Sími 1385.
Marta Einarsdóttir.
Sími 571.
Brautin.
Útgefendur:
Nokkrar konur
í Reykjavík.
Afgreiöslusími:
437.
1. árgangur.
Föstudaginn 31. ágúst 1928.
10. tölublað.
Mentun kvenna.
Nýjar tillögur.
X X %
1 Mjallarmjólk.
y<
>.<
x
m
x
i
x
p
y<
>.<
m
X
>.<
y<
>.<
y<
>.<
y<
>.<
y<
>.<
y<
>.<
y<
>.<
y<
>.<
y<
>.<
m
§
y<
>.<
y<
>.<
Næstu viku verða seldir ca. 400 Uassar af eldri
framleiðslu, sem inniheldur tæplega V*0/0 ntinni
feiti en sú mjólk, sem undanfarið hefir verið
seld í öllum matvöruverslunum. Þessi
mjólk verður seld á aðeins
0,45 dósin.
En til þess að gera greinarmun á henni og
hinni nýju framleiðslu, sem jafnframt er
seld í öllum verslunum, eru þessar
dósir auðkendar með sér-
stökum verðmiðum.
Mjólkin er laus við
aðeins örlítið
alla galla, en inniheldur
minna fitumagn.
Þetta eru ódýrustu mjólkurkaupin.
E|pt ffliáisi k
Símar 1317 og 1400.
y<
>.<
x
y<
>.<
/.N
y<
>.<
y<
>.<
y<
>.<
x
X
X
y<
>.<
y<
>.<
y<y<
>.<>.<
Eitt af áhugamálum Braut-
arinnar er mentun kvenna.
Enn þá er mentun íslenskra
kvenna mjög ábótavant og er
það eðlilegt, þar sem tiltölulega
stutt er siðan að sá skilningur
fór að ryðja sár til rúms hjá
öllum almenningi, að nauðsyn-
legt væri að kvenfólkið fengi
tækifæri til að njóta góðrar
mentunar engu síður en karl-
mennirnir.
það eru ekki nema fáeinir
áratugir síðan að alment var
að bændur ömuðust við því að
dætur þeirra legðu stund á bók-
legar mentir. Töldu sumir það
ekki konum samboðið, og kunn-
ugt er um bændur, sem bein-
llnis lögðu blátt bann við því
að dætur þeirra væru að læra
að draga til stafs. Svo ef þær
vildu alt að einu læra það, urðu
þær að fela sig í fjósum með
forskriftir sínar, svo pabbi þeirra
kæmist síður að þvf, hvert ó-
dæði þær voru að fremja. Þetta
var tíðarandinn fyrr meir og
enn mun eima eftir af honum,
þó minna beri á. í það minsta
er enn til fólk, sem sýnist ó-
þarfi að stúlkubörnin fái að
menta sig, þó sjálfsagt sé að
drengirnir læri sem mest.
Það er því síst furða þó enn
sé mentun kvenna að ýmsu á-
bótavant, þar sem svo tiltölu-
lega stutt er síðan að tíðarand-
inn var næstum fjandsamlegur
tnestallri mentun þeirra ogtaldi
hana jafnvel skaðlega.
Það virðist því nauðsynlegt
að reynt verði að ráða bót á
þessu og reyna að koma mentun
ísl. kvenna í það horf að vel
sé viðunandi og að því ætlar
Brautin sér að vinna af alefli
og því vill hún bera fram þær
tillögur, sem hér fara á eftír,
og sem húu telur aö geti orðið
til mikilla bóta, ef fram ná að
ganga.
1. Ríkið skal kosta eina af
lærðustu og meutuðustu kon-
um vorum, til að kynna sér
sem þest mentun kvenna hjá
stærstu menningarþjóðunum —
Englendingum og Pjóðverjum
eöa Frökkum. Heimsækja helstu
mentastofnanir þeirra fyrir kven-
fólk, kynuast kenslufyrirkomu-
lagi þeirra, kenslubókum og
kensluaðferðum. Þegar hún hefir
kynt sér þetta sem best, skal
hún skrifa skýrslu um þessi
mál, þar sem hún birtir árang-
ur af rannsóknum sínum og
kemur fram með þær breyting-
ar á kenslufyrirkomulaginu, sem
hún telur heppilegar og hægt
væri að koma á hér. Gæti slík
kynnis- og rannsóknarför haft
mikið gagn í för með sér, þvi
kensluaðferðir og kenslufyrir-
komulag er stöðugum breyting-
um undirorpið og tekur stöð-
ugum framförum, enda vinna
bestu og vitrustu sérfræöingar
meðal aðalmentaþjóðanna að
stöðugum umbótum á þessu
sviði og væri nauðsynlegt að
vér, þó smáir séum, reyndum
að nota oss sem best reynslu
þeirra, þekkingu og framfarir. En
til þess þurfum vér, eins og hér
heíir verið bent á, að láta vitrar
og athugular mentakonur kynna
sér þetta með eigin sjón og
reynd og miðla oss svo upp-
lýsingupi og tillögum, sem vér
getum notað okkur, eftir því
sem best á við hjá okkur. —
Mætti vænta ríflegs styrks til
þessa bæði frá ríkinu og eins
frá opinberum sjóðum, sem
styðja eiga að mentun þjóðar-
innar.
Fjölgun kvennaskóla. Nýir
kvennaskólar á Austurlandi og
Vesturlandi. — Aðalsérmentun
kvenfólksins verður að vera
bundin við kvennaskólana. —
Þar á kvenfólkið bæði að fá
bóklega og verklega mentun,
eftir þvi, sem þörf krefur. Enn
eigum vér að eins tvo slíka
skóla, Kvennaskólann í Rvík og
Kvennaskólann á Blönduósi. —
Þetta er auðvitað alt of lítið.
Kvennaskólunumverður að fjölga
og það sem fyrst. Það er nauð-
synlegt að þegar í stað verði
stofnaður »Kvennaskóli Austur-
landsft. Þar sem allar stúlkur í
Austlendingafjórðungi, sem ment-
un vilja fá, geti sótt. Gæti ef
til vill verið heppilegt að hann
væri á Eiðum, ef hægt væri að
koma því við. Því það er að
mörgu leyli ódýrara og hent-
ugra að hafa tvo skóla á sama t
stað, heldur en að vera að dreifa
þeim hingað og þangað, því
meðj því móti myndast eins og
mentamiðstöðvar, sem verða
þeim mun sterkari og voldugri,
sem fleiri og betri kraftar eru
sameiuaðir á einn stað. Með
því móti getur myndast fjörugt
og þróttmikið mentalíf, sem get-
ur breitt úl þekkingu og menta-
áhuga í allar áttir út um sveit-
irnar og héröðin.
Auk þess geta skólarnir skifst
á kenslukröftum, bókasöfnum,
áhöldum o. s. frv.
Og síðast en ekki sist allur
kostnaður við heimavistir nem-
enda verður þeim mun niinni,
sem fleiri er hægt að sameina á
einura stað og er það mikils
virði fyrir fátækari nemend-
urnar.
Auk Kvennaskóla á Austnr-
landi þarf að vinda bráðan bug
að þvi að koma upp »Kvenna-
skóla Vesturlands«, sem veiti
stúlkum fullkomna mentun. —
Mun það mál langt á veg kom-
iö, sem betur fer, en þó mun
nauðsynlegt að ýla vel á eftir,
svo fljótt gangi.
Með tímanum væri einnig
mikil þörf á því að austansýsl-
urnar Árnes-, Rangárvalla- og
Skaftafellssýslurnar stofnuðu
góðan kvennaskóla austanfjalls
»Kvennaskóla Suðurlands«. Ætti
hann að vera sniðinn sem mest
fyrir þarfir sveitakvenna, og
kenslukonur í verklegum fræð-
um þar, ættu helst að vera
myndar sveitakonur, sem lífs-
reynslan hefir kent hvað hollast
væri og best fyrir konur í sveit-
um að þekkja og kuuna. Sá
skóli myndi best settur á Sel-
fossi, þar sem er aðalmiðdepill
allra samgangna austanfjalls og
þó svo nærri Reykjavík að auð-
velt væri að ná héðan fyrir-
lestrarmönnum og kenslukröft-
um til að kenna á námsskeið-
um og mentamótum.
Vonandi er einnig að Norð-
lendingar séu þeir metnaðar-
menn, að þeý- láli sér ekki nægja
til lengdar þennan eina kvenna-
skóla á Blönduósi, heldur færist
þeir svo í aukana að þeir geti
stofnað fullkominn »Kvenna-
skóla Norðurlands« á Akureyri.
Er áhugi norðlenskra kvenna á
mentamálum svo rnikill að vel