Brautin - 04.10.1928, Síða 4

4
BRAUTIN
Brunatrysginsar
sími 254.
Sjóvátryggingar
sími 542.
KTennaskdliim í Reykjavlk.
Aðsókn að skólanum, einkum
2 neðri bekkjunum, kvað vera
svo mikil, að búist er við að
vísa þurfi frá stúlkum, þó þær
standist inntökuprófið. Þetta er
afar bagalegt. Einkum fyrir
stúlkur sem koma langan veg
að og eru búnar að eyða miklu
fje til að sækja skólann. Sumar
af tátæku fólki komnar, sem
eiga þvi erfitt að kosta slíkar
ferðir til einkis nema að taka
lítilfjörlegt inntökupróf hér. Þetta
má ekki koma fyrir. Framvegis
þarf að koma því svo fyrir, að
þær stúikur sem mjög langt eiga
að, geti tekið inntökuprófið ná-
lægt þeim stað, sem þær eiga
heima, hjá kennara eða presti.
Kunnugt er að Englendingar
tiðka einnig skrifleg próf. Úr-
lausnarefnin send i lokuðu um-
slagi og 8VÖrin endursend skól-
anum, sem svo dæmir hvort
nemandi telst tækur eða ekki.
Vel gæti verið heppilegt að
reyna slík próf hér.
Vér meigum ómögulega auka
fátækum stúlkum erfiði og
kostnað við námssóknina, því
þær verða nóg að leggja að
sér samt, til að sækja hér til
Reykjavíkur skólanám, þó ekki
sé nema einn vetrartima. Retta
er ef til vill eina tækifærið sem
þeim hýðst alla æfina, til að
menta sig lítið eitt, þvf svo
kallar fátæktin þær aftur til
strits og púls.
*********************************
♦
*
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
*
♦
♦
Lfftryggíiigaféligii ANRYAKi U.
OSLO. — NOREGI.
Allar venjulegar liftryggingar, hjónatryggingar,
barnatryggingar og lífrentur.
Viðskifti öll ábyggileg, hagfeld og refjalaus!
Læknir Fcl. í Reykjavík: Sæm. próf. ÐjarnhéBinsson.
LögfræOisrátSunautur: Djörn Þórðarson, hæstaréttarritari.
slandsdeildin: Forstjðri Helgi Valtýsson.
Pósthólf 532. — /?eykjavík. — Heima: Suðurgotu 14. — Sími 1250.
A. V. Þeir, sem panta tryggingar skriflega, sendi forstjóra umsókn og láti getiö aldurs síns.
♦
*
*
*********************************
IQSf’ Kaupetidur Brautar-
arinnar, sem hafa bústaða-
skifti, eru vinsamlega beðnir
að láta afgreiðslu blaðsins
vita um það.
Sagnir um
sira Stefán Þorleifsson, Presthólum
Það var trú manna, að sira
Stefán hefði mikil mök við huldu-
fólk og gerði prestsverk fyrir
það. Hraunið kringum Presthóla
var þá fult af huldufólki. Stund-
um voru sokkar prests snjóug-
ir, og skórnir frosnir við rúm-
stokkinn, þegar fólkið kom á
fætur á morgnana, eins og hann
væri nýbúinn að Ieysa af sér.
Og eitt kvöld heyrði fjármaður
söng í einum klettinum. Heyrði
hann að sunginn var skirnar-
sálmur, og þekti rödd prests,
Framh.
Smávegis.
Ef speglar eru sprungnir eða
blettóttir, er hægt að hylja það
með því, að mála yfir hið
skemda, með t. d. gleym-mér-ei
blómgrein eða eplagrein eða
vínviðar, eftir því sem skemdin
er í laginu.
Ef kjailarastigiun er dimmur,
sem víða vill vera, er gott að
mála hvíta 2 cm. breiða rönd
framan á rimarnar, þá verður
hægara að sjá þrepin þó skugg-
sýnt sé.
Ljóta línoliumdúka, sem litur
og rósir er slitið af, má gera
fallega með því, að mála þá
með vanalegri gólfmálningu og
lakka svo yfir með gólflakki.
Dúkarnir verða bæði endingar-
betri og hlýrri, og mjög auðvelt
að gljástrjúka (bóna) þá á eftir.
PrentsmiCjan Gutenherg.
54 55
Læknarnir gengu að vatnsskálinni, þar sem alt var tilbúið
í röð og reglu handa þeim.
Meðan þeir voru í óða önn að sótthreinsa á sér hendurn-
ar, og hjúkrunarkonurnar gengu hljóðlega fram og aí'tur um
skurðlækningasalinn og lögðu siðustu hönd að öllum undir-
búningi, ræddi prófessorinn við aðstoðarlækni sinn uin upp-
skurðinn, sem var fátíður og því fróðlegt íhugunarefni.
Að því loknu bauð hann að láta koma með sjúklinginn.
Ein af námsmeyjunum hvarf þegar á brott, til þess að flytja
fyrirskipunina, og skömmu síðar var sjúklingurinn borinn
inn, og með honum kom sú systirin, er átti að sjá um
svæfinguna.
Systir Vera átti að rétta prófessornum verkfærin, doktor-
inn átli að aðstoða, systir Karen og námsineyjarnar áttu að
sjá um annað, er með þyrfti.
Vilhelm var gæddur svo skarpri og næmri eftirtkt, að hún
var oft vakandi, án þess hann gerði nokkuð til þess sjálfur,
og greip yfir mildu fleira, en það sem hann beindi aðallega
athygli sinni að. Hversu djúpt sem hann var sokkinn niður
í það starf, sem honum einum bar að leysa af hendi í
skurðlækningasalnum, fór þessvegna ekkert fram hjá hon-
um, og hann tók ósjálfrátt eftir þvi, hvernig hver einstakur
leysti af hendi starf sitt, hvort heldur var í smáu eða stóru.
Sú hjúkrunarkonan, er hann frá fyrstu stundu hafði ó-
sjálfrátt veitt mesta athygli, var systir Vera. Hún hafði
fagran, skíran litarhátt, óvenjulega bjart hörund, var prýðis-
vel vaxin, með fjörleg, blá augu, er blikuðu sem stjörnur
undir fagurhærðum augnabrúnunum. Eftir þessu hlutu allir
að taka þegar í stað, og þá einnig Vilhelm; en er hann sá
hana með yfirhjúkrunarkonuhettuna á ljósgulu hárinu, var
fyrsta hugsun hans sú, að hún hlyti að vera altof ung til
þess að gegna svo þungu og ábyrgðarmiklu starfi.
Það leit út fyrir að hún fyndi til þess sjálf, að hún væri
ekki fyllilega vaxin starfi sínu, og yrði að leggja sig alla
fram til þess að verða það, svo var athygli hennar nákvæm,
og öll i'ramkoina hennar bar þess vott, að hún vildi ekki
láta á sér standa. Þannig kom hún fyrir sjónir, þar til er
uppskurðinum var að fullu lokið.
Eu brátt tók Vilhelm eftir því, að hin unga hjúkrunar-
systir inundi þurfa á allri árvekni sinni að halda, til þess
að bæta upp talsvert seinlæti, er henni var auðsælega ineð-
fætt, og jók að vísu á yndisþokka hennar í hreifingum öll-
um, en kom sér miður vel í skurðlækningasalnum. Það kom
fyrir oftar en einu sinni, að prófessorinn varð að bíða leng-
ur en góðu hófi 'gegndi, meðan hún var að þræða nál, eða
koma auga á eitthvert verkfæri, er hann kallaði eftir.
Vilhelm, sem hafði séð hann áður gera uppskurði, og vissi,
hve bráður hann gat orðið út af hve litlu seinlæti sem var,
eða klaufalegu handtaki, furðaði sig á þolinmæði hans nú.
Ekkert beiskyrði, ekki einu sinni nein óþolinmæðis-hreif-
ing bar vott um, að honum rynni í skap, já, fyrir kom það,
er hún var seinni á sér en holt var, og roðinn í kinnum
hennar bar þess vott, að hún fyndi til þess sjálf, að pró-
fessorinn brosti örfandi til hennar, og þar með búið. Hún var
auðsælega eftirlætisgoð hans.
Að loknum uppskurðinum, er telcið hafði langan tíma,