Brautin - 26.10.1928, Síða 3

BRAUTIN
aaaaaaaaaacHsaaaaoaaaost&a
»
a
a
a
a
BRAUTIN
kemur út á föstudögum. —
Mánaðargjald fyrir fasta á-
skrifendur er BO aurn; einstök
blöð kosta 15 aura.
AFGREIÐSLA blaSsins er í
Þingho 11sstrœti 11,
uppi. — Opin kl. 4—7 daglega.
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
mjög víða uppliitaðar, og hefðu
konur einkum gengist fyrir því
og konur i mörgum söfnuðum
einnig lagt mikið fram að end-
urbæta og prýða kirkjur, sér
og landinn til stórsóma. þá tal-
aði Jóhannes Sigurðsson for-
stöðumaður Sjómannastofunnar,
um trúarhreyfingu meðal sjó-
manna á Norðuriöndum. Kvað
vísindamann hafa reiknað út,
að ein mannssál væri meira
verö, en alt verðmæti ver-
aldarinnar samanlagt. Sagði
hirspurslaust að viðtökur þær,
er ungir sjómenn fengju, sem
kæmu til Reykjavíkur, væru
alt annað en andlegar, jafnvel
strax er þeir kæmu að bafnar-
bakkanum. Að loknn erindi Jó-
hannesar, var sest að sameigin-
legri kaffidrykkju, veittu konur
úr kvennfélagi Fríkirkjusafn-
aðarins öllum fundarmönnnm
ksffi með mikilli rausn og
myndarskap. Því næst talaði
frú Guðrún Lárusdóttir um
»störf kvenna að andlegum
málu>n«, var erindið hið fróð-
legasta, og einkar vel flutt.
Væntir Brautin, að geta birt
útdrátt úr því siðar. Eftir ræöu
frú Guðrúnar voru írjálsar um-
ræður.tóku ýmsirtil máls, ogvoru
lagðar fram tillögur íyrir næstu
©í»ia®®íB®fflffiíSsíSía®ffi®®®®íS®®aía®
<3-----------------------------------
e
e
Húsmæöur,
kaupið eingöngu
Sólarljós olíu,
hún fæst í verslun
ÞóröarfráHjalla.

daga. Um kveldið hélt Ólafur
Ólafsson trúboði fyrirlestur i
dómkirkjunni. »Afturhvarf og
endurfæðing«. Taldi að öll bar-
átta þessa heims stafaði af því,
að mennirnir leituðu fyrst tfm-
anlegra gæða, og guðsríkis á
eftir. í stað þess að leita fyrst
guðsrikis og þess réltlætis og
þá kæini tímanlega velgenguin
fyrirhafnarlaust á eftir. Tak-
markið væri, að vera heilagur,
eins og sá sem á oss hefði
kallað.
Fimtudaginn 18. október
bj'rjuöu umræður kl. 9 að
niorgni, um afturhvarf og end-
urfæðing, málshefjandi Jóbannes
Sigurðsson forslöðumaður. Kl.
101/* flutti Ólafur Björnsson
kaupmaður á Akranesi og safn-
aðarfulltrúi þaðan erindi um
ríki og kirkju, var það ágæt-
lega saminn fyrirlestur og prýði-
lega flutlur, urðu nokkrar um-
ræður á eflir, og duldist það
ekki að málefnið var hitamál
fundavins. Hefur hr. Ólafur
Björnsson lofað að senda Braut-
inni útdrált úr fyrirlestrinum.
Kl. 2 e. h. flutti Björn P. Kal-
ntann lögfræðingur, erindi um
Vidalínspostillu. Talaði bæði vel
0£300C3000C30e3t30t3C3t3t3C£30e3£30e}
O O
1 Speglar 1
O £3
H Stórt úrval af speglum, bæði §
^ innrömmuðum og án ramma, §
§ nykomið.
O O
1 Ludvig Storr |
£3 £3
2 Laugaveg 11. C3
ö ^
OOOOOOOOOOOOC3OOOOOOOOOOO
og sköruglega um ágæti Vida-
líns-húslestra, og mjög samfær-
andi um nauðsyn þess, að gefa
Vidalínspostillu út með lat-
neskum stíl. Gotneskt letur
þekkti unga fólkið ekki, og
væru því gjörsamlega lokaöir
andlegir fjársjóðir með þvi
letri. Haíði hann yfir vísu,
sem lýsti að nokkru ágæti bók-
ariunar.
Bak við sillu ef gerir grillu
glettinn villu andi,
Jónspostillu hafðu á liillu,
hún ver illu grandi.
Et Kalmann hafði lokið máli
sínu, varð fögnuður um allan
salinn, og kosin 3. manna nefnd
að leitast fyiir og annast um
útgáfu VidalínspoStilln. Var því
næst sest að kaffidrykkju er
safnaðarstjórn og sóknarnefndir
í Reykjavík veittu. Konur úr
kvenfélagi Fríkirkjusafnaðarins,
önnuðust frammistöðu, dúkuðu
borð í fundarsalnum handa
yfir hundrað manns, og báru
um veitingar svo tafarlaust og
hljóðlega að mest liktist töfrum,
kúfaðir kökudiskar með góm-
sætum heimabökuðum kökum,
og hressandi rjómakaffi kom
eins og fundarmenn liefðu hitt
________________________________3 1
á óskastund. Láta islenskar hús-
freyjur ekki að sér hæða með
dugnað og prýði við heimilis-
slörf, og svo myndi um fleira
verða af störfum til almennings
heilla, ef á væri reint. Kl. 5
flutti síra Bjarni Jónsson dóm-
kirkjuprestur erindi um fram-
tíðarhorfur kirkjunnar. Hvað
menn í skoðunum skiftast að-
allega í 2 flokka. Bölsýnismenn
og bj’artsýnismenn. Fanstástæðu-
laust að kviða framtíð kirkj-
unnar, þó um hana lykjist
myrkur veraldar, stæði hún ör-
ugg um allar aldir í Ijósi guðs
dýrðar. Kl. 6 sýndi Ólafur Ól-
afsson trúboði myndir frá Kina,
mjög skýrar og vel valdar.
Voru þar meðal annars myndir
af ferðalagi í hjólbörum um
fögur héiuð, lifa kínverskir
fjölskyldumenn af því, að keyra
ferðamenn langa vegu í hjól-
börum »uss ekkert liggur á«
segja Kinverjar. Pá voru og
myndir af jarðyrkju og hrís-
grjónarækt, er það engin smá-
vegis fyrirhöfn, að rækta hrís-
grjón á rennblautum ökrum.
Voru einnig sýndar myndir af
húsum og býbýlahátlum, gaf
þar að líta hryggilegan sóða-
skap. Pá kom sýrishorn af hin-
um fræga Kínverskamúr hlað-
inn varnargarður um landið
30 fet á breidd 40 fet á hæð
og 2 þúsund kilómetra á lengd,
eða sem svarar vegalengd þris-
var sinnum uiilli íslands og
Noregs.
Um kvöldið kl. 9 hélt síra
Friðrik Friðriksson ræðu i frí-
kirkjunni um skirnina. Föstu-
daginn 19. október kl. 9 að
morgni hófust umræður um
68
sýna á annan hátt, lrve nærri hún læki sér framkomu hans.
Hann horfði stundarkorn á hana, og bjóst hálft um hálft
við svari. En þá grunaði hann, hve bágt lnin mundi eiga með
sjálfa sig, og það kom hik á hann. Hugarástand þeirra inn-
byrðis var komið í tvísýnu, og honum varð á, að gleyma um
of, að hún var dóttir þess manns, er hann hafði andstygð á.
Uin leið og hann mælti með hraða: „Þakka yður fyrir
* daginn“, hvarf hann skyndilega á brott úr skurðlækninga-
salnum.
IV.
Næstu daga reyndi Vera að fá tækifæri til þess að tala
við prófessorinn, en það var enginn hægðarleikur að hitta á
hentugan tima. 1 skurðlækningasalnum var hún aldrei eitt
augnablik ein með honum, og þegar hún hafði lokið því,
sem hún þurfti að gera, var hann alls ekki í spítalanum.
Hún sá, að ætti hún að ná tali af honum, yrði hún að leita
hans heima lijá honum. En það kunni hún síður við, þvi að
það mundi vekja ineiri eftirtekt, en ef hún eins og af til-
viljun gæti vakið máls á því, sem henni bjó i brjósti.
Það var einn daginn, er hún var'með doktor Gripenstam,
og óvenjulega mikið að gera, að henni hafði fatast svo mjög,
að hún fekk harðar ávítur lijá honum í viðurvist allra
hinna sjúkrasystranna. Fanst henni staða sín orðin svo ó-
bærileg, að hún kaus heldur að fara á fund prófessorsins,
en að una þessu lengur. Þegar sama kvöldið fór hún, að
starfi sínu loknu, heiin til prófessors Bornstedt.
Þar tóku þau henni vingjarnlega, prófessorinn og frú
65
arstarfið við skurðlækningar? Slikum mannvin getur varla
verið nein fullnægja í þvi, að starfa innan um meðvitundar-
lausa sjúklinga.
— Prófessor Bornstedt bauð mér þessa stöðu, þegar ég
hafði lokið undirbúningsnáminu. Og að sjálfsögðu var ég
honum þakklát fyrir, þó ég auðvitað sakni þess að fá að
annast sjúklingana.
— Áleit hann yður sérstaklega vel færa til þess að að-
stoða við uppskurð? Hreimurinn i rödd hans var fullur
hæðni, og það liðu nokkur augnablik, þangað til hún gat
svarað.
— Prófessor Bornstedt er góður vinur föður míns; það
hefir að líkindum hjálpað til.
— Átti ég ekki von á?
Fyrirlitninginv sem lýsti sér í framburði orðanna, særði
hana, og liún roðnaði.
— Prófessorinn mundi þó ekki hafa veitt mér stöðuna, ef
hann hefði álitið mig óhæfa í hana, stundi hún upp, um
leið og þótti og auðmýkt börðust um yfirráðin í brjósti
hennar.
Hann svaraði engu, og hún fann til ískuldans i þögn hans.
Það var eins og stæði kökkur i hálsinum á henni, og hún
reyndi af alefli að kæfa í sér logsára blygðunartilfinningu
og verjast tárum.
—• Álítur doktor Gripenstam, að ég sé svo duglítil í stöðu
minni, að mér bæri að hafna henni? spurði hún kviðafull,
þegar hún hafði náð svo miklu valdi yfir sjálfri sér, að hún
gat komið upp orði.