Brautin - 26.10.1928, Qupperneq 4

BRAUTIN
! 4__________________
NVKOMIÐ!
Barna og unglinga
Kápur,
Kjólar,
Nærföt
og aðrar fatnaðarvörur í
sérlega fjölbreyttu úrvali.
Verslun
Egill Jacobsen
skírnina málsheíjadi Árni Jó-
hannsson. Pann dag fluttu einnig
ræöur cand. Sig. Á Gíslason
um trúmál Tékka og Ungverja
og Eilendur Magnússon um
kirkjugarða. Voru þá einnig
rædd ýms áhugamál kirkjunnar
hér á landi og safnaðanna, og
gerðar fulluaðar-samþyktir.
Fundirnir fóru skipulega
fram, var hver fundur byrjað-
ur með þvi að syngja sálm, og
einnig sungið að fundarlokum.
Var það mjög eftirtektarvert
hvað prestar og safnaðatulltrú-
ar miðaldramenn og eldri sungu
framúrskarandi vel.
Almennir presta og safnaðar-
fundir hafa síðari árin verið
haldnir i öllum landsfjórðung-
um. Má telja víst, að þeir vekji
sameiginlegan trúaráhuga safn-
aðanna.
Sigurborg Jónsdóttir.
Prentsmiðjan Gutenberg.
OGDGDC-DODGDGDCDGDO
gSúkkulaöi.g
0 Ef þér kaupið súkkulaði, 0

(íj þá gætið þess, að það sé 0
Ö Lillu-súkkulaði S
0 eða @
Fjallkonu-súkkulaði. ^
o
I
i, ^
l' Ci
CI
OGDODGDGDGDGDGDODO
g|GDGDODOODODODODgJ
g HÚSMÆÐUR!*
^ Reyníð viðskifti við ^
% »HRIMNIR«. Það mun £
0 ó
0 ábyggilega borga sig. 0
O Sími 2400. %
EIgDGDODGODGDGDGdSS
00€.v€2-€3"£3-0"E3-0-00
o o
P Orammófónar í miklu (*}
(j) úvrali. Grammófónplöt- (j)
(j) ur eftir alla frægustu (j)
?snillinga heimsins. (j)
Allar nýjustu dansplötur (*)
Qkatrín viðar§
fH Hljóðfæraverslun. Lækjartorgi 2. A
q Sími 1815. q
OO O"O"O"SZ9-Oa,Q“O0C>
JPréttir.
íslensk söngmær.
Ungfrú Maria Markan var með-
al nemenda á nemendakonsert,
sem sÖDgkenslukonan Ella Sch-
mucker hélt í Berlín 27. sept.
með 10 bestu nemendum sinum.
Fékk ungfrú Markan mjög
vinsamleg blaðaummæli.
Pannig segir einn söngdómar-
inn frá:
Maria Markan, sem vér höf-
um ekki áður heyrt, gerði menn
forviða með þremur íslenskum
lögum i alþýðustíl og hinum
framúrskarandi hæfileikum sín-
um, sem með áframhaldandi
vandlegri æfingu geta trygt
henni það, að verða fyrsta
flokks söngkona«.
Ungfrú Markau er af ágætu
söngfólki komin og er vonandi
að henni takist að ná hefðar-
sæti i ríki sönglistarinnar.
Skólalíf. Nú eru allir skól-
ar fullir af ungu og fjörugu fólki
sem er að afla sér mentunar og
lærdóms.
Gamau væri ef þetta unga
fólk, sameinaði sig nú alt um
framgang einhverra hugsjóna-
Dm Jriggja mánaða tía
gegnir Daníel Fjeldsted, lækn-
ir, embættis- og læknisstörf-
um fyrir mig. — Viðtalstími
kl. 1—3 e. h. í Lækjargötu
2. Símar 272 og 1938.
Reykjavík, 22. okt. 1928.
Magnús Pétursson,
bæjarlæknir.
mála og göfugra og hollra leika
og skemtana.
Besta mentunin fyrir æsku-
lýðinn er að skapa honum göf-
ugt hugsjónamál, þvi baráttan
fyrir þeim þroskar unglingana
öllu öðru fremur.
Mér finst hér svo óendanlega
mikið verkefni fyrir kennara-
stétt vora, sem hún hefir að
mestu leitt hjá sér til þessa.
Og þá hefir það ekki síður
verið vanrækt að búa unga
fólkinu okkar hollar og góðar
skemlanir.
Vér virðumst aldrei muna
nógu vel hvílíka dýrgripi, vér
eigum, þar sem æskulýður vor
er. Og hversu oss ber að vera
honum fyrirmynd í öllu fögru
og góðu. Eu framar öllu öðru
gleymum ekki hugsjónaþrá æsk-
unnar fyrir lærdómskappinu, þó
gott sé.
Mætti bæjarstjórn vor gjarnan
styrkja þetta mál með dálillu
fjárframlagi, eða verðlaunagjöf-
um til þeirra, sem snjallastir
reyndust að koma þessu á lagg-
irnar.
Fagurt skólalíf saklausra ung-
linga er þjóðinni allri til bless-
unar.
66
Þessi auðmjúka, beina spurning snart hann. En honum
gramdist að verða þess var, og hann hlcypti í sig hörku,
þvi að hann vildi ekki blíðkast láta gagnvart henni. Hún var
dóttir hins andstyggilega Gisslers. Til þess að það slcyldi
ekki gleymast sér, hafði hann ásett sér að kalla hana ung- ,
frú Gissler.
Eftir að hann hafði komist að, hver hún var, þurfti hann
ekki annað en sjá hana, til þess að hatrið blossaði upp í
huga hans. Og eftir því sem honum varð ljósara, hve að-
Jaðandi hún var, eftir því varð hann henni gramari, alveg
eins og hún af ráðnum hug væri þarna komin á götu hans,
til þess að tæla hann. Stundum fanst honum óbærilegt að
hugsa til þess, að þurfa að vera ineð henni daglega við
störf sín, ef til vildi, árum saman. En áðurgreind spurning
hennar virtist opna fyrir honum óvænta leið lil þess að
losna við hana. Þó fór nú svo, að auðmýktin, sem kom
fram í spurningu hennar, og eins liitt, að hún spurði hann
í slíkri einlægni um álit lians, sló hann af laginu og kom við
hjartataugarnar gegn vilja hans.
— Sé prófessorinn ánægður, hefir aðstoðarlæknir hans
ekkert að segja. Málið kemur mér í rauninni ekkert við,
svaraði hann, og duldi geðshræringu sína með þvi að látast
vera kaldur.
— Víst kemur það doktornum við, þar sem doklorinn
vinnur hér að skurðlækningum hvern einasta dag, mælti
hún dapurlega. Mér er þetta þung raun. Mér ferst svo
klaufalega, þegar ég finn, að ég get ekki gert yður til hæfis.
— Já, ég hefi svo sem tekið eftir því.
67
Rödd hans var ekki jafn óvingjarnleg og áður, en þessi
auðmýkjandi samsinning hans sveið henni sáran.
Hún hamaðist á skurðarborðinu, eins og um væri að gera,
að ná burtu gömlum blettum, er límst hefðu inn í það.
Hann veitti henni eftirtekt í kyrþey, og rendi grund í,
hve djúpu sári hann hafði sært hana.
Alt i einu rann það upp fyrir honum, hve ódrengilegt
það væri, að láta hana gjalda þess, sem faðir hennar hafði
misgert. .Og svo vissi hún ekki einu sinni, að það væri
vegna föður hennar, sem hann hefði sýnt henni þenna mis-
þokka, heldur hugði hún, að það væri sjálfrar hennar vegna.
Rétt í bili lét hann það liggja inilli hluta, að hún var dóttir
föður síns.
— Eg hygg, að þér ættuð betur lieiina í sjúkradeild. Þér
hafið gott hjarta, og þar munduð þér njóta yður, en hér er
síður spurt um hjartagæsku. Hér er aftur um að gera, að
vera viðbragðsfljótur og skjótur að skilja, hvers með þarf, —
og svo má maður ekki vera alt of hörundssar, J>ó stöku ó-
þolinmæðisorð hrjóti af vörum.
Rómurinn var stytlingslegur; hann vóg orðin seinlega,
líkt og honum væri þverl um geð að láta þau út úr sér, en
langaði þó til að hugga hana og vekja sjálfstraust hennar,
það fann hún. Samt sem áður treysti hún sér enn síður en
fyr, að horfa á hann, eður svara. Hann var að vísu mildari í
skapi og var að reyna að bæta lienni upp þá auðmýkingu, er
hún liafði orðið fyrir af völdum hans, en einmitt þess
vegna varð henni enn þyngra fyrir lnjósti, og hún þurfti á
öllu sínu sálarþreki að halda, til þess að verjast gráti, eða