Brautin - 15.11.1928, Page 3

BRAUTIN
3
= NYKOMIÐ:
Mikið úrval af Gardínutauum, Kjólatauum. Sokkar fyrir konut
karlmenn og börn. Flonelett margar tegundir, Léreft bl. og óbl.
Handklæði, Handklæðadregill, Kápukantar, Dyratjöld o. m. fl
Verðið sanngjarnt eins og vant er.
Póstkröfur sendar hvert á land sem er.
Verslun GUNNÞÓRUNNAR & CO.
EIMSKIPAFÉLAOSHÚSINU. - - SÍMI «1.
f
i
Nýkomiö:
Appelsínur stórar og sætar. Epli 3 tegundir sérlega góð.
2 teg. af Vínberjum. Perur, Döðlur. — Með E. s. Gullfoss
kemur úrval af Konfekt kössum og ýmsu sælgæti til Jólanna.
Verslun Guðrúnar Jónasson, i
Aðalstræti 8. 1
lá ____________________
gooooaaoooooooaoooacfaoao
1 BRAUTIN |
Q O
O kemur út á föstudögum. — O
§ Mánaðargjald fyrir fasta á- 0
O skrifendur er 60 aura; einstök O
q blöð kosta 16 aura. 0
g AFGREIÐSLA blaðsins er i g
O Þingholt&strœti 11, O
g uppi. — Opin kl. 4—7 daglega. S
O O
oooooooooooooooooooooooo
unna ullarvinnu. Þa yrðu margar
stundir notaðar til g»gns, sem
annars fara fyrir lítið eða ekkert.
UH. Frá ársbyrjun til sept-
emberloka þ. á. hefir út/ultt ull
nutnið að verðmæti 1,730 420 kr.
(ein miljón sjöhundiuð or þrjá-
tiu þúsund fjögur hundruð og
tuttugu kr.). En á sama tíma í
fyrra nam allur ullaiúttlutningur
1,181,730 kr. (Hagtlðindi)
Dýrtiðin i Reykjavik.
5 manna Ijölskylda í Reykjavík,
sem þurfti 1800 kr. til ákveð-
inna útgjalda og vörukaupa áður
en ófriðurinn skall á 19)4. þarf
nú til sömu útgjalda 4060 (ijógnr
þús. og spxIíu kr.) samkvæmt
útreikningi Hagstofunnar. I lyrra
þurfti 4090 til hinna sömu út-
gjalda. Nemur lækkunio tæpl.
l«/o prósent siðan i fyrrahaust.
Ea árið þar áður Sn/o prósent.
Dýrliðarupphát starfs-
manna rikisins lækkar úr 40°/o
niður i 340,o.
Jóu Uigfússon úr Vest-
mannaeyjum fær heljuverðlaun
úr Cunegiessjóði fyrir afrek sitt
er hann kleif upp CKanleitis-
hamar í Vestmannaeyjum í fyrra
vetur, og bjargaði þar með 5
manns af vélbatnum »Sigrfði«.
Verðlaunin eru bonsemedalía
og 800 kr. í peningum.
Enslinr togari strandar
á Mý dalssandi 11. þessa mán.
Skipverjar, tólf menn, komust
allir á land, en einn dó á leið-
inni til bygða.
Konur œllu að veita sér-
staka ef'irtekt, auglý'tingu frá
heilbrigði'/ulllrúu, t blnðinu í
dug um roltueitrun. Vœri œski-
legt að taknst mœlti að úlrýma
þe.ssum huumleiðu háskagripum.
Er nauðsynlegt að konur vaki
Dugleg og ábyggileg
stúlka getur fengið stöð-
uga vinnu. Upplýsingar
hjá frú Guðrúnu Jónas-
son og frú Mörtu
fzinarsdóttur.
Laugaveg 20.
Meðmæli óskast.
gfir að gera heilbrigðisfulltrúa
aðvari í iíma.
Allar fslenskar plötur
sem út hafa komið.
S'gnrðnr Skacfleld,
óperusöngvari tenor.
Visnar vonir. | Echo.
Heimir. | Friöur a jórðu.
Brúnaljós þin blíðu. | tsland.
Roðar tinda. | Árniðurinn.
Hugsið heim. | Sprettur.
Miranda. | Sverrir konungur.
Á Sprengisandi. | Taktu sorg mina.
Biðiisdans. | a) í skógmum, b)
Hvað dreymir pig.
Vögguvisa: Bi, bi og blaka | Gigjan.
Nú lokar munni rósin rjóð — a)
Vorvisa, b) íslandsvisur.
t djúpið, i djúpið mig langar | Giss-
ur riöur góðum fáki.
Sólskinsskúrin. | Pess bera menn
sár.
Vor guð er borg á bjargi traust. |
Söntdistin.
Skagafjörður. | Hliðin min friða.
Eg liíi og ég veit. | Öxar við ána.
Áfram' | Harpan mln.
Inn við jökla | Svialín og hrafninn.
Eggert 8tetáns«on,
óperusöngvari, tenor.
Ave Maria. | ísland.
Heiðblaa fjólan min fríða. j In vern-
alis temporis.
Björt mey og hrein. | Vetur.
Austan kaidinn. | Fagurt galaði fugl-
inn sá.
Alfaðir ræður. | Fögur er foldin.
Heims um ból. | t Betlehem.
Eg lit i anda. | Leiösla.
Ó, þá náð að eiga Jesú. | Ó, guð
vors lands.
Agnus dei. | Nú legg ég augun aftur.
Hættu að gráta hringagná. j Stóð ég
úti’ i tungsljósi.
Heimir. | Betlikerlingin.
Pétnr Jónsson.
óperusöngvari, tenor.
Pess bera menn sár. | Gigjan.
Augun bláu. | Dalvisur.
Vetur. | Huldumál.
Ólafur og álfamærin. | Nótt.
80
Þetta var ekkert nema spaug, systir.
— Það skil eg reyndar, en þessháttar spaug fellur mér ekki.
— Eg skal aldrei framar spauga á þennan hátt. Verið ekki
reiðar mér, systir Vera.
— Eg er þér alls ekki reið, svaraði hún í inildum rómi, og
kinkaði brosandi lil hans kolli, um leið og hún fór að vitja
hinna sjúklinganna.
— Hún gleymdi brátt spaugi drengsins, en, aldrei þessu
vant, var hún þó döpur í bragði. Hún braut heilann út af
óvild doktor Gripenstains gegn henni. Stundum fanst henni,
að óvildinni mundi ekki vera beint til sín persónulega, og
þó var ekki um að villast, að óvildin átti scr áreiðanlega
stað.
Hún hal’ði vonað, að þetla lagaðist, eftir að henni hafði
veitst sú staða, er hún var færari,um að gegna, og hún gæti
leyst starf sitt af hendi þann veg, að hann væri ánægður.
En þetta kvöld hafði hann sært hana skarpar en nokkru
sinni fyr, án þess að nokkur vanræksla af hennar hálfu hefði
gel'ið tilefni til.
Hún, sem var vön við að öllum þætti vænt mn hana, lók
sér mjög nærri óvikl doktor Gripenstams, og var sífelt að
velta henni fyrir sér. Og einmitt af þessari ástæðu hugsaði
hún um hann fremur envim alla aðra.
Nú gat ekki komið lil mála, að láta undan siga. Hún var
einu sinni búin að gera það, þegar hún, sakir óánægju hans,
hafði losað sig burt úr skurðlækningasalnum, en nú tók
engu tali, að fara nú einnig hans vegna, að vikja burt úr
77
nægð yfir breytingunni. Nú, þegar hún gat verið á ferli inn-
an um sjúklingana, fann hún bezt, hvað hún hafði saknað
þeirra.
— Ungfrú Gissler kann því víst betur að vera hér, en í
skurðlækningasalnum? mælti doktor Gripenstam dag nokk-
urn, er hann hafði bundið um sár á sjúklingi inni i einu af
herbergjum Veru, og hiin aðstoðað hann.
Ef takast mætti að gera sér upp roða i kinnum, hefði mátt
gruna Veru um ástleitni eða daður, svo yndisfrið var hún,
er hlóðið, eins og nú, streymdi fagurrautt út í hið skæra
hörund hennar við þessa óvæntu spurningu hans.
— Já, miklu betur, svaraði hún ineð áherslu.
Það var eitthvað svo barnslegt og eðlilegt við alt látbragð
hennar, að maður hefði þurft að vera Vilhelm Gripenstam
til þess að geta verið önugur við hana, og nú fór svo, að
jafnvel hann blíðkaðist við þetta einlægnislega, hjartanlega
svar hennar, og brosti.
Þetta bros gerði hana hugrakka. Það vakti henni meiri
gleði, en hið mesta lof hefði getað gert af vörum nokkurs
manns annars.
— Eg er injög þakklát doktornum fyrir það, að hafa kom-
ið þvi svo fyrir, að þessi skifti gátu orðið, bætti hún við með
þeirri einurð, er hún var annars ekki vön að ráða yi’ir í ná-
vist hans.
— Hvað gerði eg í því máli?
— Doktorinn gerði mér það heitt í skurðlækningasalnum,
svaraði hún, og brosti yndislega, eins og eðli hennar var.
Það var í fyrsta sinni, sem hrá fyrir glampa af áskapaðri