Brautin - 23.11.1928, Page 2

2
BRAUTIN
OCHCH9CH3CIOO
BRAUTIN
kemur út & föstudögum. —
Mánaðargjald fyrir fasta 6-
akrifendur er 50 aura; einstök
blöð kosta 15 aura.
AFGREIÐSLA blaðsins er 1
Þingholtsstræti 11,
uppi. — Opin kl. 4—7 daglega.
oooooooooooooooooooooooa
þéltum býlnm frjálsra starfandi
bænda.
Það er eins og alt, sem legið
hefir fjötrað og bundið, rísi úr
böndum með öllum hinum inni-
byrgða krafti leystum úr álög-
um.
Þeir, sem sjá löndin áður
járnbrautirnar koma, og líta
þau svo aftur 5 til 10 árum
seinna, þekkja þau vart fyrir
sömu Jönd. það er eins og stórt
og furðulegt æfintýri hafi alt í
einu orðið að raunveruleika.
Og þetta tæki, sem á að verða
atlra öflugasta lyftistöngin undir
landbúnaðarframförum islenzku
þjóðarinnar í nútíð og framtið,
ætla framfaraniðingarnir að
reyna að sverta og spilla fyrir
af öllum mætti.
Þeir skriða þar með sfnu
venjulega Marðareðli undirsvika-
dulnefni, til þess að gera róg-
burðinn enn þá áhrifameiri í
eyruin heimskingja og fáráðlinga.
Peir bylta áællunum, sem
gerðar hafa verið af lærðustu
og færustu mönnum í sinni
grein, útlendum mönnum, sem
eru algerlega hlutlausir í þessu
máli.
Þeir bylta áætlunum þeirra
alveg við og hækka þær gengd-
arlaust, án þess að sýna nokk-
urn minsta snefil af rökum
fyrir því, að þessar breytingar
hljóti að verða.
Með fáeinum pennastrikum
breyta þeir 6 miljónum í 9 til
10 miljónir og 400 þúsundum í
800 þúsund krónur.
Með þessum fölsku tölnm á
að kitla afturhaldssálirnar, pen-
ingasálirnar samansaumuðu, er
kreppa hnefann sem fastast um
eyririnn, en horfa rólega á mil-
jónirnar renna i striðum straum-
um út úr landinu, engum hér
til gagns, en fjárhættupúkanum
einum tii ánægju.
Með þessum fölsku tölum á
að Ieika það níðingsverk, að
ginna austanbændur til að vinna
gegn sinu eigin héraði, gegn
framförum þess og viðgangi,
gegn velmegun þess og ríki-
dæmi.
það á að lokka þá til að
verða »sinir eigin böðlar« og
þess héraðs, sem þeim þykir
vænst um.
Slikt framferði er með öllu
ósæmilegt, og ættu allir heiðar-
legir menn að hafa megnustu
fyrirlitning á slikum skrifum
dulbúinna ódrengja.
Ingvar Sigurðsson.
GUNNPORUI>
í EIM8K1PAFÉLAGHHÍWINU.
Favourite-sápan
þolir fvímælalaust sam-
anburð við allar aðrar
sáputegundir.
Fæst ávalt hjá
IV I

,Söngurinn 1930f.
Háttvirtu ritstjórar.
Út af grein i sfðasta tbl. Braut-
arinnar leyfi ég mér að biðja
ykkur fyiir eftirfarandi skýringu.
það var eitt af verkefnum
söngmálastjóra Alþingishátiðar
1930 að gangast fyrir stofnun
söngflokks (blandaðs kórs), er
færi með kórlög kantötunnar
og þá aðra kórsöngva, er teknir
verða til flutnings á þeim tveim-
ur konsertum á Þingvöllum, sem
ályktun hefir verið tekin um.
Og auðvitað bar honum að sjá
fyrir þvi, að kórinn yrði svo vel
skipaður, sem kostnr væri á.
Ég leit því svo á, að það væri
bein skylda min að snúa mér
til þeirra söngflokka allra, er
hér starfa og mér var kunnugt
um, með tilmæli um, að úr þeim
mætti velja. En sú málaleitun
fékk daufari undirteklir en bú-
ist var við.
Um Karlakór Reykjavíkur er
það að segja sérstaklega, að
stjórn hans skýrði mér frá þvi
í bréfi, dags. 20. f. m., að henni
hefði verið falið að leita sam-
komulags á þeim grundvelli, »að
Karlakór Reykjavfkur Iegði það
til af mönnum, sem þörf væri
talin á í blandaða kórinn til að
syngja kórsöngva kantötunnar,
en að frekari kórsöngvar yrðu
fengnir í hendur þeim kaila*
kórum, sem hér eru starfandi til
meðferðar á hátiðinni«.
Nú yrði það að teljasf illa
farið og harla fátæklegt, ef kaila-
kórssöngur væri sú eina tegund
íslenskrar tónlistar, er til greina
kæmi á fyrnefndum konsertum.
En til þess kemur vonandi ekki.
Það má jafnvel búast við þvi,
að þar verði ekki nema tveir
þættir karlakórssöngs, þ. e. sinn
þátturinn á hvorum konsert, þó
að um það verði ekki sagt með
fullri vissu fyr en búið er að
taka til verkefnin og semja söng-
skrána, og kæmi þá tæplega til
mála að skifta þeim á milli
þriggja eða íleiri söngflokka, svo
að þeir feDgju sína ögnina hver.
Enda var gert ráð fyrir því frá
upphafi, að söngliðið, sem flyt-
ur kantötuna, færi einnig með
kórsöngva binna tveggja kon-
serta, bæði þá, sem ætlaðir eru
blönduðum kór og karlakór.
Verður það og að teljast heppi-
legast, m. a. fyrir þá sök, að
einmitt það fólk nýtur sérstaks
undirbúnings i vetur, þar sem
er söngkensla herra Sigurðar
Birkis. Af framangreindum á-
stæðum sá ég mér ekki fært aö
ganga að þeim skilyrðum, sem
Karlakór Reykjavikur selti fyrir
því, að hann »legði það til af
mönnum, sem þörf væri talin á«.
Með því að stjórn karlakórs-
ins tilkynti mér ennfremur í
fyrnefndu bréfi, að það hefði
komið í Ijós, að félagsmönnum
væri það »yfirleitt mjög á móti
skapi, að úr kórinu yrðu valdir
menn til að syngja í hinum
fyrirhugaða blandaða kór há-
tíðarinnar«, (enda hafði enginn
félagsmanna tilkynt væntanlega
þátttöku sína til kórnefndar),
þá virtist ekki annað fyrir hönd-
um en að fela einum söngflokki
ofangreind verkefni og þá að
sjálfsögðu þeim, sem hér er elst-
ur og fjölmennastur.
Hinsvegar gat ég þess í bréfi
minu til Karlakórs Reykjavikur,
að ég væri fús á að ræða það
mál við Samband fslenskra karla-
kóra, hvort sjá mætti fyrir þvi
að flokkurinn kæmi fram sjálf-
stæður á Alþingishátiðinni i
sambandi við framkomu lands-
kórs.
Af framanrituðu er það vænt-
anlega Ijóst, að það helir við
engin rök að styðjast, er sagt
var í Brautinni 9. þ. m., að
gengið hafi verið »alveg fram hjá
Karlakór Reykjavíkur og binum
þekta söngstjóra þess«. Er því
fyrnefnd grein í Brautinni um
það efni markleysa ein.
Sigfús Einarsson.
SvariráKarlakóri Reykjavíbur.
Ritstjórar blaðsins «Brautin«
hafa sýnt oss svargrein söng-
málastjóra, hr. Sigfúsar Einars-
sonar við grein í nefndu blaði,
sem fjallaöi um Karlakór Reykja-
víkur og hátiðasönginn 1930.
Tilvitnanir þær, er söngmála-
stjóri tekur upp úr bréfi voru
tii hans, eru að visu réltar, en
hann birtir ekki ástæður þær,
er vér færðum fyrir svari voru
og voru þær i aðalatriðum þessar;
1) »Að menn telja sig ekki hafa
tima til að sækja fleiri æfingar
en þær, sem leiða af eðlilegri
starfsemi sins eigin félags. Menn
höfðu lika ákveðið búist við,
að félaginu, ásamt öðrum karla-
kórsfélögum hér í bænum, væri
ætlað að flytja karlakórssöng á
þessari hátið sem sjálfstæð fé-
lög, sem þar fengju að sýna
þroska sinn hvert fyrir sig.
Hinu höfðu menn ekki búist við,
að leitað yrði til þeirra um að-
Stoð við söng í blónduðu kóri
i fyrnefndu skyni, án þess að
hafa kornist að áveðinni niður-
stöðu um þetta atriði.
2) Að menn gera ráð fyrir að
við þá starfsemi tækist einnig,
þegar þar að kemur, samæfing-
ar í landskór sambands isl.
karlakóra, er stofnað var sam-
kv. áskorunum og tilmælum
söngmálanefndar Alþingishátið-
arinnar.
3) Að menn óttast, að ef nokk-
uð að ráði yröi tekið af söng-
mönnum kórsins — og þá eðli-
lega þá beztu — til að syngja
í blandaða kórnum, yrði óhjá-
kvæmilegt að afleiðingin yrði
sú, að starfsemi karlakórsins
hlyti að leggjast niður fram yfir
Alþingishálíðina, að minsta kosti
næsta starfsár 1929—1930«.
Eins og sést af framanrituðu,
vorum vér þó reiðubúnir að
verða við þeim tilmælum söng-
máiasjjórans, að leggja til menn
í blandaða kórið. En væntum
hins vegar, að sú yrði raunin á,
að frekara samkomulags yrði
leitað við félag vort, að því er
snertir þátttöku í karlakórssöng
á Alþingishátíðinni 1930, og kom
oss þvi nokkuð á óvart hin
snögga ákvörðun söngmálastjór-
ans, er hann tilkynnir oss i
bréfi sfnu 25. f. m., þar sem
hann útilokar félag vort frá allri
þátltöku f karlakórssöng hátíð-
arinnar, að því er frekast verð-
ur séð.
Oss er ekki kunnugt um
hver svör hin söngfélögin hafa
gefið við málaleitun söngmála-
stjóra, en oss þykir ótrú-
legt að þau hafi verið fús á að
láta óviðkomandi mann velja úr
beztu söngkrafta sina, og standa
svo eftir ófær til að stunda sjálf-
stæða starfs°mi.
Vér viljum geta þess, að þessi
ráðstöfun söngmálastjóra hefir
engri þykkju valdið innan Karla-
kórs Reykjavfkur, og enginn úr
félagi voru hefir átt nokkurn
þált f áminslri grein i blaðinn
Brautin.
f. h. Karlakórs Reykjavfkur.
m Stjórnin.
Athugasemd.
Eins og sést greinilega af svari
Karlakórs Reykjavikur er þaö