Brautin - 23.11.1928, Blaðsíða 3

BRAUTIN
3
rétt, setn stóð i Brautinni, að
söngmálastjóri hefir gengið alveg
fram hjá karlakórinu um þátt-
töku i söngnum 1930, að öðru
leyti en þvf, að hann hefir farið
fram á að mega láta velja úr
kórinu menn i blandaða kórið,
en hefir annars, að þvi er viið-
ist alt af hafa ætlað sér að úti-
loka kórið sem slikt frá þátttökn
í söngnum.
Hefir þessi framkoma söng-
málastjóra mælst misjafnlega
fyrir og af mörgum talin mis-
ráðin.
Brautin telur að heppilegast
hefði verið að fela báðum kór-
unum að sjá um karlakórsöng-
inn, þvi félögin eru bæði að góðu
kunn og söngstjórar þeirra kunn-
ir að smekkvisi, lipurð og sam-
viskusemi.
Emkum er það þvi leiðara
að þessi mistök söngmálastjóra
hafa átt sérstað, þar sem vænta
málti að annars hefði orðið meiri
tilbreytni í söngnum og hann
að öllu tilkomumeiri. Því auk
þess, sem félögin hefðu komið
fram sjálfstæð, hefði einnig verið
von um að fá að heyra þau
saman sem voldugt 70 manna
kór. Hiö stærsta og bezta stór-
kór, sem hægt hefði verið að
fá hér.
Og auk þess. ef til vill, minna
úrvalskór úr báðum kórunum.
Hefðu svo söngstjórarnir skift
bróðurlega milli sin söngstjórn-
inni, eftir því, sem þeim fanst
bezt við eiga, þegar félögin ekki
sungu sem sjálfstæð félög.
Framkoma söngmálastjóra er
þeim mun óviturlegri, sem tala
góðra söngmanna hér er mjög
takmörkuð, og nær eingöngu
Alklæöi
það fallegasta í borginni.
Silkiflauel
og alt annað til peysu-
fata, best og ódýrast hjá
S. Jóhannesdóttur.
Austurstræti 14.
(Beint á móti Landsbanbanum).
Sími 1887.
_______________________I
bundiu við þessi tvö karlakór-
félög.
Ef þvi svo illa tekst til að t.
d. einhverir af beztu tenórum
K. F. U. M. kórsins einhverra
orsaka vegna, gætu ekki mætt
þessa ákveðnu daga 1930, eða
kvefuðust eða á annan hátt
hindruðust frá þátttöku, gæti
svo farið, að söngurinn tækist
ver en annars hefði mátt verða,
ef báðum félögunum hefði verið
gert jafnt undir höfði og falið
að sjá um sönginn i sameiuingu.
þetta er aðalatriðið í málinu
og orsökin til þess að Brautiu
fór að finna að framkomu söng-
málastjóra í þessu máli. Hitt
finst oss einnig ófært með öllu,
þar sem hr. Birkis er fastlaun-
aður af ríkinu til að veita söng-
mönnum kóranna ókeypis söng-
kensiu fyrir 1930, að ætla að
útiloka Karlakór Reykjavikur frá
þessari góðu ókeypis kenslu, en
biéf söngmálastjóra virðist helst
bera það með sér, að sú sé til-
ætlunin. Og er slikt stórvítavert.
[ij
Fiskur — Fiskur — Fiskur
Húsmægur!
Hafid það hugfast, að
Fiskbúðin í Kolasundi er
œtíð birgust af fiski: nýjum,
söltuðum og afvötnuðum.
Hreinleg umgengni og á-
byggileg afgreiðsla og frítt
heimsendt. — Verð hvergi
lægra. — Hringið í síma
655 eða 1610.
B. Benonýson.
Fiskbúðin.
Fiskur — Fiskur — Fiskur
Ferðamannahótel
á ísafirði.
Fyrir skömmu var ég á gangi
í Pósthússtræti, var þá verið að
rifa af grunni gamla Finsenshús,
þar á að byggja stóra gistihúsið.
Með mér var vinkona mín vest-
firsk að ætt og uppruna, en
hefir dvalið hér í bænum í mörg
ár. Við námum staðar og að-
gættum hvernig siðustu menjar
gömlu Reykjavíkur við Pósthúsr
stræti smá minkuði til að hverfa
að fullu. Leit svo út, sem smið-
irnir væru óvanalega varkári-
að rífa þetta hús, líkast því, að
þeim findist þeir vera einskon-
ar tannlæknar, að draga úr
tennur, til undirbúnings að smiða
nýjar tímans tínnur. Æ! já,
sagði vinkona min, þetla er rás
viðburðanna í þessum heimi,
hið gamla hverfur og nýjir tímar
taka við. »Að eins að þetta vænt-
anlega hótel komi til að standa
eins vel í stöðu sinni hér I göt-
nnni eins og garola húsið gerði
á sfnum tíma«. Við héldum á-
fram ferð okkar, og vestfirska
konan lét i Ijósi ánægju sina
yfir því, að nú værn likindi til
að bætt yrði úr hiuni liifinnan-
legu vöntun á vistlegu gistihúsi,
sem verið hefði hér í bænum,
en hennar mikla áhyggjuefni
var, að nú yrði Isafjörðurinn af
stærri kaupstöðum landsins, sem
algerlega vantaði viðunandiferða-
mannahótel.
ísafjörðurer höfuðstaður vest-
firðingafjórðungs, allslór bær
mjög snotur og vingjarnlegur.
Er nátturufegurð á Vestfjörðum
tiguarleg og fágæt. Vestfirðir eiga
sér merkilega sögu, þar eru
höfuðbólin Vatnsfjörður og Ög-
ur og á Rafnseyri vestra er Jón
Sigurðsson fæddur. Myndu út-
lendir fræðimenn og skemtiferða-
gestir dvelja á ísafirði um tfma
'á sumrin i hreina fjallaloftiuu
og yndislegri sumardýrðinni, ef
þar væri viðunandi hótel til að
hverfa að.
I höfuðstað Noröurlands, Ak-
ureyri eru 4 eða 5 allstór gisti-
og veitingahús, er hótel Gullfoss
þeirra stærst, og mun vera með
myndarlegustu gistihúsnm lands-
ins. Forstöðukonan, nngfrú
Rannveig Pórarinsdóttir hefir al-
gerlega af eigin rammleik kom-
ið upp gislihúsinu, og rekur það
fyrir eigin reikning, er allur að-
búnaður þar framúrskarandi
myndarlegur, og viðurgerningur
allur einróma lofaður af þeim
íjölda gesta sem koma þar, eða
dvelja timum saman. — Æltu
framtakssamir ísfirðingar, kon-
ur eða karlar, að taka ungfrú
Rannveigu til fyrirmyndar um
84
— Eg verð að biðja ungfrú Gissler að sjá um, að hér sé
alt kyrt og hljótt í deildinni, þegar hér eru einhverjir jafn
veikir og hann Evertson þarna, mælti hann þurlega.
Hún þóttist skilja að hann ætti við sönginn, og fann sig
seka.
Augnablik beið hann við, eins og hann hefði búist afsök-
un, en þegar það varð ekki, fór hann leiðar sinnar.
Nokkrar mínútur stóð hún i sömu sporum og þegar hann
skildi við hana. Síðan gekk hún hægt og hægt inn í salinn
og að rúmi Evertsons.
— Hvernig líður yður í kvöld, Evertson?
Þakka yður fyrir, mjög vel.
— Gerðum við yður ónæði fyrir stundu með söngnum úti
i eldhúsinu?
Hann brosti við og mælti: Þvert á móti, það var svo hress-
andi.
Henni ljetti fyrir hrjósti að vísu, en jafnframt var eins og
sár broddur stæði djúpt í hjarta hennar. Hún fagnaði þvi
mjög, að liafa ekki valdið neinu tjóni með söngnum, en
harðneskja doklorsins gegn henni varð enn þyngri á mel-
unum í augum hennar sakir þess, að hann, sem var nýbú-
inn að vitja Evertsons, hlaut að vita, að hann var á góðum
batavegi. Hún sá í hendi sér, að doktorinn mundi ekkert
hafa sagt, ef það hefði vexið einhver annar en hún, er hann
hefði staðið að söngnum.
Það var auðljóst, að hann lagði hana i einelti. En hvers-
vegna? Hversvegna?
En um þetta ætlaði hún nú ekki að fást lengur. Sjúkling-
81
sjúkradeildinni, þar sem hún var fullfær um starf sitt og
gaf enga ástæðu til óánægju.
— Hann verður að láta svo. lítið að þiggja hjálp mina,
þrátt fyrir sína heimskulegu andúð gegn mér, hugsaði hún
með gremju.
Og nú vaknaði sjálfsþóttinn í brjósti hennar og ásetti hún
sér að fara öðruvísi að framvegis. Ef honum skyldi fram-
vegis detta i hug, að tala við sig um eitthvað, er ekki snerti
hjúkrunarstarfið, skyldi hún ekki, eins og hingað til, láta i
ljós gleði sína og þakklæti í mestu einlægni, og eiga svo von
á því, að fá í þokkabót tilsvör i kuldalegum róm. Nei, hún
skyldi áreiðanlega sýna honum, að hún gæti líka verið önug.
Með þessari ákvörðun óx henni sjálfstraustið, sein ann-
ars var á förum, og hún reyndi að rýma doktornuni burtu
úr huga sér ineð því að hugsa eingöngu um sjúklingana og
starf silt. Þar sem öllum öðrum þætti vænt um hana, ætti
hún að geta unað því, að einn einasti maður gengi undan.
En þótt undarlegt mætti virðast, hugsaði hún einmitt
meira um þenna eina, an alla aðra samanlagða.
VII.
Dag noklcurn vitjaði Vilhelm sjúklinga sinna nokkru fyr,
en venja hans var, því að hann var boðinn til miðdegisverð-
ar hjá húsbónda sínum gamla, Scott bankastjóra. Þegar
hann gekk eftir spítalagöngunum var hann að hugsa um
þenna velgerðarmann sinn og blessa hann í hjarta sínu.
Eftir að hann nú var orðinn aðstoðarlæknir með iöstum
launum, gat hann farið að greiða vexti af námsskuld sinni,