Brautin - 14.12.1928, Síða 1

Ritstjórar:
Sigurbjðrg Þorláksdóttir.
Sími 1385.
Marta Einarsdóttir.
Slmi 571.
Brautin.
Ctgefendur:
Nokkrar konur í Reykjavik.
Slmi: 491.
Afgreiðslu annast
Sigurborg Jónsdóttir.
í. árgangur.
Föstudaginn 14. desember 1928.
25. tölublað.
Árstíðaskifti.
Favourite-sápan
iiiHnmmmiminmunmmiiiiiiuHmimiiiimiiimiiimmiiiuiiiiiimmiiniiiiiiiiiiiimmmiii
þolir tvímælalaust sam-
anburð við allar aðrar
sáputegundir.
fæst ávalt hjá
ÓRUIVNI
& <3 TJ IV 3N I
í EimsUipnfélngshúsinu.
Svo er mælt, a8 haustið sé
dimt og' óstöðugt, og oft er það
Hka þannig. En ávalt á það eitt-
hvað insl lijá sér, sem er að-
laðandi og dregur okkur til sín.
Það er áframhald af hinni devj-
andi sumarfegurð, og færir með
sér hinar ógleymanlegu endur-
minningar um sumarsældina.
Haust hvert crum við háð
mörgum sárum skilnaðarstund-
um, þá er svo margt kært er
við verðum að kveðja.
Þá verðum við að kveðja sól-
ríku og löngu dagana og björtu
næturnar, og við verðum að sjá
á balí blessuðum söngfuglun-
um, er svo oft liafa glatt vort
geð og létt okkar lund, með
sínum undurfagra söng, og
þeir hafa náð að snerta þá
strengi er við ekki áður viss-
um að unt væri að bæra. Nú
fara þeir tii hinna fjarlægu
landa til að forðast hinn kalda
og skuggalega vetur. Lauf skóg-
arins visnar og fellur til jarð-
ar. Og öll yndisíegu blómin,
sein hafa prýtt garða, tiin og
engi, þau beygja sig hnipin til
jarðar og byrgja rót sína með
hinum visnu blöðum.
Árnar, sem hafa ruiinið á-
fram með sínu heljandi afli og
óhindrað getað kveðist á við
gljúfrabúana og hvíslað að
sandrifunum, þær eru nú heft-
ar hinum stcrku klakaböndum
og kveða svo dapurlega sinn
þunglyndissöng, og litli iækur-
inn sem rann niður hlíðina,
létl og glaðlega cins og æslcu-
dagarnir, hann or einnig fjötr-
aður frostböndunum.
Það er svo ótal margt, sem
fellur með sumarblómunum. En
við sitjum oft eftir, hljóð og
hiiípin — og söknum, en við
söknum aldrei nema þess, sem
hefir verið okkur kært, og það
er bót í hölinu, þegar minning
er mæt. Og vonin um það, að
aftur komi sumar; að aftur
komi langir dagar og bjartar
nætur, vonin um það, vermir
okkur i næðingunum og lijálp-
ar okkur til að þreyja af vet-
urinn.
Mannlífinu mætti likja við
árstíðaskifti, um það er mælt,
að það sé dimt og óstöðugt, og
oft er það líka þannig, en það
á ávalt eitthvað inst hjá sér,
sem er aðlaðandi og dregur
okkur til sín. Það gefur okkur
marga sólríka daga og draum-
sælar nætur, það vekur margar
sælar vonir í hjörtum okkar pg
margar göfugar tilfinningar bær-
ir það í brjóstum yorum. Það
gefur okkur mörg tækifæri til
góðra og göfugra starfa, og
mörg háleit verkefni færir það
okkur upp i höndurnar.
Okkur gefast góðir og göfugir
vinir, tryggir förunautar, börn
að annast og heimili til að
veita forsjá, þetta cru dýrmæt-
ar gjafir, sem guð af náð sinni
hefir veitt, og fyrir þær her
okkur að þakka.
í lífinu eruin við líka háð
mörgum sárum saknaðarstund-
um, það eru mörg vonbrigði
sein við verðum að taka á móti,
margir kærir staðir er við verð-
um að flytja frá. Margvíslegar
sjúkdómsþjáningar verðuin við
að bera, og mörg saknaðar- og
tregatár eru feld á kveðju- og
skilnaðavstundum ástvinanna,
og oft er talað um mæðubraut-
ina og táradalinn.
En minnumst þess, þegar
guð leggur okliur þungar byrð-
ar á herðar, að þá er hann að
draga okkur til sín.
Þegar oklcur vantar ekkert,
kennum hvergi til og höfum
einskis að sakna, þá þurfum
við ekki um neitt að biðja, eil
ilt er til þess að vita, að þá
gleymum við oft að þaklca guði.
En þegar mótlæti lífsins kem-
ur, skcrtur, sjúkdómar og ást-
vinainissir, þá finnum við livað
við ei'um veik og vanmátíug og
að án guðs hjálpar getum við
ekki neitt. Það er einmitt á
sorgarstundunum. sem við
stöndum næst guði, þá er hann
að draga okkur til sín; og þeg-
ar við finnum nálægð hins
heilaga máttar og óendanlega
ltærleika guðs umvefja olckur,
þá gefst oklcui' þrek til að mæta
kuldanæðingum lífsins og bíða
með þölininæði eftir hinu ei-
lifa sumri.
Guðrún Jóhannsdóttir
frá Brautarliolti.
„Snjallræði“.
Eins og kunnugt er, fór vesl-
ings „Tíma“-ritstjórinn hinar
verstu hrakfarir í deilunni við
Brautina út af tillögunni
í Kjördæmaskipunarmálinu. —
Varð ritstjórinn að kyngja öll-
um fulíyrðingum sinum um
hinn ímyndaða rikisklofning og
öllum hinum barnalegu fyrir-
spurnum sínum, jafnskjótt og
Brautin hafði krufið þær til
mergjar og sýnt fram á, að þær
voru rangar. Bauð Brautin 'að
lokum ritstjóra „Tímans“ að
láta málið, i samráði við hann,
undir döm lögfróðustu manna.
En hvað skeði þá? Ritstjórinn
þagnaði og kyngdi öllu rólega
og hljóðaláust. Hann þorði ekki
að leggja málið undir dóm sér-
fróðra manna. Og af hverju?
Auðvitað af þvi, að hann sá
það, þegar Brautin var búin að
skýra málið fyrir honum, að
hann hlaut að verða til athlæg-
is mn endilangt ísland, ef deilu-
atriðin kæmu undir dóm hlut-
lausra lögfróðra manna.
Þetta var stórkostlegur ósigur
fyrir Tíma-ritstjórann. Hann,
hinn drambláti ritstjóri stærsta
og útbreiddasta stjórnmálablaðs
á Islandi á harða flótta undan
hinum rökföstu greinum hins
unga kvennablaðs Brautarinnar.
Og það i máli, sein hverjum
manni, sem gefur sig að stjórn-
málum, bar skylda til að þekkja
og skilja eitthvað i.
Það var von, að aumingja
manninum sviði og það sárlega.
Það var von hann þyrfti ein-
hverstaðar að fá lyf til að bera
á kaun sín.
Hann hugsar ráð sitt. Hann
hiður um hjálp. En alt árang-
urslaust. Vinir hans sögðu við
hann: „Þú hefir hlaupið á þig,
góði minn, þú verður að sitja
með skömmina.
En nú datt honum „snjall-
ræði“ i hug: „Eg get látið
Timadilkinn á Akureyri cndur-
taka vitleysuna úr mér og bæta
svo við klúryrðum og útúrsnún-
inga spaugi; það eru sumir
menn svo gerðir, að þeir hafa
gainan af slíku. Og í þessari
tegund blaðamensku getur
Brautin aldrei horið sigur úr
býtum. Þar mun ég geta staðið
með pálmann í höndunum".
„Þetta er reglulegt snjall-
ræði“.
Og þetta gerði svo ritstjóri
Tímans.
Tíma-dilkurinn á Akureyri,
(sem ýmist hefir verið kallaður
,Bergmálið‘ eða ,Spýtubakkinn‘)
var látinn flytja „snjallræðið"
og Timinn endurprentav svo alt
i síðasta blaði, sýnilega hróðug-
ur yfir að geta þó sýnt yfir-
burði sína i einhverju.
En mikið barn má vesalings
maðurinn vera ef hann heldur,
að hann geti stöðvað frelsis-,
sjálfstæðis- og jafnréttisbaráttu
kvenna ineð klúryrðum einum
og útúrsnúningum.
Framkvæmdir
fyrir 1930.
Það eru engar smáræðis fyrir-
ætlanir um framkvæmdir hér á
landi fyrir 1930.
Af opinberum byggingum, sem
verið er að fullgera eða byrja
á að byggja, er landsspítali,
þjóðleikhús, stúdentagarður,
barnaskóli Reykjavfkur, rýtisku-
hótel og kvennaheimilið Hall-
veigarstaðir. Þar að auki fyrir-
huguð bygging á samfeldum
skálaröðum á Þingvöllum fyrir
hátíðina. Emnig er verið að
leggja veg yflr Mosfellsheiði til
Þingvalla, Verður hann fullger
á næsta sumri. í Reykjavík veröa