Brautin - 04.01.1929, Blaðsíða 4

4
BRAUTIN
aoooooaeocHsosooaoooaoooa
o
o
o
a
o
o
o
o
o
o
o
o
o
§
BRAUTIN
kemur út á föstudögum. —
Mánaðargjald fyrir fasta á-
skrifendur er 50 aura; einstök
blöð kosta 15 aura.
AFGREIÐSLA blaðsins er i
Þingholtsstrœti 11 ,
uppi. — Opin kl. 4—7 daglega.
oooooooooooooooooooooooo
Speglar.
Stóri úrval af speglum,
bæði innrömmuðum og
án ramma, nýkomið.
Ludvig Storr .
Laugaveg 11. j
Jú, alveg eins og karlmenn-
irnir venjulega álykta eigi að
vera: matarlisti og „húsráð“.
Alt annað eru þýddar og frum-
samdar smágreinar í sambandi
við myndir sem eru t. d. ógeðs-
legt kossaflens og hálfnaktar
konur, auðsæilega stælt tftir ó-
merkilegum útlenduin lauslætis-
blöðuin; og svo smásaga og
byrjun á annari.
Þetta er ekki svo ónauðsyn-
legur fróðleikur! Og svo að
leyfa sér að stimpla þetta blað
sem kvennablað, það tekur út
yfir allan þjófabálk. Hvað ætla
konur lengi að láta bjóða sér
að kalla blöð, sem flytja ein-
tómt „fjöll“ og inarkleysur,
kvennablöð?
Hvað kalla konur hámárk ó-
kui^teisinnar gagnvart sér?
m
m
m
m
KONUR
Veitið þessari auglýsingu athyggli. Nýkomið mikið af stór-
um og góðum Handsápum. Sömuleiðis allt til þvotta, Kryst-
alsápa aðeins °/40 pr. V2 kg. Þvottaduftið Flik Flak °/öo
aura pakkinn o. fl. o. fl.
Verslun Gunnþórunnar & Co.
Eimskipafélagshúsinu.
Póstkröfur sendar hvert á land sem er. Sími 491.
m
m
Brunatryggingar allskonar
er hvergi betra að kaupa en hjá félaginu
„Nye Danske", sem stofnað var 1864.
Umboðsmaður
Sighvatur Bjarnason
Amtmannsstíg 2.
i liianiaf S
c (■
•> teknir til viðgerðar. Hin í)
^ eftirspurðu verk, fjaðrir ^
<• og hljóðdósir eru komnar Q
0 aftur í öllum stærðum. ^
§ Orninn. §
C* G
•) Laugaveg 20. Sími 1161. •)
ovwrxvnvfyvrxvwryvnó
(
(
(
(
(
NYUNG!
Hið gullfallega jólalag
Brautarinnar, eftir hr.
söngstjóra Sigurð Þórðar-
son, hefir verið sérprent-
að og fæst í öllum hljóð-
færaverslunum bæjarins.
Kosfar aðeins kr. 0,75.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
MALTOL
Ðajerskt Ö1
PILSNER
Best. Ódýrast.
INNLENT
Ef vanskil' verða á afgreiðslu
blaðsins til kaupenda, eru þeir
vinsamlegast beðnir að gera að-
vart strax með því að bringja í
einhvern af þeim simum sem
auglgslir eru í blaðinu, eða skrifa
til ritstjóranna.
VERKFALLIÐ.
Samkomulag hefir ekki náðst
enn í kaupdeilunni milli sjó-
manna og útgerðarmanna, svo
ekki er annað fyrirsjáanlegt
en að stöðvun verði á togara-
flotanum um óákveðinn tíma.
Er þess að vænta, að stjórnin
geri ráðstafanir til, að koma á
samkomulagi sem fyrst, því öll
vanræksla hennar í þessu efni,
hlítur að liaka henni þunga á-
byrgð allrar þjóðarinnar.
Prentsmiðjan Gutenberg.
98
XI.
Gissler kom alloft til Stokkhólms og vitjaði jafnan^Veru
á sjúkrahúsinu.
Bæði hann og kona hans höfðu oft hitt prófessor Born-
stedt, en doktor Gripenstam hafði séð um að vera þá ekki
viðstaddur, enda var honum það fremur auðvelt, því að þau
komu ávalt fyrri hluta dags, eftir helmsóknartíma læknanna,
og fóru svo aftur um miðdegisbil.
En kvöld nokkurt, er Vilhelm, að lokinni sjúkravitjun, kom
inn i herbergi Veru, og systir G,unnel með umbúðastrang-
ann, hitti hann á Anton Gissler við rúm Veru, og var sem
þrumlostinn.
Vera kynti þá hvorn öðrum, því að henni var ókunnugt
um, að þeir þektust.
Gissler heilsað, en í þetta sinn rétti hann ekki hendina
hinum unga ^mann, sem eitt sinn hafði vísað handtakinu
á bug.
Vera var að vísu orðin vön því, að doktor Gripenstam
væri stuttur í spunana, en að þessu sinni tók út yfir. Hann
heilsaði að vísu, en hneigði tæplega höfði; miklu fremur var
að sjá sem hann rétli úr sér svo sem hann mátti; það var
líkast sem eldur brynni úr stórum augunum, eða stál-
brandi væri brugðið.
— Eg vil ekki trufla, eg kem aftur síðar, og skifti um-
búðum, mælti hann, kastaði stuttlega kveðju á feðginin, og
gekk út fram hjá systur Gunnel, sem vissi ekki, hvaðan á
sig stóð veðrið.
Aldrei liafði það áður komið fyrir, að hann tæki slíkt
99
tillit til lieimssækenda. Venjan var sú, að þeir urðu að fara
út, þegar hann kom að gegna sínu starfi.
Gissler hafði lyft sér til hálfs úr sæti, en settist aftur nið-
ur, og Veru brá við að sjá, hve skuggalegur hann var útlits.
Hvernig stóð á því, að hann var svo reiðilegur?
— Það var fallega gert af doktornum að vilja ekki trufla
okkur, mælti hún hæglátlega, eins og hvin væri að verja
slæman málstað.
— Fallega gert!
En sú hæðni sein lá í orðunum!
Undrun Veru óx um allan helming, og óljós uggur.
Varstu kunnugur honum, faðir minn? spurði hún
liikandi.
— Því get eg syarað bæði með já og nei. Eg þekti föður
hans, og sá hann sjálfan í æsku. Þrár var hann og baldinn
þegar á þeim aldri.
Alt í einu rann upp nýtt Ijós fyrir Veru.
— Var majór Gripenstam faðir doktorsins? hrópaði hún.
Meðal þeirra, er hún þekti í æsku, mundi hún majór
Gripenstam, sem var vanur að sækja föður hennar heim við
og við, er þeir áttu heima í Stokkhólmi. Ætíð hafði hann
eitthvað gott meðferðis handa henni, og hún fékk að hossa
sér á fætinum á honum. Svo var hann og vanur að segja
henni frá litlu dóttur sinni Elsu, er hann sagði að væri eldri
en Vera, en væri þó dálitið lík henni.
— Augu eins og munablóm og silkihár hefir hún, líkt og
þú, hafði hann eitt sinn sagt, og þessi orð höfðu haft svo