Brautin - 25.01.1929, Blaðsíða 2

2
BRAUTIN
ára afmæli Alþingis, er engin
kona valin i nefndina að undir-
búa þau hátiðahöld.
Alþingishátiðanefndin er skip-
uð eingöngu karlmönnum. Hef-
ur sú nefnd starfað alllengi og
haldið 60 fundi segi og skrifa
sextíu fundi, og mun þó ekki
hafa komist að neinni niður-
stöðu um tilhögun á hátíða-
höldunum. Likt þessu er öll
starfssemi karlmanna i opinber-
um málum. Keppast þeir við að
gera alt sem flóknast með bolla-
leggingum um einskisverð efni,
þyrla upp ryki af smámunum
svo að ekki sést handaskil, að
framkvæma það, sem meira er
um vert.
Þegar GUsur f’orvaldsson á
Flugumýri vaknaði miðvikudags-
nóttina fyrstu í vetri 1253 við
að óvinir hans hötðu slegið
hring um bæinn, og lagt eld í
húsþökin, brást hann óhermann-
lega við þeim tíðindum, yfirgaf
konu sína í bæjardyrunum full-
um af reyk og eldi féll hún þar
dauð niður. Gissur leitaði sér
að felustað, og fylgdi honum
Guðmundur frændi hans, sem
með honum var jafnan, komu
þeir í matvælabúr, skreið Gissur
þar ofan í sýrukerald, en skip-
aði Guðmundi barðlega að vikja
þaðan. Gissur bjargaðist úr eld-
inum með því að skeita ekkeit
um afdrif heimamanna sinna.
Hafa margir stjórnmálamenn
á öllum öldum mjög farið að
dæmi hans, verið á kafi í eigin
hagsmunum með asklok fyrir
himinn. Gissurareðlið verið rík-
ast í stjórnmálum. Hefir af því
hlotist grimt hatur milli hinna
ýmsu pólitisku flokka, og hafa
öll þjóðþrifamál beðið af því
hinn mesta skaða. Eitt dæmi af
ótal mörgum má nefna, að í
rúm þrjátíu ár hefir verið dregið
að framkvæma nauðsynlega sam-
göngubót fyrir sunnlendinga-
fjórðung, járnbraut austur f sveit-
ir. Hata sunnlendingar eftir hverj-
ar kosningar verið sviknir um
þennan þjóðvegarspotta. For-
göugumennirnir tekið f nefin
og velt vöngum með spekings-
svip, vvantar /é« segja þeir.
»Alt vex ykkur i augum skræf-
urnarn sögðu konur f fornöld,
er þær hvöttu menn slna til
dáða, og til að vinna afreks-
verk, að þeirra tima hætti. Full-
trúar íslensku þjóðarinnar gera
sér ekki nægilega Ijóst, að stór-
málin skapa möguleika, og mögu-
leikarnir ný stórmál. Framþró-
unin er alheimsins mikla pen-
ingavelta, og lögmál alls lífs á
jörðnnni. Góðar konur skamta
jatnan svo á heimilum sínum,
að úthluta fyrst heimilismönn-
um sínum og þegar allir eru
mettir, hafa þá handa sér af-
ganginn. Er það oft stórfuröu-
legt hvað góðar konur komast
at með lítið til 'eiginþarfa. Væri
full þörf á að koma áhrifum
m
@
m
m
m
B9
m
m
B9
Nýkomiö:
Mjög fallegt Stumpasirs, Náttkjólar frá kr.^ 2,85, Hand-
klæði mjög ódýr, Handklæðadreglar, Úrval af Sokk-
um, Legghlífar. — Verðið sanngjarnt eins og vant er.
Verslun GUNNÞÓRUNNAR & Co.
(Eimskipafélagshúsinu).
Póstkröfur sendar hvert sem er. Sími 491.
m
m
ea
m
m
1 MILLENNIUM hveiti I
Speglar.
Stórt úrval af speglum,
bæði innrömmuðum og
án ramma, nýkomið.
Ludvig Storr
Laugaveg 11.
frá óeigingjörnum konum inn
í opinberu málin. Og er það
einkum þetta, sem kosningar-
réttur og kjörgengi kvenna á
að koma til leiðar. »Þessi kona
gerir hreint fyrir sínum dyrum«.
Þannig lýsir gamalt orðtak starfi
góðrar búsfreyju. — Væri æski-
legt að konur um alt iand sam-
einuðu sig fyrir næstu kosning-
ar, og hefðu konur i kjö>i i
öllum kjördæmum landsins,
þannig að von væii um að þær
næðu kosningu. Og þó að póli-
tisku flokkadeilurnar séu nú
eDgu likari en Sturlungaöld,
ættu konur að láta sig það engu
skifta, en fara að dæmi Jór-
unnar á Stað f Skagafirði ekk|U
Brands Kolbeinssonar, minnast
ekki harma sinna, en leitast við
af tremsta megni að græða sár-
in. Vinna saman með einlægni
og heilum hug, að vorhrein-
gernÍDgu i hinu unga íslenska
ríki.
Takmarkið er — hieinn fani
hinnar íslensku þjóðar.
Alþýðukona.
Hr. lyfsali Stefán Tnoraren-
8en hefir sent Brautinni »At-
hugasemd« við greininni »Lyija-
búð Sjúkrasamlagsins«, sem
birtist í siðasta blaöi.
Athugasemdin kemur í næsta
blaði.
Sigur ijóssms.
Eftir
Dr. C W. Saleeby, F. R. S. E.
Forseti »Sunlight League«. Höfund-
ur »Sunlight and Health«, o. s. frv.
Hippocrates var uppi 400 ár-
um lyiir K'ist. Hann elskaði
meðbræður sína, og ef, sem ég
vona, að andi hans lifi ennþá {
riki Ijóssins og tylgist með mál-
efnum vorum, mun hann hafa
fagnað merkilegum atburði, er
gerðist í sfðastliðnum mánuði
og marka rnun nýlt timabil í
læknisfræðinni. Þessi atburður
var hin íyista alþjóða-1áðstefna
um Ijósiækningar, er haldin var
í Sviss. t*ar voru saman komn-
ir 350 fulltrúar frá 22 þjóðum.
Það hefir altaf ríkt hjatrú í
heimiiium, venjulega ef ekki altaf,
fklædd bnningi einhverra trúar-
biagða. Það átti sér stað mikil
lækninga-hjatrú í musteri E'Cu-
lapiusar á eyjunni Cos. þar sem
H ppocrates var prestur og
læknir. en hann tók engan þátt
í hiátrú þessari. Hann trúði á
natlúmna og beilbrigða skyn-
semi. Hans krnning var sú. að
et unt væii á annaft boið að
lækna veikan mann, þá yrði
þaft eingörigu með »hinum
læknandi krafti náttúrunnar« —
vis medicítnx Naturæ — eins
og hinir lómversku lærisveinar
hans orðuöu þaft. Hann hafn-
afti dýrkun guöalíkneskja fyrir
þa hluti, sem vér lifum á, svo
sein loft, Ijós, vatn og fæðu.
Þessar viturlegu og óbrotnu
íeglur nægðu til þess að gera
hann hinn frægasta læknir forn-
aldarinnar, og ávjnna honum
hina léttmætu nafnbót — faðir
læknisfiæðinnar. — í mörg ár
hefi ég halt lækninga-aðferðir
Hippocratesar n>ér til fyrirmynd-
ar, er gefið hafa góðan árangur.
H'ppocrates lét sjúklinga sína
a11 ott fara úr óllum fötum og
gjöra líkamsæfingar í opnu for-
dyri musterisins, og baða sig f
hreinu lofti og sólarljósi. Þessa
aðferð nefndi hann »Gymna-
stike« eltir lýsingarorðinu »gyni-
nos«, sem þýðir nakinn. Þannig
tölnm vér um »gymnastic« nú
á dögum — þó að vér, því mið-
ur, nolum það eius og svo
mörg önnur orð án þess að
skylja þýðingu þess.
Að snúa aftur til Ijóssins,
eftir 2000 ára myrkur, er hinn
mikilvægasti atburður í nútíðar
læknisfræði, sem gefur von um
betri árangur tii hjálpar mann-
kyninu, en nokkuð annað á
sviði læknisfræðinnar. Það var
þetta afturhvarf til ljóssins, er
vér héldum hátíðlegt í Sviss,
og sem má með réitu nefna
»Sigur Ljósins«. En þessi sigur
og nytsemi ljóssins eru enn að
eins mögulegleiki. Það er ekki
fullreynt fyr eu tekist hefir að
binda enda á útbreiðslu hinna
banvænu sjúkdóma, sem ég
fyrir hér um hil 10 árum síðan
gaf nafnift »Sjúkdómar myrk-
ursins«.
Sú hamingjustund er ekki
upprunnin ennþá — því t. d. á
Englandi og í Wales hefir ann-
aöhveit þriggja ára gamalt barn
beinkröm, og 80 þúsund ný
berkla vei kistilfelli koma fyrir
árlega. — En berklaveikin er
hinn skæðasti sjúkdómur myrk-
ursins.
Vér dvöldum í 3 daga í
Lausanue (10.—12. september),
samkvæmt ákveðinni stefnuskrá.
Vér byijuðum með því að athuga
sólarijósið, hinar mismunandi
bylgjulengdir þess eða liti, frá
rauðu geislunum til hinna ljólu-
blau og »ultra«-fjólubláu, áhrif
þeirra bvers einstaks eða i sam-
einingu, á lifandi verur, og síð-
an nytsemi þeirra til lækninga.
Því næst béidum vér áfram til
bins litla tjalluþorps. Leysin, er
ég hefi í 7 ár án afláts, í ræð-
um, ritum og útvarpi, fullyrt
að væri hin fegursta, fióðlegasta
og í alla staði ágætasta heil-
brigðisstofnun á jörðinni. Hér
sá fjöldi fulltrúa með eigin aug-
um það, sem þeir böfðu hingað
til aðeins lesið um; mun það
verða þeim ógleymanlegt.
Auðvitað á ég við sigur ljós-
sins á sjúklingum, sem flestir
eru ungir, og flestir berklaveikir,
er liggja þarna og baða sig i
hreÍDU sólarljósinu. Þeir hafa á
síðustu stundu sloppið út úr
skuggadal dauðans, til þess að
fá bata af biuum læknandi
krafti náttúrunnar.
Það var af sérstökum ástæð-
um, að þessi ráðstefna, sem að
líkindum verður undanfari
margra fleiri, var baldin þetta
ár, og að siðasti fuudurinn var
í Leysin. Þaö var þar, sem Dr.
Auguste Rollier opnaði sína
fyrstu lækningastofu, með 5
berklaveik börn. Þetta virtist
fljótt á litið vera smá-atburður,