Brautin - 15.02.1929, Side 1

Ritstjórar:
Sigurbjörg Þorláksdóttir.
Sfmi 1385.
Marta Einarsdóttir.
Simi 571.
Brautin.
Útgefendur:
Nokkrar konur í Reykjavík.
Sfmi: 491.
Afgreiðslu annast
Sigurborg ^ónsdóttir.
1. árgangur.
Föstudaginn
15. febrúar 1929.
33. tölublað.
/ Bessastaðakirkju.
Dunar lwelfing, drottins orð:
Drag þú skó af fótum þínum!
Himinn opnast, hljóðnar storð.
Hjörtun fagna kongi sinum.
Eignast sálir æðstu tign
innan þessa helgu virkja
verður þjóðin vís og skygn,
vígð sé guði stjórn og kirkja.
Líkt sem klöppuð kletti úr,
kirkjan stendur föstum grunni;
rís í hæðir risamúr,
reistur yfir lífsins brunni;
þar sem Urður skipar Skuld,
Slculd sem réði Urðar dögum;
Verðandi hvar vekur huld
verksvið ný að drottins lögum.
Lyftir tjöldum, tiðnri öld
letrið þögla, myndir steina;
dauöa af vekja döpur kvöld,
daga valds með þyrnifleina:
Fólskuverk og fórn er sýnd,
Foldin titrar þrungin ekka.
Elli er þvinguð, æskan pínd
eiturlyfin súr að drekka.
Skýin rofna skini af,
sköp og vilji ánauð lyfla;
blikar yfir bygð og haf
Bessastaða tign og gifta.
Mætast þar við Mímisbrunn
manndáð efldir þjóðarsynir.
Ljóðin eru lýðum kunn,
listin, ihálið, fremda vinir.
Sýnir Iwerfa söngur þver,
— sínum hluta ei tíminn gleymir —
fold í blóma fögnuð lér,
fólkið útí vorið streymir.
Klukkur óma kveðjuljóð,
kveðið útí víðan geimitin.
Guði helgað, gefið þjóð,
geislar lífið, friðar heiminn.
M. G.
Miljónalántaka stjórnarinnar
Niðurl.
Við erum að þræla bændum
vorum út með lánskjörum lil
stórframkvæmda svo voðaleg-
um að engri siðaðri þjóð léti
sér detta í hug að bjóða annað
eins.
En skamt frá okkur getum
vér fengið stórlán með tiltölu-
lega góðum kjörum, ef vér för-
um skynsamlega að ráði okkar
og gripuin tækifærið þegar það
gefst. — Því eigum vér ekki að
nota okkur það, bændum vor-
um í hag?
En fleira er athugunarvert í
sambandi við miljónalántöku
stjórnarinnar en þetta. Og skal
hér bent á tvö atriði.
Miljónalánið og viðreisn
íslandsbanka.
Eins og kunnugt er, lentu
bankar vorir í mikilli kreppu
eftir stríðið, þegar atvinnuvegir
vorir fengu hvert stórlánið af
öðru. Nú virðist svo sem Lands-
bankinn sje að ná sér eftir
krepputímana. Töpin hafa verið

HVÍTABANDIÐ
heldur afmælisfagnað sinn sunnudaginn 17. þ.
m. kl. 8V2 síðdegis á SKJALDBREIÐ.
Aðgöngumiðar seldir allan föstudaginn og
fram til hádegis á laugardag í Björns-
bakaríi Vallarstræti 4 og á Skólavörðu-
stíg 18, hjá Kristínu ]óhannesdóttur.
FJOLBREYTT SKEMTUN!
æ

m
greidd að miklu leyti. Að visu
hefir varasjóður bankans geng-
ið til þurðar við þetta. En öll
framtíð bankans virðist nú hin
glæsilegasta, þegar tekið er til-
lit til þess, hve aðstaða hans
var orðin erfið fyrir fáum ár-
um. Peningavelta hans er afar
mikil. Þangað safnast nær alt
sparisjóðsféð. Bankinn græðir
nú árlega mikið fé og er þvi
mest varið til að koma föstum
stoðum undir hann. Er ekki
annað sjáanlegt en að hann
muni innan skams aftur geta
farið að safna sér álitlegum
varasjóði.
Hefir þjóðin staðið um hann,
sem einn niaður, enda er hann
eftirlætisgoð allrar þjóðarinnar.
Og þarf svo að vera um alla
framtíð.
En þó vel hafi ræst úr fyrir
þeiin banka fyrir góðan albeina
þings, stjórnar og landsmanna,
þá verður ekki það sama sagt
um hinn bankann, íslands-
banka.
Hann á enn við megna örðug-
leika að stríða.
Sjúkar bankastofnanir sýkja
alt atvinnulíf þjóðarinnar, þess
vegna má alls ekki láta sjúk-
dóminn grafa um sig. Það verð-
ur að finna orsakir hans, og
leitast við að lækna hann.
Oss er ekkert gagn að banka,
sein ekkert fé hefir að lána.
Það er aðeins eyðsla á fé
landsmanna að vera að halda
uppi slíkri stofnun. Annaðhvort
er því fyrir þjóðina, að láta
hann hætta að starfa eða gera
hann aftur að lifandi viðskifta-
stolnun, sem gelur veitt niönn-
um þau lánskjör, sem saunileg
eru og atvinnulífinu bærileg.
Nú sem stendur getur bankinn
það ekki.
Ríkið hefir áður hlaupið und-
ir bagga með fslandsbanka og
veitt honum lán eða lánsábyrgð.
Það lán var mjög dýrt og hefir
þvi ekki komið bankanum að
góðum notum.
Nú er spursmálið: á ékki að
reyna að reisa bankann við og
rikið að hjálpa honum til að
fá nauðsynlegt gott lán?
Og ef svo er. Er þá eklci rétt
að taka það í sambandi við
þetta stórlán, sem stjórnin er
einmitt núna að taka? Og er
þess að vænta að ríkið geti á
annan hátt fengið betri eða
jafngóða aðstöðu til að reisa
bankann við, en einmitt með
þvi, að nota lántökuna núna til
að dæla nýju blóði i þessa blóð-
lausu og máttvana viSskifta-
stofnun.
Þetta er stórathugunarvert
mál, sem hinn nýji fjármála-
ráðherra, hver sem hann verð-
ur, ætti að rannsaka mjög
gaumgæfilega.
Menn verða að gá að því, að
hlutafje bankans, er að miklu
leyti gengið til þurðar, innláns-
fé landsmanna hjá bankanum
líka, nýtt hlutafé hefir hann
ekkert fengið. Hvað héfir svo
bankinn til að lána. Ekkert, eða
lítið sem ekkert. Þetta er óþol-
andi ástand, bæði fyrir bank-
ann og alla þjóðina. Og þvi
verður að breyta. Annaðhvort
viðreisn íslandsbanka þegar í
stað eða stofnun nýs banka,
sem tæki við af íslandsbanka
ineð nýju láni og nýju hlutafje.
Þetta verður að atliuga í sam-
bandi við miljónalántökur
stjórnarinnar.
Hér er stórt og vandasamt
hlutverk fyrir þing og stjórn,
að reyna að ráða fram úr. En
fram hjá því er ekki rétt að
ganga, því það kemur þjóðinni
sjálfri í koll.