Brautin - 15.03.1929, Blaðsíða 4

4
BRAUTIN
® ®
|]urtapottar|

allar stærðir
I l/a/í/. Poulsen,
® Klapparsííg 29.
Sími 24. ®
1 Ódýrt.
is
SS
E
5
B.
rs
rs
12
12
B
12
12
12
51
52
51
51
Strausykur kr. 0,30 pr. '/i kg 51
Molasykur — 0,35 — —
Hrísgrjón — 0,25 —-----KS
Hveiti — 0,25 —
Kaffi brent
og malað — 1,10 — '/< —
Kaffibætir 50 aura stöngin.
Sætsaft 50 aura pelinn.
Verslunin FELL,
Njálsgötu 43. Sími 2285.
[sirarsirsirsirsirsirsirsirsi
51
þessa, þegar taxtar Læknafélags-
ins eru ákveðnir. En svo virðist
ekki gert.
Það er hart, að þurfa t. d. að
greiða kr. 14 l\-rir eina skyndi-
vitjun að næturlagi, og þó kost-
ar bærinn bíl handa lækninum.
En ekkert tillit virðist tekið til
þess. Og þetta er aðeins lág-
markið. Þetta er alveg ofvaxið
fátæku fólki að greiða, einkum
ef slíkt kæmi oft fyrir. Því hér
við bætisl svo meðöl, stundum
sjúkrahjúkrun, vaka hjá sjúk-
lingnum, ef uin alvarlegan sjúk-
dóm er að ræða o. s. frv. —
Hvernig á efnalítið fólk að geta
MILLENNIUM hveiti
er best til bökunar.
cTœsí fívarvQÍna.
klofið þetta? Vér sjáum það
ekki.
Sumir læknar segja auðvitað
sem svo: Þetta kemur okkur
ekkert við. Og það er að vísu
rétt. En þetta kemur því opin-
bera við. Það verður að sjá um
það að læknataxtar þeirra
manna, sem það sjálft kostar til
náms, séu ekki svo háir, að fá-
tækri alþýðu sé um megn, að
njóta kunnáttu þeirra og snilli,
þegar nauðsyn krefur.
Vér sjáum ekki annað ráð
betra við þessu en það, sem
hent var á í greiinni hjer í blað-
> inu um „Lyfjabúð Sjúkrasam-
lagsins“, en jmð cr, uö koma ú
sjúkrasamlagsskyldu hér i bæn-
um fijrir efnalítið og efnalaust
fólk. Því þó þau gjöld, sem hér
eru nefnd séu lítt viðráðanleg,
þá kastar fyrst tólfunum, þegar
til skurðlækninga kenmr, því þá
getur gjaldið oltið á liundruð-
um króna. Þarf elcki hér að
lýsa þvi, hve mikill baggi slikt
er á fátæku heimili. En ennþá
virtist það opinhera ekki hafa
viljað gera þær ráðstafanir til
að bæta úr þessu, sem æskileg-
ar væru, en kanske nú fari úr
þessu að rætast, og það fari að
sjá hver skylda því ber til að
Iétta sem mest höl hinna 'sjúku
og þjáðu.
Sannur viðburður.
Atburður þessi gerðist fyrir
tveim árum, norður í Húna-
vatnssýslu.
Tvær ungar stúlkur 12 og 1(»
ára að aldri, fóru skemiferð til
næsta bæjar. Þetta var um vet-
ur. Dvöldu þær á bænum frain
eftir degi, gættu ekki tímans fyr
en farið var að dimma. Fóru
þær þá af stað og var fylgt á
miðja leið að heimili þeirra.
Var þá komið svarta myrkur.
Halda þær nú lengi áfram, uns
þeim fór að finnast leiðin æði
löng'. Þykjast þær þá vita uð
þær fari villur vegar. Bærinn
sem þær voru frá, stendur á
hálsi og er mjög vandratað að
honum. Verða þær þá hræddar
mjög, er þær uppgötva þetta og
taka að biðja guð fyrir sér 1 á-
kafa. Alt í einu var sem leiftiir
kæmi frá himninum, svo að al-
bjart varð í kringum þær. Sáu
þær þá hól nokkurn, sein er í
nánd við bæinn og gátu þá átt-
að sig á, hverja leið fara skyldi.
Diindi þá aftur; en þær gengu
* x
^ af mjög góðri og þektri ^
tegund, sel ég nú með >*<
- . />\
>7J
>.<
' innkaupsverði
y<
>.<
gegn greiðslu út í hönd y<

ef viðskifti geta orðið ^
v< strax. — Að eins nokkur y<
y< siykki til. y<
rmS /i\
^ GUÐNI A. JÓNSSON, §
JftíC Austurstræti 1. — Sími 1115. /X
yg y<
ismæs
Eldhúsáhöld:
Kafflkönnur 5,00
Pottar 1,65
Ausur 1,00
Flautukatlar 3,95
Þvottabretti 2,95
Þvottabalar 3,95
Hitaflöskur 1,40
Handklæðahengi 2,25
Fatahengi 2,00
Blikkflautukatlar 0,90
Siprðor Kjartansson
Laugaveg og Klaparstíg.
áfram uns þær komu á hólinn,
en þá sáu þær ljósin í gluggun-
um heima hjá sér.
MeSlimatala
Sjúkrasamlágs Reykjavikur
hefir aukist siðustu 2 inánuði
um 152.
Prentsmiðjan Qutenberg.
138
XVIII.
Frú Gripenstam tók á inóti Veru af hinni mestu alúð og
innileik, og fór með hana inn í herbergi sitt, þar sem Vil-
helrn beið.
Þarna birtist Vera honum svo að segja í nýrri mynd. Hún
hafði lagl af sér hjúkrunarkonuhúninginn, og var nú klædd
dimmbláum klæðiskjól með stuttum ermum og hvítuni
kniplakraga. Hettan var horfin og glóbjart, silkimjúkt hár-
ið sveipaðist um hið fagra höfuð. Nýi húningurinn gerði
það að verkum, að hún kom honum í svip ókunnuglega
fyrir, en dró hana þó jafnframt nær honum, þar sem þessi
búningur var í fullu samræmi við hið nýja samband, er á
var komið milli þeirra.
Hún horfði á hann hálffeimin, en jafnframt skein ástin
úr auguin lienni, og hún stokkroðnaði, er hann beygði sig
niður að henni og kysti hana í viðurvist móður sinnar. Hún
hafði ekki búist við því, og auk þess liafði hún við nánari
íhugun um nóttina komist að nokkuð annari niðurstöðu um
það, er fram undan lá, en samrýmst gat við þenna koss.
Frú Girpenstam tók sér sæti í stólnum sínuin, þeim hin-
um venjulega.
— Með leyfi, mælti Vera alúðlega, um leið og hún settist
á fótskemil, sem stóð til hliðar við stólinn.
Hún studdi handleggnum á hné frú Gripenstam og leit
blíðlega á hana.
Vilhelm og móðir hans brostu hvort til annars.
— Eg tel það góðs vita, að þú heíir þegar hitt á sætið
mitt, mælti hann.
139 ,
Fyrst af öllu kom henni ósjálfrátt til hugar að standa
upp, svo sem hefði henni orðið á einhver óhæfa, svo ný-
stárlegt og óskiljanlegt fanst henni að vera orðin svo ná-
tengd honum. En frú Gripenstam varnaði henni þess.
— Vilhelm er vanur að sitja hjá mér, cins og þii núna,
þegar við kjósum að vera tvö ein og hann er í mildu skapi,
og eg vona að fá að hafa þig einnig hjá mér í gamla sætinu
hans.
Hvað gat Vera gert annað, en taka vel upþ þessa miklu
alúð? Og enn hrast hana áræði til að halda fast við það,
er hún við rólega íhugun hafði ásett sér.
Nú leiddist talið að ferðalaginu, og heilsuhælinu, er Vera
átti að dveljast um stund, og jafnframt að því, hve lík-
urnar væru miklar fyrir góðum hata. Um þetta var Vilhelm
næsta fjölorður. Vera andmælti honum eklci, en þó lagðist
eins og skuggi yfir andlitið, og henni fanst hún ætti að taka
til mótmæla.
Skömmu síðar stóð frú Gripenstam á fætur.
— Þið þyrftið, að mér finst, að vera tvö ein stundar-
korn, mælti lnin og brosti við þeim.
Vera hafði staðið upp og horft á eftir frú Gripenstam, því
að nú var stundin komin, er hún þóttist þurfa að segja Vil-
helm frá því, er hún liafði verið að hugsa um uin nóttina.
En hún hikaði við, af því að hún var þess fullviss, að það
mundi hryggja liann.
Hún lyfti höfði með þessari kurteisi og yndisþokka, sem
fyrst af öllu hafði vakið eftirtekt hans á henni; hún leit á
hann og opnaði varirnar, en áður en henni hafði tekist að