Brautin - 05.04.1929, Blaðsíða 4

4
BRAUTIN
Brunatryggingar
sími 254.
Sjóvátryggingar
sími 542.
MILLENNIUM hveiti
er best tii bökunar.
cTœsí fivarvQÍna.
ss
Sa
gjaldmælis
bifreiðar altaf
til leigu hjá
B. S. R.
Hvergi ódýrari bæjarkeyrsla,
en hjá B. S. R. — Stude-
baker eru bíla bestir.
Ferðir til Vífilsstaða og
Hafnarfjarðar alla daga á
hverjum klukkutíma. Best að
ferðast með Studebaker
drossíum. — Ferðir austur
í Fljótshlíð þegar veður
og færð leyfir.
Afgreiðsluslmar 715 og 716.
BMASTÖD EEIKJAVÍKUE
Austurstræti 24.
kemur, beldur en karlmenn og
síst ótryggari þeim málstað, sem
þær hafa tekið sér fyrir hendur
að verja, heldur en þeir. Heldur
er hitt að konur geta orðið of
hættulegir keppinautar karl-
mannanna. Þeir óttast sýnilega,
aö konur geti komist í ýmsar
þær hálaunuðu tignarslöður,
sem þeir skipa og á þingi geti
þær komið í veg fyrir að þeir
framkvæmi marga hluti, eins og
þeir hafa helst tilhneigingu til.
T. d. eru konur oftast gætnari í
fjirmálum, svo að bitlingaaust-
ur sá, sem nú er svo mjög tíðk-
aður, myndi sennilega fara
þverrandi, ef tillaga Brautarinn-
ar í kjördæmaskipunarmálinu
næði fram að ganga.
Tillagan var sú, að konum
yrði með réttlátari kjördæma-
skipun trygð þingsæti að jöfnu
við karlmenn.
En þá reis stjórnarblaðið
Tíminn upp með ótta og illind-
um útaf tillögunni. Auðvitað af
þröngsýni og eigingirni flokks-
stjórnarinnar, og skelfingu fyrir
þvf, ef þetta yrði i virkilegleik-
anum, þá myndi umbótastarfs-
semi kvenna verða of stórvirk
og myndi setja skarð í þeirra
svo vel múruðu hervirki.
Enda er það áreiðanlegur
sannleikur, að til þess að endur-
urbæla þetta eitraða og hatnrs-
fulla pólitíska loft, sem nú er
hér á landi, þarf óeigingirni og
sjálfsfórn kvennanna. Og það
verður að takast.
Með auknu starQ kvenna að
opinberum málum vex þeim vit
og þróttur. Hugsanalíf þeirra
verður fjölskrúðugra. Pær sjá að
þeim er ætlaður starfi engu
minni né óveglegri en karlmönn-
nnum.
Þær eru meiri hluli allra
landsrnanna. — Að réttu lagi
eiga þær því að hafa öil ráð og
völd, samkværat kenningu Tím-
ans um, að meiri hlutinn eigi
öllu að ráða. En þær vilja fara
hægt og rólega að öllu. Pær
vilja fyrst fá lögtrygða jafna
aðstöðu við karlmenn á Alþingi.
Búa sig sem best uudir þann
starfa og leggja hug sinn og
kraft að öllum þeim framfnra-
mélum, sem þjóðinni má til
gagns og frægðar verða.
Öld kvennanna er að rísa upp.
Sigur mannúðarinnar og sið-
göfgisins er í nánd. Hatursstefn-
urnar, morð- og manndrápa-
§ Heidruðu húsmœður!
§ Munið að eins og að undan-
O förnu er og verður ávall ódýrast
§ og best að versla hjá
» Verslun „Ö R N I N N“
g Greitisgötu 2 A — Sími 871.
octoðoaoaooooooaoðosoooo
PILSNER
Ðest. Ódýrast.
IN N L ENT
ÖLGEHN EGÍLL SKALLAGRÍMSSÖN
stefnurnar eru að fá sinn skæð-
asla óvin fram á vígvöllinn:
Trú kvenuanna á sigur kær-
Ieikans og óeigingirnarinnar.
Vertu djarfur, djarfur, djarfur,
og vertu hvervetna djarfur, en
vertu ekki of djaifur.
(Spenserj.
Prentsmiðjan Gutenberg.
146
til að elska þig, einan allra? Það var það, að þú vaktir hjá
mér lotningu, og það hafði engum fyr tekist. f fyrstu var
lotningin blandin ótta, nii hefir ástin rekið á brott óttann.
Ekki get eg hugsað mér neitt verra, en að styggja þig eða
falla í áliti þínu. En eg vona að aldrei komi til þess!
Vorið hérna uppi undir fjöllunum er átakanlega fagurt,
en tekur um leið svo mjög á taugarnar. Eg get ekkert að-
hafst. Eg þarf ekki annað en renna huga að hjúkrunarkonu-
starfinu, þá verð eg lémagna, og fæ þá ekki skilið, hvernig
eg fór að leysa það af hendi.
Hvort eg sakna starfsins og þín? Eg held cg sé of þreytt
til að sakna nokkurs. Eg held eg sakni ckki einu sinni
þess, að kraftarnir eru þrotnir, því að það er svo mikil
hvíld í þvi að þurfa þeirra ekki, og mega bara hvilast og
vera aðgerðarlaus.
Eg tala svona blátt áfram um þreytuna, af því að eg hygg
það veki þér engan óróa, þar sem þú nú heyrir, að þreytan
hefir komið mér í það hugarástand, sein hjálpar mér til,
að tóra þetta áfram. Þótt eg sé enginn læknissnillingur,
heldur aðeins uppgjafa hjúkrunarkona, hefi eg vit á, að láta
mér líða vel, og eg geri heldur engan skapaðan hlut annan.
Stundum sækja á mig órólegar hugsanir, er vel mættu
glepja fyrir mér, ef eg leyfði þeim aðgöngu. En það geri eg
ekki. Mér þætii gaman að vita, hvort þig grunar, hverjar
þær hugsanir eru? Það eru ekki fagrir fuglar og söngrödd
hafa þeir enga.-----------
En þú, ástin mín, skalt hjálpa mér til að reka þá á flótta.
í framtíðarlandi okkar skulu söngfuglar eiga sér h^'gð og
hú, og syngja um sættir og líf!
Allir eru mér svo góðir hér, þótt ókunnugir séu mér í
gær, eru þeir orðnir kunnugir mér næsta dag. Herbergið mitt
er sólsælt, herg-hliðarmyndin þín styrkjandi á að horfa',
himininn vorblár og —• maturinn fyrir tak.
Hitinn, þ. e. a. s. i mér — er þetta kringum 38. En lækn-
irinn okkar er samdóma prófessornum og þér um sjúkdóms-
könnunina, og sendir mig ekki á sjúkrhælið það, sem —
eg — má — ekki — nefna.
Hefi eg þá ekki fleira um að skrifa? Jú, það er áreiðan-
lega víst. Svo margt, að eg sé ekki fyi:ir endann á því. Endir
verður þvi enginn á bréfinu, þótt eg setji depi) við það. Alt
sem óritað er sendi eg þér hugskeytaleiðina.
Dr þessu fer eg nú að búast við svari frá þér, glöð í lund
— fyrsta bréfinu þínu. En hversu indælt sem það verður, þá
hafðu það ekki of langt, eða hvað!
Hún Vera Jnn.
Þetta stutta hréf lýfti Vilhelm öllum á loft, og vermdi
hann, Jíkt og sólmeltað bros frá ástmey hans; hann gleymdi
allri þreytu og hyrjaði þegar á svarinu.
— Hjartað mitt!
Til þess* að þú þurfir ekki að bíða alt of lengi, nota eg
nóttina til að svara bréfi þínu, sem eg kyssi.
Þetta hefir verið erfiður dagur, allmargir skurðir í þinni
deild, og nú í kvöld illkynjajð stórmeiðsli, er eg hefi lengi
verið að fást við. Annar fóturinn svo mölbrotinn, að eg varð
að taka hann af; hinum fætinum ætla eg að reyna að hjarga.
000000000(30000