Brautin


Brautin - 26.04.1929, Blaðsíða 1

Brautin - 26.04.1929, Blaðsíða 1
Ritst jðrar: Sigurbjðrg Þorláksdóttir. Slmi 138S. Marta Einarsdóttir, Sfmi 571. Brautin Otgefendur: Nokkrar konur í Reykjavfk. Símit 491. Afgreiðslan er á Lokastfg 19. Sími 1385. 1. árgangur. Föstudaginn 26. april 1929. 42. tölublað Afnám lyfjatolla. Siðan Brautin flutti hinar at- byglisverðu greinar um »Lyfja- búð Sjúkrasamlagsinsa og »At- hugasemd við Lyfjabúð Sjúkra- samlagsinsa. hefir komist binn mesti skriður á það mál, að reyna að koma þegar i stað á lækkun lyfjaverðs. Er eugiun vafi á þvi, að Braut- in á sinn mikla og góða þátt í því, að þetta nauðsynjamál er nú komið fyrir alvöru á dag- skrá þjóðarinnar og er nú fylgt með athygli af allri alþýðu manna. Hr. alþm. Jón Baldvinsson bar fram á þessu þingi tillögu um rfkiseinkasölu á Iyfjum. Hafði hr. landlæknir Guðm. Björnsson stutt málið með »áliti« sinu, en Læknafélag íslands og og Lyfsalafélagið lögðu á móti því, var frumvarpið því felt með svohljóðandi dagskrá frá Jóni i Stóradal: »{ trausti þess að ríkisstjórn- in láti fara fram endurskoðun á núgildandi lyfjataxta og athuga hver ráð muni vænlegust til þess að lækka verð lyfja fyrir almenning, tekur deildin fyrir næsta mál á dagskráe. Eins og lesendum Brautar- innar mun í fersku minni, varð deila milli hennar og hr. lyf- sala Stefáns Thorarensen um lyfjataxtann, þótti lyfsalanum það rangt hjá Brautinni að lyfja- taxtinu væri of hár. Nú er komið fram álit sjálfs Læknafélags Rvikur, um þetta atriði og styrkir það mjög mál- stað þann, sem þetta blað hélt fram. Álitið segir svo: »í vor- um augum er það mergur máls- ins, að unt sé að fœra hið afar- háa lyfjaverð niður og gefa út sanngfarnan lyfjataxta. Einka- salan heflr þann kost, að stjórn- in fengi fulla vissu um inn- kaupsverð, og gæti samið taxt- ann eftir því, en nú mun hann eamlnn að mestu leyti i blindni eftir danska lyfjataxtanum. Oss virðist þó, að heilbrigðisstjórn- inni ætti ekki að vera það of- vaxið, að vita um sannvirði lyfja, með því skipulagi, sem nú er, annaðhvort með því að fá að rannsaka innkaupsreikninga Iyfjabúðanna eða með því að leita upplýsinga frá útlöndum, að svo miklu leyti, sem reikn- ingar lyfjaverslunar ríkisins hrökkva ekki til þess að vita um verð á öllum lyfjategunduma. Það virðist engum vafa und- irorpið, eftir lestur þessa álits, að Læknafélaginu þykir lyfja- taxtinn of hár, og saminn eftir slæmum heimildum. Það sem Brautiu nú vill sér- staklega benda á til Iækkunar á lyfjum er að afnema nú þegar alla tolla af lyfjum, hverju nafni sem nefnast, og þar á meðal láta alt áfengi, sem til lyfja- blöndunar fer alveg álagningar- laust af rikinu. Þetta gæti nokk- uð lækkað verð lyfjanna, eftir þvi sem best verður skilið af grein hr. Stefáns Thorarensen. Petta vill Brautin benda stjórn- inni á og væntir, að fá þegar framgeugt. En aðal-tillaga Brauiarinnar i sjúkramálunum er og verður almennsjúkrasamlagsskyldafyrir efnalaust og efnalítið fólk. Þegar hún er fengin er fá> tæklingunum trygð góð aðstaða, þegar sjúkdómar og heilsuleysi steðjar að, eftir þvi sem föng eru á nú. Um þetta merka mál hefir enn enginn skrifað af velvilja og skilningi á kjörum fátæklinga nema þetta blað, en nú er von- andi, að sem flestir fari að veita því eftirtekt og ljá því fylgi sitt. Við gerum aldrei eins vel og vera ætti við þá, sem sjúkir eru og fátækir, en mannuðarstefna kvenna er þó smátt og smátt að ryðja sér til rúmi hér á landi og hún á marga góða fylgismenn, sem betur fer, þó sumir þeirra vilji ekki láta mjög á sér bera opinberlega, en reyna frekar að vinna sem mest i kyrþey. Efnaverðmætl mannilm. Maður sem er 150 pund er tæplega 27 króna virði ef selja ætti hann eftir markaðsverði. Efnin í honum eru þessi: fosfór, kalkefni, eggjahvítuefni og brennisteinn. Feitin er um 9 króna virði, járnið naumast nóg í lítinn nagla, sykur og salt of- urlitið, kalk aftur á móti svo- mikið að kalka mætti veggi á meðal hænsnahúsi, fosfór nægði i 2200. eldspitur, magnesium væri nóg til að skrautlýsa leik- svið einu sinni og eggjahvitu- efnið samsvaraði um lOOeggjum. raaBæaEæaEaBææœasEsraæraBaBasESBææra m Therma landskunn rafurmagns-straujárn hafa lækkað mikið í veröi. 1 Júlíus Björnsson, Islenska lúsin. Einn yngri rithöfundanna is- lensku hefir ritað mikið nm ó- þrifnað lslendinga. Hafa margir reiðst greinum hans af því þær hafa verið all- hvassyrtar og haröorðar og nokkuð hrokakendar. Eigi virðist ástæða til að reið- ast æskumönnum, þó þeir séu nokkuð heitir og ákafir, þegar þeir leggja út i baráttu gegn þvi, sem þeim fínst þjóðinui sé mjög til ámælis og skaða, og þó þeir séu nokkuð háværir og dálitill sjálfbirgingsskapur iþeim og ofsi. Æskan er svo óþolinmóð og fjörmikil. Henni finst eldra fólk- ið taka svo litið tillit til sinna tilfinninga og sinna dóma, að hún megi til með að brýna dá- litið raustina og tala all digur- barklega, et henni á að verða nokkuð ágengt með áhugamál sin. En vér sem erum fullorðnir megum ekki taka þetta mjög óstint upp fyrir unga fólkinu. Fökkum hamingjunni fyrir það að æskan er fjörmikil og vill berjast af kappi fyrir því, sem hún telur rétt vera, og sækja fast gegn því, sem henni þykir miður í fari þjóðarinnar. Daufur æskulýður, hugsjóna- laus og baráttudeigur er mesta hrýgðarmynd, og megi æskan ekki hafa trú á kraft sinn og hlutverk sitt og berjast af móð, fyrir sinum tilfinningum og sín- um skoðunum þá eignumst vér heldur aldrei tápmikla, þrosk- aða fullorðna menn, heldur gungur einar og áhugaleysingja. Þvi sá, sem kúgar æsknlýð- inn eða dregur kjark og trú úr honum, hann veikir einnigkraft og trú og áhrifalöngun þeirra sömu manna, þegar þeir eldast. Það er altaf leiðinlegt og við- kvæmt mál að tala um óþrifn- að okkar Islendinga. En þvi miður er ekki hægt að komast hjá þvi, þvi hann er nokkuð mikill á sumum sviðum. Og úr honum verður ekki bætt nema að sé fundið og nokkurt aðhald haft um að breytt sé til hins betra. Það, sem Brautin nú vill minnast dálítið á, er íslenska lúsin. Lúsin er tvimælalaust vottur um óþrifnað. Hún er þvi miður til á mörgum heimilum hér á landi, bæði i kaupstöðum og til sveita. Nokkur gangskör hefir verið gjörð að því hér í barnaskóla Reykjavíkur að reyna að eyða henni, en furðu lífseig virðist hún samt vera, þetta er eðlilegt þvi þó barn frá lúsaheimili sé hreinsað, er það gagnslitið ef lúsinni er ekki útrýmt alveg af heimilinu, því annars fær barn- ið hana brátt aftur. Sumir munu ef til vill halda, að það sé helst hjá fátæka fólk- inu, sem lúsin heldur sig, en svo er hvergi nærri altaf. Marg- ar fátækar konur eru svo þrifn- ar, að þær halda börnum sin-

x

Brautin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Brautin
https://timarit.is/publication/629

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.