Brautin - 10.05.1929, Blaðsíða 1
Ritstjórar:
Sigurbjörg Þorláhsdóttir.
Simi 1385.
Marta Einarsdóttir.
Sími 571.
Brautin.
Otgefendur:
Nokkrar konur í Reykjavfk.
SCmi: 491.
Afgreiðslan er á Lokastíg 19.
Sími 1385.
1. árgangur.
Föstudaginn 10. maí 1929.
44. tölublað.
Voðaleg kauplækkun
Og
svik jafnaðarmanna.
fata mor^aria.
(Hillingar).
Töfrandi iálmynda heimur,
tilueran, hnettir og geimur,
speglast í spégljáa þínum;
spekinga villir þú sýnum —
eftir þér fylkingar flana.
Fata morgana.
Litið lief landið þiti fríða,
litskrúða blómstrandi hlíða;
heyrt líka hornin þín gjalla,
hirðingja fagnandi kalla;
frelsis-óð fljúgandi svana.
Fata morgana.
Hœðandi heimsku og sorgir,
hleðurðu í skýjunum borgir.
Gleði með glampandi tárum
gefurðu vonbrygðis árum;
fellir og fastrœður vana
Fata morgana.
Allan minn söknuð gef sandi.
Sólgyðja þinn er minn andi,
samferða veit mér að vera
vonirnar hœrra mig bera
fylkingum fljiigandi svana
Fata morgana.
M. G.
Itlesta liauptæKKuu «em
enu heíir þeKst liér.
Lækkun á kaupi er alvarlegt
mál fyrir þá, sem lyrir þvi verða.
Flestir atvinnurekendur lækka
ógjarnan kaup starfsmanna
sinna, nema brýn nauðsyn
heirati.
Þeir vilja láta starfsfólk sitt,
ef þeim líkar vel við það, fá
þau laun, sem best er hægt að
greiða, og forðast að ympra á
kauplækkun við það, nema
knýiandi ástæður séu fj'rir
hendi.
Að minsta kosti er það svo
með alla góða atvinnurekendur.
Manni finst að rikið sjálft
ætti að haga sér eins, það ætti
að reyna að greiða starfsmönn-
um sinum gott kaup og lækka
ekki kaup þeirra ef þeir standa
vel í stöðu sinni, nema óhjá-
kvæniilegt sé.
Því miður hefir kaupgjald
rfkisins til lægri slarfsmanna
þess lengi verið smánarlega
lltið, en aftur full hátt til sumra
stóriaunamanna þess.
Það er kunnugt að t. d. sumt
simafólk og póstþjónar hafa
svívirðilega légt kaup. Svo lágt
að gott fólk hefir orðið að fara
frá vegna þess að það gat alls
ekki iifað af því, svo viðunandi
væri.
Er það ríkisstjórninni til
mestu vanvirðu og smánar að
gera svo illa við góða starfs-
menn, að þeir verði að pina
sig á allar lundir, til að geta
dregið fram liflð, en sjálf eys
hún út fé á baða bóga og það
oft til þess, sem þarflaust er
með öllu.
Mörgum hinna Iægstlaunuðu
starfsmanna sviður sárt þessi
framkoma stjórnarinnar, þó að
þeir séu þolinmóðir menn og
stiltir. Þeir íinna vel óréttlæti
það, sem þeir eru beittir. JÞeir
vita það af eigin reynslu, hvað
er að vera lágt settur í mann-
féiaginu og verða að inna af
bendi hin vandasömustu verk,
í þarfir þsss opinbera og fá ekki
nema lúsarlaun og þögula fyrir-
litningu stjórnarinnar, fyrir vel
unnið starf árum saman.
En núverandi stjórn hefir
ekki aðeins þóknast að Iáta hið
lága kaupgjald slarfsmanna rik-
isins standa i stað, þrátt fyiir
mjög góða afkomu rikisins.
Hún hefir farið enn þá lengra.
Dómsmálaráðherrann hefir
gerst sá ódrengur að taka e na
starfsstétt rfkisins, hjúkrunar-
konurnar út úr og farið svo
illa með þær, að sliks munu
varla dæmi hér á Iandi, að
nokkur atvinnurekandi hafi leyft
sér að bjóða konum slikt, sem
vel hafa staðið í stöðu sinni.
Dómsmálaráðherra lækkar alt
í einu í vetur kaup þeirra um
þriðjung og jafnvel meira hjá
sumum.
Hafa menn nokkurntima heyrt
aðra eins sviviiðu, að leyfa sér
að taka fáeinar allra þörfustu
starfskonur rikisins út úr og án
þess að leita samninga við þær
eða jafnvel ráðgast við þær,
neyða þær með valdi til að
lækka hið tiltöiulega lága kaup
sitt um þriðjung.
Sllkan niðingsskap leyfir dóms-
málaráðherrann sér að hafa í
frammi við hjúkrunarkonurnar,
einungis af því að þær eru
kvenmenn, umkomulitlir kven-
menn, sem verða þolinmóðar
að beygja sig undir níðings-
verkið möglunarlaust, annars
átt von á fravikningu og at-
vinnumissi.
Var ástæða, fullgild ástæða
til þessa ódrengskaparverks gagn-
vart hjúkrunarkonunum? Fjarri
fer þvf.
Hagur ríkissjóðs slóð með
blóma. Um ein og hálf miljón
kr. tekjuafgangur í sjóði. Kaup-
lækkun af þeim ástæðum með
öllu óþörf.
Var lækkunin réltlát? Fjarri
fer því. Ef dómsmálaráðherra
hefði lækkað kaup allra starfs-
manna rikisins um þriðjung
mátti ef til vill segja, að þeim
væri ekki gert lægra undir höfði
en öðrum og mættu þvi vel við
una. En hér er ekki einu sinni
þessu til að dreifa. Þær eru
einu starfsmenn rikisins, sem
kúgaðir eru til að taka því
smánarvaldboði dómsmálaráð-
herra að kaup þeirra lækki um
þriðjung. Slíkt er ekki réttlæti
og slfk framkoma er dómsmála-
ráðherra þjóðarinnar til mestn
vansæmdar.
§tarf IiJúKrunarKvenna.
Starf hjúkrunarkvenna er eitt
með vandasömustu og nauðsyn-
legustu störfum.
Hjúkrunarstarfið krefst góðrar
þekkingar, aðgætni og sam-
viskusemi Það þýðir ekki að
fela hjúkrunarstarfið öðrum en
þeim konum, sem góðar eru og
nákvæmar.
Þær verða að gæta þess að
fyrirskipunum læknanna sé fylgt
réttilega. Allur aðbúnaður sjúk-
linganna sé i góðu lagi. Þegar
stórskurðir hafa veiið fram-
kvæmdir eða sjúklingar eru
mjög þungt haldnir verða
hjúkrunarkonurnar að annast
alla meðferð sjúklingsins og á-
byrgjast að hún sé i alla staði
góð, getur hin minsta óná-
kvæmni hafl jafnvel hinar al-
varlegustu afieiðingar fyrir sjúk-
lingana. Þeim er þá ef til vill
trúað fytir lifi sjúklingsins.
Þegar dauðastriðið nálgast
reynir enn hvað mest á sálar-
þrek og kærleika hjúkrunar-
konunnar.
Blítt atlæti, vingjarnlegt bros,
hlýtt handartak og hughreyst-
andi orð gerir mörgum þeim,
sem heyja helstriðið þunga og
kvalafulla, mun rólegra og létt-
ara í skapi.
Og mörg góð hjúkrunarkona
hefir fengið þakklætisorðin síð-
ustu af vörum þeirra manna
scm dáið hafa i faðmi hennar,
eftir þungar og sárar kvalir.
Er nú rétt að fyrirlfta þessar
konur fyrir starf þeirra? Er
rélt að niðast á þeim með stór-
feldri kauplækkun bara af því
þær eru konur, sem hávaðalaust
vinna verk sitt ineð skyldu-
rækni og alúð.
Vér sjáum það ekki.