Brautin - 17.05.1929, Blaðsíða 4
4
BRAUTIN
Á sumarfötum
og ryklrökkum
gera menn tvímælalaust best
kaup hjá okkur, því þar er
sniðið best, úrvalið stærst og
verðið lægst.
Fatabúðin.
er svo stjórnin að pukrast með,
en þorir ekki að birta opinber-
lega. Er sagt að dómsmálaráð-
herra sendi forsætisráðherra i
snattferðir milli trúnaðarmanna
til að sýna þeim svikaskjalið
og telja þá fast á að vera gegn
járnbrautinni, en samtímis lætur
hann þræl sinn i Tímanum
lofa sig hástöfum fyrir einlægni
sina og trygð við járnbrautar-
málið. Er hægt að komast öllu
lengra í lævisi? Hafa menn
nokkurntíma heyrt um svona
rótarlega óhreinskilni? Hafa
menn nokkurntíma heyrt um
annað eins kjarkleysi? Og af
hverju pukrið og óhreinskilnin?
Af því bændastjórnin skammast
sín fyrir að bregða fæti fyrir
nauðsynjamálið mesta. Hún veit
að það verður henni til ævar-
andi smánar ef upp kemst.
Þessvegna látast vera með því,
en vinna á bak við tjöldin af
öllum mætti á móti því, og
austan þingmannadulunum má
veifa eins og henni þóknast.
Konan afhýðir kartöflnr: Eg
skii ekki hvers vegna þú ert alt
af að kvarta yfir rakhnifnum
Nýkorilið
með e.s. Gullfoss
mjög mikið úr-
val af allskonar
vefnaðar
vörum. -
Verðið sanngjarnt
eins og vant er.
Póstkröfur sendar
hvertálandsem er.
Verslun
Gnnníórunnar & Go.
EimsRlpafélagsliúsiau.
Sími 491.
er trygging gseðu m.
Nankinsföt
á fullorðna og börn.
Stærst úrval. — Best gæði.
O. Ellingsen.
þinum, það er besti hnífurinn í
húsinu eg flysja alt af kartöflur
með honum, og hann bítur alt
alt mikið betur en mínir hnífar.
Betlarinn í eldhúsiuu: Ó, viljið
þér ekki gera svo vel og gefa
mér svolítið að borða, eg hefi
ekki bragðað heitan mat í fjóra
daga:
Stúlkan: Hérna er diskur með
mat, auminginn.
Betlarinn: Hamingjan góða,
það er þá í fimta sinn brauð-
súpa í dag.
Stjórtjón er það heilbrígðn
þjóðfélagi, að bæirnir offylliss
af fólki, en sveitirnar tæmist að
sama skapi.
[Campell Bannermann i rœðu i
parlameniinuj.
Lítil ágóði. Fljót skil. )
Sladnœmist hér.
Stórkostlegt úrval af ódýr- )
um og fallegum BARNA- •)
BÍLUM í mörgum litum. •
HJÓLHESTAR á kr. 15,00.
B ARNAREKUR. HJÓL-
BÖRUR. HLAUPAHJÓL.
BARNAVÖGGUR m. in. fl. •)
')
EDINBORG )
)
ooaoaoaociaoaaooooooaðeoa
s o
o Heiðruðu húsmœður! **
® Munið að eins og að undan- ^
O förnu er og verður ávalt ódýrast Ö
0 og best að versla hjá jsjj
§ Verslun „Ö R N I N N“ g
O Grettisgötu 2 A — Sími 871, O
000000000000000000000000
Prentsmiðjan Gutenberg.
170
Hún gat engu orði komið upp. Hvað gat hún líka sagt
frekar?
Ef til vill var það hin sára hrygð hennar, er gerði hann
tnildari í skapi. Því að, eftir að þau höfðu gengið þögul
stundarkorn og nálgast gistihúsið, nam hann staðar og
mælti:
— Þrátt fyrir alt sem þú hefir brotið gegn mér, fyrir
áhrif þessa níðings, skal eg fyrirgefa þér, gleyma öllu og
skoða þig aftur sem dóttur mína, ef þú segir honum upp.
En alla þá stund, er þú heldur trygð við hann, kannast eg
alls ekki við þig. Skilurðu mig?
Vera laut höfði til svars. Hún gat engu orði komið fram
af þurrum, nábleikum vörunum, og kverkarnar voru herptar
saman.
XXII.
Þegar faðir hennar var farinn án þess að láta blíðkast,
og án þess að breyta í neinu hinum hörðu skilmálum, er
hann hafði sett henni, skrifaði Vera Vilhelm bréf í örvilnan
sinni, þar sem hún skýrði honum frá öllu, er fram hafði farið
milli þeirra feðginanna.
---------Hefi eg stygt þig með því að segja svona fljótt
frá trúlofun okkar, og með því að haga mér svo klaufalega?
Eg ætlaði mér að sætta ykkur, og í stað þess hefi eg fjar-
lægt ykkur hvorn öðruip miklu meir en nokkru sinni áður!
Ef til vill útskúfar þú mér nú — og til hvers á eg þá að
grípa?----------
Vilhelm lét hendina, ej- hann hélt á bréfinu með og hann
hafði lesið til enda, falla í skaut sér.
171
Ot úr stórum, skærum augunum skein meinfýsi.
Nú gat hann glaðst yfir því að vita, að loks fengi Gissler
makleg málagjöld fyrir fláræði sitt.
Þetta var fyrsta hugsun hans, en brátt skaut upp annari
hugsun, er dró iir gleði hefndarhugans.
Refsingin hafði hitt hinn seka sakir hreinskilni og stað-
festu Veru, en það varð henni sjálfri þungur kross. Villielm,
sem vissi, hve tilfinninganæm hún var, sá i hendi sér, live
ákaft hún hlyti að taka sér nærri vissuna um misferli föður
hennar, svo og hitt, að hann vildi ekki kannast við hana
sem dóttur sína.
Hann settist því þegar niður og skrifaði Veru huggunar-
bréf, glaður yfir því, að finna hjá sér nægan kraft til að
vernda hana. Nú væri hún tvímælaláust sér bundin, og ást
hans á henni fann hann, að var svo þróttmikil, að hann
megnaði að bæta henni upp það sem hún hafði inist. Han'n
bað hana um að treysta sér í öllu, svo sem hún væri þegar
orðin eiginkona hans.
— ------Rektu á braut harðri hendi svörtu fuglana, sem
enga hafa söngröddina, skrifaði hann í lok bréfsins. Við
sem eigum framtíðina fyrir okkur höfum ráð á því, að láta
alt undangengið vera gleymt og grafið-------------.
Þetta bréf, er hana hafði dauðþyrst í að fá, og sem tók
langt fram því, er hún liafði þorað að vonast eftir, varð
henni dýrmætur hugarléttir, létti at' henni hinum nístandi
sársauka, og gerði það að verkum, að hún gat grátið út
harm sinn. Á þenna hátt jukust henni kraftar til að reyna