Brautin - 07.06.1929, Blaðsíða 2

2
BRAUTIN
jooooocHnoaooooao
f ÐRAUTIN
kemur út á föstudögum. —
MánaCnrgjald fyrir fasta á-
skrifendur er 50 aura; einstök
blöö kosta 15 aura.
AFGREIÐSLA biaösins er á
Lokastíg 19,
uppi. — Opin kl. 5—7 daglega.
sem alstaðar stingur upp höfð-
inu til iis og allri bölvun
veldur.
Hún er aldrei ánægðari, en
þegar hún getur hlaðið undir
sjálfa sig og troðið þá mest
niður, sem veikastir eru og
istöðuminstir.
Harmasaga þingsins er saga
siðleysis og mannúðarleysis.
Saga ranglætis og eigingirni.
Saga grimdar og hugsunarleysis.
Svo fer hverjum þeim, sem
ekki keppa hærra en að hugsa
nm eigin munn og maga.
Ný stefna er að koma fram,
sem vill berjast af alefli fyrir
æðri hugsjón og æðra tak-
marki.
Fjöldinn finnur að þjóðin
þarf að eignast þing, sem getur
orðið fyrirmynd hennar nm
siðgöfgi og mannúð.
Hrakmennunum verður að
fækka. Peir verða að lækka i
áliti hjá þjóðinni.
Siðgöfgisstefnan verður að
reyna að útrýma þeim öllum af
þingi þjóðarinnar.
Konurnar, meiri hluti allrar
þjóðarinnar, bera ábyrgð á því,
hvort hinir lægstu illu kraftar
fá að ráða mestu hjá þjóðinni,
eða hvort hún á að svifta þá
fulltrúa starfi, sem ekki eru
góðir.
Jeanne D’Arc.
Nú um þessar mundir hafa
farið fram hátíðahöld i Frakk-
landi i tilefni af þvi að 500 ár
eru liðin síðan Jeanne D’Arc i
broddi lítillar herfylkingar, sem
hún hafði yfir að ráða, rak Eng-
lendinga i burtu frá Orleans.
Fað þekkja flestir, sem komnir
eru til vits og ára, söguna af
Jeanne D’Arc. Hún var fædd 6.
jan. 1412 í litlum bæ, Domrémy
i Champagne. Hún var bónda-
dóttir, og fékk mjög lélega ment-
un, lærði hvorki að lesa eða
skrifa. Hún var ákaflega trú-
hneigð og þóttist fá yfirnáttúr-
Iegar vitranir.
Eftir að Englendingar höfðu
unnið helminginn af Frakklandi,
settust þeir árið 1428 um Orle-
ans. Jeanne D’Arc var ein hinna
mörgu, sem fengu að kenna á
grimd og ruddaskap styrjaldar-
innar og foreldrar hennar urðu
að flýja heimili silt. Jeanne D’Arc
lifði þá við föstu- og bænahald.
I vitrun fanst henni María mey
qdIqdIqd;
dqTdqTd.q!
□ i Q DIQ D.Q D.Q DIQ D.Q DIQ D' Q D.Q D.Q D.Q D.Q Dil
qTd qTd o*d qTd qTd qTd qTd qTd qTd qTd qTdqTdqTi
B00SEI3G0BSC
SSSsBösaSac
MILLENNIUM hveiti
er best til bökunar.
d7œst fivarvQÍna.
B0B0B0EI3B0B0BSB00SC
SBSBSBSBSSSBSBSBSBc
qd.qd;qdiqd;qd
dqTdqTdqTdqTdq
Brunatryggingar
sími 254.
SjóvátrYSgin9ar
sími 542.
hefði kjörið sig, sem verkfæri
til að frelsa Orleans úr hönd-
um umsáturs-manna og færa
konungsefni Frakka til Reims
til krýningar.
Hún átti í miklum örðugleik-
um að fá vilja sínum framgengt,
en það tókst þó. Fékk hún her-
deild til yfirráða og klæddist
karlmannsbúningi. Og um þær
mundir sem bæjarbúar voru að
þrotum komnir af kjark- og
matarleysi, kom hún þeim til
hjálpar, fylti þá nýjum dug og
dáð, stjórnaði varnarliðinu til
sigurs og rak Englendinga á
brott úr einum stað eftir ann-
an og 16. júlí 1429 var fyrir
hennar atbeina konungsefnið
krýnt til konungs í Reims.
Eftir þetta stjórnaði hún hern-
um oft og vann marga sigra,
þrátt fyrir það, þó hershöfðingj-
ar Frakka yndu þvi iila, að
vera undir hana gefnir. En að
lokum endaði saga hennarþann-
ig, að hún var tekin til fanga
af Englendingum og brend á
báli 30. mai 1431.
Þetta var bara 17 ára gömul
stúlka, sem megnaöi að frelsa
ættland sitt úr greipum stórrar
og voldugrar hernaðarþjóðar.
En af hverju fékk hún kraft
og dugnað til þeirra fram-
kvæmda? Af þvi hún hafði trú
á sjálfri sér og að hún væri aö
vinna rétt og gott verk.
Fyrir ættlandið vildi hún
fórna öllu, og gerði það líka,
því hún dó píslarvættisdauða
fyrir fósturjörð sina.
Fleiri þjóðir geta verið i nauð-
um staddar, en þær sem lýstar
eru i hernaðarástandi, og fleiri
hafa fulla þörf sinna bestu og
dýrustu krafta.
Landið okkar, Island, þarf
einnig og krefst að allir kraftar
þess séu sameinaðir og sendir
til að leysa það undan oki eig-
ingirninnar. Konurnar eru að
tinast fram á vígvöllinn smátt
og smátt. Þær sjá að svo búið
má ekki lengur standa.
Nykomið:
Ekta Kínisk Kaffistell fyrir 12
manns sérlega falleg. Sömuleiðis;
Puntupottar, Ðlómaskálar,
Blómsturvasar. — Margar teg-
undir af Glerskálum, Asíett-
um, Ávaxtaskálum o. m. fl.
Verðið sanngjarnt eins og
vant er.
Póstörölnr senóar h7ert á lanó sem er.
Sími 419.
Verálun GnutpruDnarfi Co.
Eimskipafélasshúsinu.
Þegar þær lesa um afreks-
verk hinnar frægu og góðu
stúlku, óska þær einnig að þeim
mætti auðnast að fá trú og
kraft til að vinna þjóð sinni
það gagn sem hún mest þarf.
En merkilegt er, að það skuli
oft verða hlutskifti þeirra, sem
bestir eru og óeigingjarnastir,
að vera píndir mest.
Þeir eru brendir, þeir eru
húðstrýktir, þeir eru krossfestir.
það er hinn mikli harmleik-
ur mannkynsins, að það fer oft
verst með sina allra bestu menn.
En getur það ekki verið af
þvi, að okkur vantar einmitt
það, sem mest er um vert.kær-
leikann og umburöarlyndi við
þá, sem eru á annari skoðun
en við sjálfir?
Vér vitum þetta ekki, en rann-
sóknarefni væri það mikið, að
finna orsökina til þess, að mann-
kynið kvelur þá oft mest, sem
mest vilja leggja í sölurnar fyr-
ir velferð þess. Og þá ekki sið-
ur hitt: Hvernig getum vér losn-
að við þau ilfu forlög ?
Eftir
Magnús Gíslason.
ÖHum átrúnaði fylgja ein-
hverjir helgisiðir, þ. e. sérstakar
athafnir, sem við eru hafðar er
þjóna skal, tigna og tilbiðja
guði þá, sem dýrkaðir eru.
Helgisiðir hafa verið og eru
rojög fjölbreytilegir og með
ýmsum hætli. Þótt markmið
þeirra hafi ætið verið hið sama,
að þóknast guðunum og gera
sér þá hliðholla, leita hjá þeim
liðs og huggunar í mótlæti, lofa
vþá vegsama og tigna fyrir lán
og líf, gróða og góðæri.
Hellenar eður Forn-Grikkir
hugsuðu sér goðin sem
glæsilega konungshirð, gædda
ódauðleika og eilifri fegurð,
kappgirni, hreysti og iturleik,
drotnunargirni, ráðkænsku og
jafnvel æfintýraþrá. Þau elskuðu
hverskonar kappleika, iþróttir,
hugbætandi dansleika, hljóð-
færaslátt og söng.
1 samræmi við þennan á-
trúnað voru helgisiðir þjóðar-
innar.
Hofin.
Hér og þar á Grikklandi
voru hof reist til vegsemdar
hinum ýmsu goðum er þeir til-
báðu. Margar af byggingum
þessnm voru mjög skrautlegar,
og kostuðu of fjár. Má sem
dæmi þess nefna, að eignir vé-
fréttarinnar í Delfi voru metnar
360 f. Kr., á 50 milj. kr. i
vorri mynt. Og hve véfréttin
var auðug af listaverkum, sést
af því, að sagt er að Neró keis-
ari hafi rænt hana 500 högg-
myndum, en þá hafi þú eftir
verið 3000 höggroyndir. Eins
er þess getið að þá er Perikles
var við yflrráð í Aþenu um
roiöja 5. öld fyrir Kr., að hann
lét byggja ýms hof og hafi
hvort þeirra kostað um 4 milj.
kr. f vorri mynt. En dýrustu
hofin hafa þó verið fyrir utan
Delfi, Sevshofið f Olympiu og
hof Pallas Aþenu á Akrapolis-
hæðinni við Aþenuborg.
Sú var trú Hellena að goðin
heimsæktu á vissum timum hof
þau er þeim voru reist, auk
þess, að hafa þau sérstaklega í
vernd sinni. Pessa heimsóknar-
tíma goðanna notaði svo borg-
arlýðurinn til þess að halda
guðunum hátíðar til vegsemdar
þeim. Meiri háttar hátiðir voru
haldnar 4. hvert ár í Delfi, A-
þenu og Olympiu. Til vegseind-
ar höfuðgoðunum þremur, Sev,
Aþenu og Apollo.
Olimpiuleikarnlr.
Mest voru hátíðahöldin í
Olympiu er haldin voru til veg-