Brautin - 07.06.1929, Síða 3

BRAUTIN
3
Vandlátar húsfreyjur
kaupa
Málning /I
Veggfóður i
Iiandsins stærsta úrval.
0110 Blistimsar
mjög- íallegir, nýkomnir.
K. Einarsson & Björnsson.
„Málarinn44.
semdar Sevus, höfuðgoði Hellena.
Leiksvið borgarinnar var ein-
hver fegursti staðurinn i Hellas,
alsett hofum og likneskjum, olíu
og platanviðum.
A leikjum þessum safnaðist
múgur og margmenni frá öllum
héruðum og borgum landsins
og jafnvel frá fjarlægum lönd-
um, einkum þó íþróttamenn til
kappleikjanna.
Allir voru skrýddir sinnm
bestu fötum er þangað sóttu,
og dómararnir við kappleikana
voru ktæddir purpuraskikkjum
með lárviðarsveiga um höfuð
sér. íþróttirnar voru margskon-
ar er, sýndar voru s. s. kringlu-
kast, spjótkast, hlaup, stökk og
grisk glíma; mest þótti samt
koma til um kappaksturinn er
þreyttur var á Iéttivögnum með
4 hestum fyrir hverjum.
Við enda hvers leikjar var
kallari látinn tilkynna lýðnum
nafn sigurvegarans, forfeður
hans og ættborg. Gullu þá við
fagnaðaróp frá vinum hans og
ættborgurum.
Sigurlaunln voru oliuviðar-
sveigur.
Siðasta dag leikmótsins, gengu
allir sigurvegararnir í skrúð-
göngu til hins mikla Sevushofs,
voru þeir allir í hvítum skrúð-
klæðum með oliuviðarsveiga um
höfuð og pálmagreinar i hönd-
um. Frá hofinu gengu þeir
hægt í fylking i kringum alt
leiksviðið; meðan var blásið á
hljóðpfpur og lýðurinn æpti
fagnaðarópum.
Ekki var minni viðhöfnin er
sigurvegararnir komu heim til
ættborga sinna, voru þeir þá
skrýddir purpuraklæðum og
ekið í skrautvagni meö 4 hest-
um fyrir i gegnum hlið borgar-
innar, þvi sigur þeirra þótti
ekki minna virði fyrir ættborg
þeirra, en fyrir þá sjálfa og
skyldfólk þeirra. Voru þeim oft
reist minnismerki, eður lofdráp-
ur um þá ortar, veislur voru
þeim haldnar í ráðhúsi borgar-
innar ásamt ágætustu mönnum
hennar. Frh.
Fréttir.
Fimleikastúlkur frá
Akureyri. Á sunnudaginn var
komu hingað fimleikastúlkur frá
Akureyri ásamt kennara þeirra
hr. Ármanni Dalmannssyni. —
Ætla stúlkurnar að sýna hér
fimleika.
Mun það í fyrsta skifti, sem
flokkur kvenna kemur utan af
landi, til að sýna fimleikalistir
í höfuðborginni.
Lítur út fyrir að fsl. stúlkur
séu fimar og þolnar, og geti vel
lært iþróttir.
Ætti heldur að glæða áhuga
kvenna fyrir iþróttastarfsemi,
þvi það er mikils um vert, að
ungar stúlkur stæli líkamsþrótt
sinn og fegri allar hreyfingar
sem mest.
íslenskur söngflokkur
fer tll kaupmannahafnar.
Isl. sðngfiokkur fór nýlega til
Hafnar til að taka þátt i söng-
móti þvi, sem Norðurlanda-
þjóðirnar efna til þar i borginni.
— Hr. Sigfús Einarsson stýrði
fiokknum.
Hafa fréttir, sem hingað hafa
borist, sagt frá þvi, að söngur-
inn hafi tekist mjög vel hjá isl.
flokknum. Er talið, að söngur
Finna og íslendinga hafi verið
bestur.
Einkum er sopranröddunum
hælt mjög fyrir fegurð.
Fögrpglusfjórinn og
göturykið. Ekki alls fyrir
löngu gaf lögreglustjóri út til-
Hjartaás-
smjörlíkið.
kynningu um það, að húseig-
endur hreinsuðu vel kringum
hús sin og gættu hreinlætis i
þeim efnum framvegis.
Ef ekki væri hlýtt hótaði hann
hreingerningu á kostnað hús-
eigenda.
Fetta er nú alt gott og bless-
að, þar sem einstaklingar eiga
i hlut.
En hvernig er það með hann
sjálfan gagnvart hreinlæti þess
opinbera, þar sem það á i hiut?
Hvernig stendur á þvf, að
lögreglustjóri leyfir að götur
Reykjavíkurbæjar, sem fjöldi
barna leikur sér á og fullorðnir
verða að ganga um daglega og
oft mörgum sinnum á dag, ern
aldrei hreinsaðar eða sprautaðar
til að ná af þeim hinu afar-
óholla göturyki, sem er á þeim
í þurkatið.
Væri ekki rétt að lögreglu-
184
Blessaður Vilhelm, þú mátt ekki imynda þér, að eg sé
að ákæra þig! hrópaði hún með fjöri. — Faðir minn á
sökina. Þess vegna bið eg þig aðeins um það, að þú reynir
að fyrirgefa honum í hjarta þínu.
— Aðeins.
Naumast hafði hann mælt þetta eina orð, án þess nærri
að vita af, áður en hann iðraði þess; honum skildist, hvað
það hlyti að særa hana.
— Ástin mín, hvers vegna ertu nú einmitt í dag að
hreifa við þessu leiða efni, mælti hann lágt.
Með innilegri blíðu hraut þessi aðfinsla fram af vörum
hans, og hann harmaði ákaft, að samræðan skyldi hafa
snúist í þessa átt.
Varir hennar titruðu, og hún lokaði augúnum fast sam-
an, til þess að hefta tárastrauminn.
— Eg hugði að á þessum degi meðal allra daga mundir
Þ11 verða bljúgur í skapi við mig, hvíslaði hún að honum.
Vonbrigðin, er lágu í þessum orðum hennar, nístn hjarta
hans.
Aldrei á æfi sinni hafði hann verið nær því að hræsna,
cn hann vann bug á freistingunni og reyndist sannur.
■J— Ekki einu sinni þin vegna get eg látið í ljós nokkuð
það, er enga rót á í minum innra manni. En svo miklu get
eg hreinskilningslega lofað þér, að leiti faðir þinn um sættir
við okkur, skal eg vera til taks við hlið þér.
— Þakka þér fyrir!
Hún hafði að vísu vonasl eftir meiru, en sá, að hún varð
að lóta sér nægja það, er hann gat látið eftir.
Guð hennar mömmu.
181
eitt við hana. Hún stóð þarna fyrir framan hann svo töfr-
andi Ijúf og barnsleg og var órjúfanlega hans ástmey og
eiginkona.
— Þú hefir svo oft og mörgum sinnum verið uppi á
þessu fjalli; það takmark er þér ekki nýtt, og hér hefi ég
líka verið sjálfur áður.
En þessi orð hans tók hún sér ekki nærri, og þessi mein-
lausu spaugsyrði breyttu i engu skapi hennar.
Áður hefir alt öðruvísi staðið ó en nú. Hér höfum við
aldrei verið stödd sem hjón; á þessu fjalli hefi ég aldrei
staðið fyr sem brúður þín.
Hún hélt lionum altaf frá sér, með hendina á handlegg
hans, og hann þóttist sjá, að hún hefði eitthvað meira á
samviskunni, enda var það, sem hún var búin að segja, að-
eins inngangur að aðalefninu, og nú varð hún alvarlegri á
svipinn.
Sjálfur varð hann og alvarlegri, og beið þess með spenn-
ingi, hvað það væri, er henni lægi á hjarta.
— Vilhelm, mælti hún, án þess að horfa á hann og færði
sig litlu nær honum, nú höfum við náð því marki, er við
höfum lengi stefnt að. En eftir er annað inark, er við höf-
um ekki náð. Ó, Vilhelm, ef þú vildir!
Hún leit snögt framan i hann, brennandi bænaraugum.
er vöktu honum gremju, því að hann grunaði, hvaða mark
hún ætli við, en hann áleit að því yrði með engu móti náð;
þvert á inóti vilja hans og honum til ærins sársauka koin
harkan upp í honum gegn hinu innilega ávarpi hennar.
Hann gat ekki við það ráðið.