Brautin


Brautin - 07.06.1929, Qupperneq 4

Brautin - 07.06.1929, Qupperneq 4
4 BRAUTIN N ýkomiö: Peysufatasilki, margar tegundir frá 12,50 mtr. Klæði og silki í möttla. Skinnkantur, svartur og mislitur. Alklæði, svart, falleg tegund, 13,50 mtr. Kamgarn, á 9,90 mtr. og margt fleira. Versl. Guðbj. Bergþórsdóltur Laugaveg 11. — Sími 1199. stjóri reyndi nú á karlmensku sína, og neyddi það opinbera til að hreinsa burt göturykið og það sem fyrst. Hann myndi fá þökk margra bæjarbúa fyrir vikið. Brautin hefir áður minst á þetta mál, en lögreglustjóri látið það sem vind um eyrun þjóta. En lögreglustjóri má vita það, að hann er ekki stður skyldug- ur að gæta þess, að það opin- bera brjóti ekki heilbrigðisreglur þær, sem réttar eru, heldur en einstaklingarnir. Það opinbera ætti að ganga á undan um hreinlæti og hirðu- semi, en ef það gerir það ekki, verða lögregiustjórar að reyna að finna _ ráð til að láta það opinbera hlýða góðum hrein- lætisreglum. Yátryggingarfélagið Nye Danske stofnað 1 864. Tekur að sér líftryggingar og bruna- bótatryggingar allskonar með b e s t u vátryggingarkjörum. Sig’hvatur Bjarnason, Amtmannsstíg 2. « Sími 171. Iiögr«>fflust;jórlnn og bilagarglð. Útlendur maður hefir nýlega ritað smágrein um götuhávaða í biium. Þykir hon- um hávaði þeirra óþoiaudi. — Merkilegt er að vér skulum þurfa að fá úllending til að benda oss á þennan skrælingja- sið, að bílar gargi og gauli hver sem betur getur allan dagiun. Sagt er að lögreglustjóri vilji gjarnau laga þetta, en fái ekki fyrir heimskulegum eða rang- skildum bæjarreglum. Vonandi verður brátt ráðið við þetta. En eitt er þó athug- unarverðast, það er þegar bii- stjórar að næturlagi blása við- stöðulaust margar mínútur í einu fyrir utan húr, til að vekja eftir- tekt hálfdrukkinnn manna, sem bilana bafa pantað. Þessi siður ætti aiveg að hverfa °g leggja sektir við, því þetta er mjög ónærgætuislegt við þá, sem næturfrið vilja hafa. Ökuliradl bila»na. Hrað- keyrsla bíla cr stundum svo mikil á Reykjavikurgötum, að bein lífshætta er af. Það þarf öfluga gæslu til að koma i veg fyrir þetta, en það er samt alveg nauðsynlegt, eink- um þar sem götur eru þröngar og umferð mikil. — Þrastalundur. í dag flytur blaðið augiýsingu, ásamt mynd af »ÞrastaIundi«, sumareisti- stad frk. Elfnar Egilsdóttur á Skjaldbreið. Hún er ein af þeim konum, sem fátt virðist ókleyft b|rir. Eignalítii réðist bún i að kaupa »Skjaldbreið«, helsta gisti- og veitingastað bér í bæ. Hefir hún stjórnað honum með dug Og dáð i mörg ár, svo hann er enda fremri uú én hann var áður. Og nú befir hún ráðist í það þarfa verk að byggja gisti- hús í sóhælum skógarlundi í Þrasiaskógi, svo gestir og gangandi geta fengið þar hvíld- arstað, ef þeir óska. Gististað þenna rak hún i fyrra sumar, en hefir nú í vor endurbætt hann að mörgu leyti. Sett t. d. mótor í húsið sem framleiðir ljós og vatn og einnig kælir tii •matvæla. Einnig hefir bún full- komnað hei bergjagerð bússíns, sem ekki var tullger í fyrra. Hafa margir smiðir unnið þarna að í vor. Fyrir vikn siðan opn- aði bún búsið til afnota. Mun það reynast gestsælt nú ekki sið- ur en i fyrra, enda er í mikið ráðist að koma slíku á fót. P I LS N ER Best. Ódýrast. INNLENT ÖIMÐIN EGILL SIULLAGRIMSSON Presturinn: Viljið þér ekki borða miðdegisverð með okkur hr. kandidnt? Kandidatinn : það er mér mik- il ánægja hr. prestur, en ég get því miður ekki notað yðar á- gæta boð fyr en á morgun, því konan yðar hefir boðið mér að borða miðdag i dag. Eldastúlkan (við kærastann, sem var hermaður): Heyrðu Pét- ur þekkurí/u ekki einnhvern snotran mann, sem gæti trúlof- ast stofustúlkunni okkar. Hermaðurinn (hræddur): Nei, nóg um það, stúlkur mínar, það sem þig eigið í afgang, er ekki nóg handa tveimur, það get ég svo auðveldlega boiðað aleinn. Prentsmiðjan Gutenberg. 182 Hún þrýsti sér fast að honum með innilegri, ljúfri auð- sveipni og horfði framan í hann. — Þú barst mig nærri því upp brattann fyrir stundu, og mæltir svo um, að því mundir þú jafnan halda áfrain. Hún mælti af innileik og hugði að telja hann á sitt mái. Skugga sló á svip hans, og i ústúð hans blandaðist bæði sársauki og eldheit ástríða. — Það voru ekki tóm orð, það var full alvara min, og eg ætla mér að standa við það eftir því sein í mínu valdi stendur. En það eru til björg, er ekki verður þokað. Þess viðbót hans þaggaði niður bæn hennar, áður en hún fekk lokið henni, hún varð mjög hnuggin, en hélt þá áfram. — Það er mjög bratt að næsta marki okkar, en ómögu- legt er ekki að komast þangað. Eg ætlast ekki til að þú berir mig, þvi að bjargið, er þú nefndir, verður þér erfiðara en mér. Hið eina er eg bið um er þetta: Hjálpaðu mér til að bifa bjarginu. Hann svaraði engu orði, kysti hana aðeins. Átti hún að taka þetta sem játning, eða þýddi það það, að hann vildi komast bjá að gefa nokkurt loforð? En þetta mál var henni hjartfólgnara en svo, að hún gæti látið hann sleppa svo auðveldlega frá jiví. Mundi nokkru sinni, ef ekki nú tækifæri til að vinna bug á hon- um. Tækist henni ekkr nú að snúa huga hans í þá átt, er hún taldi rétta, mundi hún þá nokkru sinni fá orkað því? — Vilhelm, við verðum að sættast við föður minn! hvislaði hún, meðan hann var að kyssa hana, en með koss- unum leit út fyrir að hann ætlaði sér að loka munni hennar. 183 Hann vildi ekki neita brúði sinni um þá bæn, er hún í faðmi hans hvislaði í eyru honum; hann vildi ekki dauf- heyrast við fyrstu ósk sinnar ungu brúðar; fyrir því hafði hann viljað koma í veg fyrir, að hún næði að birta hana. En það hafði honum ekki tekist. Hvað átti hann nú til bragðs að taka? Hann svaraði ekki þegar í stað. Með handlegginn um mitti hennar og brúðarblæjuna sveipaða um þau bæði, gengu þau siðustu skrefin upp á efstu bunguna. Þegar þau stóðu þarna, nærri alla leið uppi í bláloftinu, í miðjuin, snæþöktum fjallahringnum, böðuðum í sólar- ljómanum, kom svarið hjá honum. Hann benti niður í úfna, stórgrýtta dalskoru, þar sem stór hjörg hiildu dalbotninn, ekki aðeins sjónum þeirra, heldur og fyrir ljósi sólar. Báðuin var þeim kunn þessi dalskora, og vissu, hve dimni og köld og rök hún var. —• Elskan mín, til eru þeir staðir, þar sem sólin nær ekki að lýsar, mælti hann í mildum róm. — Hvað áttu við? spurði hún, þótl hún vissi raunar, hvað hann fór. — Svo getur staðið á, að um sættir sé ekki að ræða. — Björgin má sprengjsl í loft upp — í stað þessa að láta þau hrúgast hvert ofan á annað. Þessi litla athugasemd egndi skap hans. — Ef þú vilt vera réttlát, verður þú að játa, að eg á ekki sök á afstöðu föður þíns til okkar, mælti hann, og fór nú ljósum orðum um þetta viðkvæma efni, er hann hafði hingað til talað um aðeins í líkingum.

x

Brautin

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Brautin
https://timarit.is/publication/629

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.