Brautin - 07.06.1929, Qupperneq 4
4
BRAUTIN
N ýkomiö:
Peysufatasilki,
margar tegundir frá 12,50 mtr.
Klæði og silki
í möttla.
Skinnkantur,
svartur og mislitur.
Alklæði,
svart, falleg tegund, 13,50 mtr.
Kamgarn,
á 9,90 mtr.
og margt fleira.
Versl. Guðbj. Bergþórsdóltur
Laugaveg 11. — Sími 1199.
stjóri reyndi nú á karlmensku
sína, og neyddi það opinbera
til að hreinsa burt göturykið
og það sem fyrst.
Hann myndi fá þökk margra
bæjarbúa fyrir vikið.
Brautin hefir áður minst á
þetta mál, en lögreglustjóri látið
það sem vind um eyrun þjóta.
En lögreglustjóri má vita það,
að hann er ekki stður skyldug-
ur að gæta þess, að það opin-
bera brjóti ekki heilbrigðisreglur
þær, sem réttar eru, heldur en
einstaklingarnir.
Það opinbera ætti að ganga
á undan um hreinlæti og hirðu-
semi, en ef það gerir það ekki,
verða lögregiustjórar að reyna
að finna _ ráð til að láta það
opinbera hlýða góðum hrein-
lætisreglum.
Yátryggingarfélagið Nye Danske
stofnað 1 864.
Tekur að sér líftryggingar og bruna-
bótatryggingar allskonar með b e s t u
vátryggingarkjörum.
Sig’hvatur Bjarnason,
Amtmannsstíg 2. « Sími 171.
Iiögr«>fflust;jórlnn og
bilagarglð. Útlendur maður
hefir nýlega ritað smágrein um
götuhávaða í biium. Þykir hon-
um hávaði þeirra óþoiaudi. —
Merkilegt er að vér skulum
þurfa að fá úllending til að
benda oss á þennan skrælingja-
sið, að bílar gargi og gauli hver
sem betur getur allan dagiun.
Sagt er að lögreglustjóri vilji
gjarnau laga þetta, en fái ekki
fyrir heimskulegum eða rang-
skildum bæjarreglum.
Vonandi verður brátt ráðið
við þetta. En eitt er þó athug-
unarverðast, það er þegar bii-
stjórar að næturlagi blása við-
stöðulaust margar mínútur í einu
fyrir utan húr, til að vekja eftir-
tekt hálfdrukkinnn manna, sem
bilana bafa pantað.
Þessi siður ætti aiveg að hverfa
°g leggja sektir við, því þetta
er mjög ónærgætuislegt við þá,
sem næturfrið vilja hafa.
Ökuliradl bila»na. Hrað-
keyrsla bíla cr stundum svo
mikil á Reykjavikurgötum, að
bein lífshætta er af.
Það þarf öfluga gæslu til að
koma i veg fyrir þetta, en það
er samt alveg nauðsynlegt, eink-
um þar sem götur eru þröngar
og umferð mikil. —
Þrastalundur. í dag flytur
blaðið augiýsingu, ásamt mynd
af »ÞrastaIundi«, sumareisti-
stad frk. Elfnar Egilsdóttur á
Skjaldbreið. Hún er ein af þeim
konum, sem fátt virðist ókleyft
b|rir. Eignalítii réðist bún i að
kaupa »Skjaldbreið«, helsta gisti-
og veitingastað bér í bæ. Hefir
hún stjórnað honum með dug
Og dáð i mörg ár, svo hann er
enda fremri uú én hann var
áður. Og nú befir hún ráðist í
það þarfa verk að byggja gisti-
hús í sóhælum skógarlundi í
Þrasiaskógi, svo gestir og
gangandi geta fengið þar hvíld-
arstað, ef þeir óska. Gististað
þenna rak hún i fyrra sumar,
en hefir nú í vor endurbætt
hann að mörgu leyti. Sett t. d.
mótor í húsið sem framleiðir
ljós og vatn og einnig kælir tii
•matvæla. Einnig hefir bún full-
komnað hei bergjagerð bússíns,
sem ekki var tullger í fyrra.
Hafa margir smiðir unnið þarna
að í vor. Fyrir vikn siðan opn-
aði bún búsið til afnota. Mun
það reynast gestsælt nú ekki sið-
ur en i fyrra, enda er í mikið
ráðist að koma slíku á fót.
P I LS N ER
Best. Ódýrast.
INNLENT
ÖIMÐIN EGILL SIULLAGRIMSSON
Presturinn: Viljið þér ekki
borða miðdegisverð með okkur
hr. kandidnt?
Kandidatinn : það er mér mik-
il ánægja hr. prestur, en ég get
því miður ekki notað yðar á-
gæta boð fyr en á morgun, því
konan yðar hefir boðið mér að
borða miðdag i dag.
Eldastúlkan (við kærastann,
sem var hermaður): Heyrðu Pét-
ur þekkurí/u ekki einnhvern
snotran mann, sem gæti trúlof-
ast stofustúlkunni okkar.
Hermaðurinn (hræddur): Nei,
nóg um það, stúlkur mínar, það
sem þig eigið í afgang, er ekki
nóg handa tveimur, það get ég
svo auðveldlega boiðað aleinn.
Prentsmiðjan Gutenberg.
182
Hún þrýsti sér fast að honum með innilegri, ljúfri auð-
sveipni og horfði framan í hann.
— Þú barst mig nærri því upp brattann fyrir stundu, og
mæltir svo um, að því mundir þú jafnan halda áfrain.
Hún mælti af innileik og hugði að telja hann á sitt mái.
Skugga sló á svip hans, og i ústúð hans blandaðist bæði
sársauki og eldheit ástríða.
— Það voru ekki tóm orð, það var full alvara min, og eg
ætla mér að standa við það eftir því sein í mínu valdi
stendur. En það eru til björg, er ekki verður þokað.
Þess viðbót hans þaggaði niður bæn hennar, áður en hún
fekk lokið henni, hún varð mjög hnuggin, en hélt þá áfram.
— Það er mjög bratt að næsta marki okkar, en ómögu-
legt er ekki að komast þangað. Eg ætlast ekki til að þú
berir mig, þvi að bjargið, er þú nefndir, verður þér erfiðara
en mér. Hið eina er eg bið um er þetta: Hjálpaðu mér til
að bifa bjarginu.
Hann svaraði engu orði, kysti hana aðeins.
Átti hún að taka þetta sem játning, eða þýddi það það,
að hann vildi komast bjá að gefa nokkurt loforð?
En þetta mál var henni hjartfólgnara en svo, að hún
gæti látið hann sleppa svo auðveldlega frá jiví. Mundi
nokkru sinni, ef ekki nú tækifæri til að vinna bug á hon-
um. Tækist henni ekkr nú að snúa huga hans í þá átt, er
hún taldi rétta, mundi hún þá nokkru sinni fá orkað því?
— Vilhelm, við verðum að sættast við föður minn!
hvislaði hún, meðan hann var að kyssa hana, en með koss-
unum leit út fyrir að hann ætlaði sér að loka munni hennar.
183
Hann vildi ekki neita brúði sinni um þá bæn, er hún í
faðmi hans hvislaði í eyru honum; hann vildi ekki dauf-
heyrast við fyrstu ósk sinnar ungu brúðar; fyrir því hafði
hann viljað koma í veg fyrir, að hún næði að birta hana.
En það hafði honum ekki tekist. Hvað átti hann nú til
bragðs að taka?
Hann svaraði ekki þegar í stað. Með handlegginn um mitti
hennar og brúðarblæjuna sveipaða um þau bæði, gengu þau
siðustu skrefin upp á efstu bunguna.
Þegar þau stóðu þarna, nærri alla leið uppi í bláloftinu,
í miðjuin, snæþöktum fjallahringnum, böðuðum í sólar-
ljómanum, kom svarið hjá honum.
Hann benti niður í úfna, stórgrýtta dalskoru, þar sem
stór hjörg hiildu dalbotninn, ekki aðeins sjónum þeirra,
heldur og fyrir ljósi sólar. Báðuin var þeim kunn þessi
dalskora, og vissu, hve dimni og köld og rök hún var.
—• Elskan mín, til eru þeir staðir, þar sem sólin nær
ekki að lýsar, mælti hann í mildum róm.
— Hvað áttu við? spurði hún, þótl hún vissi raunar,
hvað hann fór.
— Svo getur staðið á, að um sættir sé ekki að ræða.
— Björgin má sprengjsl í loft upp — í stað þessa að láta
þau hrúgast hvert ofan á annað.
Þessi litla athugasemd egndi skap hans.
— Ef þú vilt vera réttlát, verður þú að játa, að eg á
ekki sök á afstöðu föður þíns til okkar, mælti hann, og fór
nú ljósum orðum um þetta viðkvæma efni, er hann hafði
hingað til talað um aðeins í líkingum.