Brautin - 21.06.1929, Blaðsíða 3

BRAUTIN
3
Vér skiljum ekki annað, en
það hljóti að vera hægt fyrir
bæinn að veita fátækum bæjar-
búum ódýrari mjólk, en hér er
seld, ef hægt er að fá hana
austur við Ölfusá á 17 aura
pottinn.
Þetta er ekkert smárnáJ fyrir
fátækar barnamæður, að verða
að kaupa hvern mjólkurpott á
44 aura eða vera án hennar ella
og fyrir heilsulítil börn þeirra
getur það verið jafnvel lifs-
spursmál.
Vilja nú ekki bæjarfulltrúar
vorir athuga vel og nákvæm-
lega, hvort ekki er hægt fyrir
bæinn að gera einhverjar þær
ráðstafanir, sem dregið gætu úr
hinni miklu álagningu, sem
Reykvíkingar verða að sæta af
hálfu Mjólkurfélagsins eða ann-
ara mjólkursala. Vér trúum þvi
fastlega, að vér eiguin svo
greinda og góða bæjarfulltrúa,
að þeir vilji gera sitt itrasta til
þess, að finna ráð til þessa, þeg-
ar þeim er í alvöru á það bent
og hver nauðsyn mörgu fátæku
heimili hér í Reykjavik er á að
fó þetta fært í betra horf.
Vér kjósum þessa fulltrúa til
þess að stjórna bænum vitur-
lega og samviskusamlega og vér
vonum að þeir vilji gera skyldu
sina og láta ekkert tækifæri ó-
notað til að gera fátækara fólk-
inu sem ódýrast að lifa.
Mjólkin þarf að lækka og bæj-
arfulltrúar vorir hljóta að geta
fundið ráð til þess, ef þeir
reyna það af alefli.
Karlakór Reykjavíkur.
í siðasta blaði Brautarinnar
hafði þvi miður sú villa slæðst
inn i greinina um Karlakórinn,
að hann hefði ákveðið að fara
í söngförina norður með „Gull-
fossi“ 18. júní, en átti að vera
18. júli. Þetta eru lesendur
beðnir að athuga.
Leikur hr. Poul Reumert.
Hr. Poul Reumert, danskur
leikari, hefir sýnt hér leiksýn-
ingar með íslenskum leikurum.
Á þriðjudaginn sýndi hann
smáleikinn „Bandið“ eftir
Strindberg og „Galgemanden“
eftir Runar Schilt.
í „Bandinu" Jjek frú Guðrún
Indriðadóttir aðalhlutverkið á
móti honum. Er hlutverk frú-
arinnar mjög vandasamt, en
þó tókst henni það allvel, eink-
um, þegar tekið er tillit ti', lítils
æfingatíma og að hún er óvön
samleik við hinn danska leik-
ara. Um leik hans í þessu
stykki er ekki annað hægt að
segja, en*að hann tókst mjög
vel og eðlilega. En slykkið virð-
ist ekki hugðnæmt og hefði
gjarnan mátt velja fegurra
leikrit, því nóg hlýtur að vera
úr að velja.
í „Galgemanden" ljek frk.
Anna Borg móti honurn. Um
leik hennar í þvi stykki er ekki
nema eitt að segja, hann var
snildarfagur, svo fagur og nátt-
úrlegur að hrein unun var á að
horfa.
Hyggjum vér aldrei neina
íslenska leikkonu hafa sýnt svo
góða leiklist hér áður, og er það
hið mesta gleðiefni að fá frú
Stefaníu endurborna, nema
jafnvel enn yndislegri og lærð-
ari.
Málrómur ungfrúarinnar —
193
bústaður andans, meðan jarðlífið varið. Þú gleymir þvi sem
er eilífs eðlis fyrir hinu, sem er aðeins stundlegt.
Og fyrir þessar sakir verður skoðun þin á guði fátæk-
legri. Þú sérð ekki annað enrefsandi hönd hans í sjúk-
dómum þeim, er mannkynið þjá, en þér sést yfir kærleiks-
ríkan tilgang hans með refsingunni.
— Hver skyldi þá sá tilgangur vera?
— Flest okkar kannast ekki við syndina sem synd, fyr
en refsingin dynur yfir, og án þess að líta á hana þann veg,
munum vér hvorki iðrast hennar, né segja skilið við hana.
Fyrir því opnar refsingin augun á oss, og bjargar oss, ef vér
litum rétt á málið. Getur þetta ekki kent þér, að sjá frið-
þægjarann í hefnandanum?
Vilhelm hafði hlýtt á orð hennar með inikill athygli.
— Ef til vill eru guðir okkar hinir einu og sönnu, mælti
hann dræmt. En þótt þetta vaki stundum óljóst fyrir mér,
þá þekki eg ekki friðþægjarann í hinum hefnanda guði.
t sama bili var dagstofuhurðin opnuð, og Vera kom inn
með börnin sin þrjú.
Þau höfðu verið færð í nátlfötin sín, og áttu að leggjast
til svefns. Þau voru kát og nýþvegin, og svo indæl, að það
var ekki hægt annað en kyssa þau. Nú komu þan inn ti!
þess að bjóða ömmu og pabba góða nótt.
Marta, sem var yngst, sat á handlegg Veru, og kringum
þau öll hoppuðu Allan og Svante, og voru að smábrosa i
löngu náttkjólunum sinum.
Þegar Marta kom auga á pabba sinn, tók hún að æpa af
fögnuði, brjótast um og rétla fram hendurnar til hans. Þótt
jafnvel þó hún talaði danska
tungu — var svo hreinn og
hljómþýðurv að engum getur
blandast hugur um það, að hún
hefur fengið þá bestu mentun,
sem hægt er að fá, við notkun
raddarinnar.
Leikur hr. Reuinert var mik-
ilfenglegur og i flestum atriðum
nákvæmur, en þó tæplega eins
góður og í fyrra stykkinu.
Síðara stykkið var áhrifa-
meira, en stundum helst til
ofsafengið.
Kvenfólkið var miklu fjöl-
mennara í leikhúsinu þetta
kvöld og virðist það eiga orsök
sína í þvi, að alt kvenfólk verð-
ur fljótt hrifið af smllingsleik-
urum og sækjast eftir að fá að
sjá þá og það er ekki vafi á því,
að hér var sannur snillingur á
ferðum.
Landhelgisgæslanogstjórnin
Það þykir mörgum aðfinslu
vert hve stjórnin lætur sér lítið
umhugað um landhelgisgæsl-
una. Einkum þykir alþýðu
manna það rangt að stjórnin sé
að taka gæsluskipin frá hinu
afarnauðsynlega starfi þeirra og
nota í skemtiferðir fyrir ráð-
herrana og kunningja þeirra.
Þetta kemur af þvi að stjórnin
álítur landhelgisgæslustarfið
ekki eins áriðandi og tildur og
skemtanir fyrir sig og vini sína.
Útlendir landhelgisbrjótar
eru mjög ánægðir með þessar.
aðfarir stjórnarinnar og vildu
helst að skipin væru sem oftast
fjarri þeim slóðum, sem þeir
hafa mesta ágirnd á að heim-
sækja.
Gott væri að stjórnin breytti
GuO hennar mömmu.
þessu háttalagi sínu eða ljeti
hyggja sér sérstakt skemtiskip
á rikiskostnað, en leyfði varð-
skipunum að gegna því skyldu-
verki, sem þeim er ætlað að
vinna, að verja hin dýrmætu
fiskimið landsmanna sem best.
Hátíðisdagur kvenna.
Þessa dags minnast konur i
tilefni af fengnum kosninga-
rétti. Hingað til hefir þessi dag-
ur verið notaður til þess að
safna fé til Landsspítalans. Hef-
ir þetta starf gengið ágætlega
og konur sýnt áhuga og dugnað
í þessu máli. Er Landspftalinn
nú bráðum tilbúinn, að mestu
fyrir dugnað islenskra kvenna
um land alt.
En eitt vill Brautin biðja kon-
ur að athuga, þar sern spitalinn
er nú kominn upp, hvort ekki
væri rétt að þær notuðu fjár-
söfnun á þessum degi til aw>
ars og engu siður nauðsvnlegs
lilutverks. Búast má við »<
bráðlega verði samþyktai hér
sjúkratryggingar og fjársöfnun
til sr-ítalans ••iivegi því ekki
eir nauðsynleg H ig væri
að nota þennan oag ■ ’nr.a
að samstarfi alíra kveuna í
þarfir mannúðar og siðgöfgis-
mála. Þetta væri fegursta og
besta verkið, sem konur gsetu
helgað krafta sína. Forðast
sundrungarhatur, en vinna að
hinum bestu málum þjóðar-
innar í ást og einingu, þvi það
er hin æðsta viska.
Gjöf til íslands 1930.
Þing Bandarikja hefir sam-
þykt stóra fjárveitingu til
kostnaðar við ferð boðsgesta
190
— Eg kann ekki að hræsna. Meðan hjarta mitt býr yíi'.
fjandsamlegum hugsunum, hljóta fjandsamlegar rJ,2a,.nr i
vera hin sanna afleiðing þeirra, þegar ræða ei im afstoí
raina til hans.
En nú leiftruðu augu móður hans, og Vilhelm varð - nMur
að biturri gremju hjá henni, en slikt var þó sjairi .
— Vertu ekki að skreyta syndina fögrum nöfnur Hat-
ur á ekkert skylt við sannleika. Hatrið i mannshjartanu er
lýgi, því að guð hefir skapað það til að elska. Hún var mik-
ilfengleg, er hún mælti þessum orðum, þvi að lif hennar lá
að baki orðunum.
Vilhelm beygði sig i auðmýkt fyrir þessari ofanigjöf
hennar, og fann, að hann elskaði hana einmitt fyrir það, að
hún var slik sem hún var. En það hafði engin áhrif i þá átt,
að breyta honum frá því sem hann var.
— Móðir min, mælti hann i breyttum róm, og stóð graf-
kyrr fyrir framan hana. Þegar eg er búinn að senda Gissler
þessa peninga, og get verið rólegur i ineðvitundinni um það
að enginn minna nánustu stendur i neinni þakklætisskuld
við hann, þá skal eg ekki hata hann lengur. í hvert sinn sem
mér kemur i hug, að hann hafi hlotið að taka sér nærri
skilnaðinn við Veru og að hann liti hana aldrei frarnar aug-
um, þá dregur það úr hatri minu til hans. Og þegar mér nú
auðnast i viðbót að særa hann lítið eitt með peningasend-
ingunni, skal eg vera ánægður. Það er engin ástæða til að
hata óvin þann, sem maður finnur, að hefir orðið undir.
Sættu þig þvi við, að eg fari ininu fram, ef þér er annars
áhugamál, að eg láti bliðkast.