Brautin - 28.06.1929, Blaðsíða 4

4
BRAUTIN
OV/OIOV/OIOV/O
Si yfc"'
/•ir^
OmQ
PV/oeaov/o ov/o ov/piqv/.o ov/oiov/o
S.Ob ^ ^ ^ ^OL^ ^OL OL^ ^OÍ*^
OmQfootOmQ d7iTq O/kQ OmQtOmQIO/ivQ
Nýkomið:
Margar tegundir af Léreft-
um einbreiðum og tví-
breiðum, hvítt Sængurveraefni, Sumarkjóla-
efni, Upphluts-skyrtuefni, tvíbreiðum Tvist-
um, Silkisokkar margir litir.
SVÖRTU-SILKISOKKARNIR.
Verðið sanngjarnt eins og vant er.
Póstkröfur sendar hvert á land seni er.
Versl. Gunnliórunnar & Co, - Eimskipafclagslinsinn - Sími 491,
ö7kQ! oh\a
0^*0 0^<0
s J Sd
OmQtSofoTTo OmOIOmOlOma
gaoaoaoooaoooetoaoaaooooa
p Grísakjöt. p
Nýtt kindakjöt.
Réykt kindakjöt. §
Nýtt nautakjöt. o
C v
| Verslunin KJÖT oi FISKUR |
p — Símar 828 og 1764. — O
oooooooooooooooooooooooo
fræðslu og alinennra skenitana.
Þær ættu að hafa námskeið,
þar sem kendar væru algeiigar
námsgreinar, hj úkrunarfræði,
matreiðsla, íþróttir, Ieikir, dans
og fagurt látbragð. Þar ætti
unga fólkið að hafa aðsetur sitt
til fundarhalda, sem miðuðu
að því að auka sjálfstæða hugs-
un, rökfimi og mælsku. En til
alls þessa þarf fé.
Þá er thusunarvert, þegar
þjóðleiklxúsið er upp komið,
hvort ekki megj verja skeml-
ana-skattinum tii aukningu á
skemtanalífi í sveitum.
Það sýnist engin fjarstæða
vera, því eins og efnaði maður-
inn á að leggja fé af mörkum
lil hins snauða, eins ætti líka
sá sem gnægð hefir skemtana
að fórna einhverju fyrir — eða
til þeirra, sem fara alls slíks á
inis.
Þá er og hitt, kæmist víð-
varpsmálið í viðunanlegt horf
og fyrirlestrum, ræðuhöldum,
söng og hljóðfæraslætti væri við-
varpað daglega frá Reykjavík,
þá þurfa víðvarpstæki að kom-
ast inn á hvert einasta sveita-
heimili.
En þau er ekki öllum bænd-
um unt að eignast, án þess að
fá lil þess styrk, og þá virðist
rétt að nota skemtana-skattinn,
til að hlaupa undir baggann með
þeim. En ineð fullkomnu víð-
varpi inn á sveitaheimilin kem-
ur nýtt Iíf, fjarlægðirnar minka
og það einmana- og dapurlega,
sem mörguin fjnst við afskektu
sveitabæina, hverfur að miklu
leyti.
Fólkið færist nær umheimin-
um við víðvarpið, alveg eins og
við simann. Enginn, sem síma
hefir, jafnvel á afskektuin stöð-
um, finnur eins mikið til fjar-
lægðarinnar.
Þessvegna ættu þeir, sem hér
eiga hlut að máli að athuga
hvort ekki væri vegur að nota
skemtana-skattinn i framtíðinni,
til styrktar skemtifélögum í
sveitum og auka þannig fjör,
gleði og holt skemtanalif sveita-
fólksins, jafnt þess eldra sem
yngra, og ljá fátækum bændum
styrk til að fá víðvarpstæki inn
á heimili sin.
Nýtísku kjötbúö.
Nýlega hefir hr. kaupmaður
Hálfdán Eiríksson opnað búð á
Baldursgötu, í nýju húsi, er
hann hefir látið reisa.
Búðin er með nýtískusniði,
og sú fullkomnasta, sem enn
hefir verið stofnsett hér í bæ.
Er þar pylsuskurðarvél, sem
tekur 6 teg. af pylsum; flýtir
það injög afgreiðslu. Þar er og
vigt, sem reiknar út alla vöru,
sem af hendi er látin; þannig
er full trygging fvrir að hvorki
kaupandi né seljandi verði fyrir
misreikningi.
Marmari er á öllum borðum
og kjötsýningarglugga. — Ný
tegund af kjötblökkum, sem
ekki getur flisast upp úr. Kæli-
vél er nýkomin, sem verður sett
upp innan skams, í klefa inn af
búðinni.
Hillur eru allar lausar og fær-
anlegar, og þess vegna mjög létt
að halda þeim hreinum.
Vélar eru til farsgerðar og
lokuð föt til þess að geyma
farsið til varnar flugum og ryki.
Rafmagnsvinda er þar, sem
sogar alt dautt loft í burtu.
Umbúðapappírnuin er komið
fyrir undir búðarborðinu á
mjög hentugan hátt.
Á gólfinu er ný tegund stein-
steypu.
Oll er búðin björt og áhersla
lögð á þrifnað.
Ekki eru nema rúmlega 4 ár
síðan hr. Hálfdán kaupmaður
kejrpti verslunina Kjöt og Fisk;
byrjaði þá með tvær hendur
tóinar. En hefir nú með ein-
stökum dugnaði komið verslun-
inni í injög gott horf.
Kona hans, frú Þórný Jóns-
dóttir, hefir öll þessi ár staðið
við hlið hans, og barist ötullega
að framþróun fyrirtækisins með
honum. Enda óvíst að verslun-
in hefði staðið með slíkum
blóma, sem nii er, án þess.
Sjúklingurinn: Getur ekki
slcyndileg hræðsla valdið því,
að mér versni sjúkdómurinn?
Læknirinn: Jú, alveg áreið-
anlega.
Sjúklingurinn: Þér inúnið
það þá vonandi, er þér skrifið
mér reikninginn, ekki satt?
A. : Hvert ertu að fara?
B. : Til Berg auðkýfings.
A. : Til hvers ætlarðu þangað?
B. : Til að biðja einnar af
dætrum hans.
A. : Hverrar?
B. : Það er nú atvikum bund-
ið. Sé faðirinn í góðu skapi,
þeirrar yngstu, en sé vann ergi-
legur, þá þeirrar elstu.
Prentsmiðjan Gutenberg.
195 196
Og getur ekki ást hennar breitt yfir það með öllu? Og hefir
hún ekki með sparsemi sinni og iðjusemi stutt að velmegan
þeirri, er þú nú nýtur.
— En að líkindum er það þó eg, sem hefi lagt henni fé í
hendur til að spara, skaut Vilhelm inn i í góðlátlegu spaugi.
— Geturðu ekki fyrirgefið Gissler, þar sem dóttir hans
hefir gert alt þetta fyrir þig — og meira til?
— Ef hann bæði mig fyrirgefningar, mundi eg fyrst fara
að hugsa um að fyrirgefa honum. En það gerir hann ekki.
Og auk þess, mamma — hér varð Vilhelm alvarlegur — er
það svo, að enda þótt Vera hafi bætt fyrir misgerðir Gisslers
að nokkru, þá megnar hún ekki að vekja föður minn upp
frá dauðum.
— Dauði hans gelur þó tæplega skrifast á reikning Giss-
lers. —-
Vilhelm þaut upp.
— Þú veist eins vel og eg, að hann dó af harmi, bugaður
af fláræði þessa vinar, er hann hafði borið fylsta traust til,
og af því að missa alla eigu sina. Þú ferð of langt í ást þinni
til óvinar okkar! !
Móðir hans svaraði þessari ásölcun hans engu orði, og þögn
hennar knúði Vilhelm til þess að átti sig.
Hann laut niður og horfði framan í hana, til þess að sjá,
hvort hann hefði sært hana, en augnatillit hennar var rnilt
og rólegt. Henni var ekki þann veg farið, að hún teldi orð,
mælt í augnabliks geðshræringu, bera vott um kærleiksleysi;
þótt hún liti öðruvísi á mál, en einhver annar, Iét hún aldrei
henda sig, að mikla galla hans; hún lét ástarþehð ráða, en
það hylur fjölda synda.
Hann kysti liana með innilegri virðingu.
— Vilhelm, ef reikna skal líf fyrir líf, hefir Vera þá ekki
fært þér fullar bætur fyrir föður þinn með þvi að fæða
þér þcssi þrjú börn?
Hún dró orðin við sig, og afsökunarbros lék um varir
henni um leið og hún horfði af alvöru mikilli í augu hon-
um, því að hún fann sjálf, hve fráleit athugasemd hennar
hafði verið.
— Aldrei hefði eg trúað þér til að koma með slíkt reikn-
ingsdæmi! mælti hann lágri röddu, og virti hana fyrir sér
ineð undrun, án þess að vita fyrir víst, hvernig hann ætti að
skilja orð hennar.
Enn eina tilraun gerði hún til þess að telja honutn hug-
hvarf.
— Fyrirgefðu Gissler sakir dóttur hans, og vertu ekki að
særa hann með því að senda honum þessa peninga!
Svipurinn á Vilhelm varð hörkulegur og einbeittur.
— Eg verð sáttfúsari með sjálfum mér, þegar eg er bú-
inn að senda honum peningana, svaraði hann í þeim tón,
að vonlaust mundi fyrir hana að gera frekari tilraun til að
fá hann á sitt mál.
Næsta dag sendi hann peningana og lét fylgja með nokkr-
ar línur í viðskiftastíl, þar sem hann tók fram, að sér væri
það mikil ánægja, að geta nú endurgreitt þessa peninga, er
hann ahlrei liefði litið öðruvísi á, en sem lán.
Síðan beið hann með spenningi eftir svari Gjsslers.