Eyjablaðið - 10.10.1926, Blaðsíða 4

GAMLA BlÓ umm
EYJABLASIÐ
Kona
Kauphallar-kaupmannsins
Kvikmynd í 6 þáttum eftir
skáldsögu Maximilian Foster
Aðalhlutverk:
Leatrice Joe
Oven Moore
Sýning sunnudag kl. 7 og 9
L 0. G. T.
St. Sunna nr. 204 fundur í dag
kl. 7 e.h. Æ. T.
Tilkynning
Hjermeð tilkynnist að jeg sem
löggiltur rafvirki hjer, tek aðmjer
viðgerðir og innlagningu á
raftaugum
Lútlicr Jóliannsson
rafvirki
Ársgjöld
Verkamannaíjelagsins ,Drífandi‘
eru meðlimir beðnir að greiða til
gjaldkera fjelagsins.
Heima daglega eftir ki. 7 e. h
Tón\as íjr. ^ónssoiþ
Brekastíg 30
BæjarfrjeHir
Jarðarför
Kristínar Árnadóttur fór fram s, 1. (
þriðjudag að viðstöddu miklu fjöimenni
Guðlaugur Hansson
hjelt fróðlegan fyrirlestur á síðasta .
alþýðuflolcksfundi, um starfsemi Yerka-
mannafjelagins „Drífanda11. Er fjelagi
Guðlaugur Hansson manna kunnastur í
starfi félagsins á undan förnum árum *
enda verið cinn fremsti maður verka- j
lýðshreifingarinnar hjer í bæ.
Að norðan
komu þessir bátar: „Blikinn“„ Freyja“
„Mars“ og „Kap.“
M. b. „Haraldur“
kom með kjötfarm til ísfjelagsins.
Hafði báturinn hrept ó\Víður á leiðinni
og var kjötið, þegar í höfn kom, meira
og minna skemt.
Meðal farþega
á Lýru liingað var Yilhjálmur S.
Vilhjálmsson afgreiðslumaður. Teknr
hann að sjer afgreiðslu ogumsjá „Eyja-
hlaðsins.“ Hefir hann um nokkurt
skeið verið afgreiðslumaður „Alþýðu
blaðsins.11
Skófatnaður
Allur skófatnaður verður seldur með niðursettu verði gegn peningagreiðslu
15—30 prósent afsláttur
til 15. október — Ennfreinur hefi jeg ódýran olíufatnað, sem
selst með miklum afslætti.
Benedikt Friðriksson.
Bifreiðaraksiur
Þeir sem þurfa á hentugum og ódýrum bifreiða-
— flutningi að halda, ættu að snúa sjer til —
ctfáls Crhnóssonar
bílstjóra — Ráðagerði
Isfjelag. Ycstmannacyja
I því fjelagi hafa eigi verið
haldnir fundir síðan fyrir árið
1924 og þá lagðir fram reikningar
frá árin 1923. Pykir stjórninni
ekki mál til komið að faia að
leggja fram reikninga frá 1924?
Meðlimur
Viðskiftavinir
mlnir og aðrir sem þurfa á ódýrum og hentugum bifreiðaflutningi að
halda, snúi sjer til
Sísla ^innsonar
Sólbakka eða Brekku
Matur, Kaffi, súkkulaði öl
og ýmsar aðrar veitingar, eru altaf seldar ódýrt i
Kaffihúsi Vestmannaeyja
Sabatlnl:
Sendimaðurinn.
Skáldsaga
1. kápítuli
Hjeraðsstjórinn í Danphiny
Hans hágöfgi Iressan landstjóri í Daup-
hiny sat, makráður í hægindastóli sínum.
Hann hafði losað hálshnýti sitt, svo að það
þfengdi eigi að hinum mikla svíra. Sást þar
í gul silkinærföt innanundir, og var það engu
líkara en að horfa í sprungu á epli, sem
brostið heflr af ofþroska.
Hárkolla hans — sem hann notaði af
nauðsyn, en eigi vegna tísku, — lá á borði
innan um hrúgur af rykugum blöðum. Á
nefl hans, sem var lítið og eldrautt, hengu
stór hornspangagleraugu. Höfuð hans var
gríðarstórt, nauðsköllótt og glóöi á skallann j
eins og fílabein. Hann haliaði því aftur á
stólbríkina, augun voru lokuð og munnur
opinn. En frá nefi og munn komu ógnar
rokur, sem báru þess vitni að hans hágöfgi
var þungt haldinn af áhyggjum þeim er em-
bætti hans lagði á hann.
Úti í horni milii tveggja glugga, var borð
on við það sat fölur og þreytulegur skrifari
og keptist við, fyrir smánarkaup, að inna
þau störf af hendi, sem hans hágöfgi var
greitt stórfje fyrir.
í þessu stóra berbergi heyrðist ekki ann-
að en hroturnar í hjeraðsstjóranum og urgið 1
penna akrifarans, og svo endrum og eins
snarkið í brenni því, er logaði glatt í arni. j
Alt í einu varð breyting á þessu, því að ;
dyratjöldunum var skyndilega skoDð til hlið-
ar og ráðsmaður h eraðsstjórans kom inn.
Skrifari lagði frá sér pennan og gaut ;
augunum með skelfingarsvip til húsbónda
síns. Svo bandaði hann ákaft að þjóninum og
hvíslaði:
— Uss! Hafðu ékki hátt Ansalme.
Anselme staðnæmdist. Hann sá fljótt að j
hætta var á ferðum og það var sem honum
fjelli allur ketill í eld. En svo herti hann upp
hugann:
— Það er sama, það verður að vekja .
hann, mælti hann í hálfum hljóðum.
Skrifarí varð sem skelfingin uppmáluð
en Anselme skeytti því engu. Hann vissi þ.
frá fornu fari, að það var stórhættulegt al
trufla miðdegislúr hjeraðsstjórans í Dauphiny.
En hitt var þó enn hæltulegra, að verða eigi
við kröfu hinnar svarteygðu konu, sem niðri
beið, og krafðist þess að fá að tala við hjer-
aðsstjórann.
Anselme vissi það vel, að hann var milli
tveggja elda, en hann vissi þó hvað skyldan
bauð honum sem æðsta þjóni hans hágöfgi.
Hann tugði á sér skeggið og horfði upp í
íoftið, eins og hann vænti hjáíyar frá himni,
eins og hann bjóst við að væri þar einhvers
staðár fyrir ofan.
Hans háhöfgi hreyfði sig og hrotur hans
enduðu í ógnar hvalablæstri. Hann opnaði
augun let.ilega, horfði fyrst um stund upp \
loft, en svo sá hann Anselme. Með írafari