Eyjablaðið - 21.11.1926, Blaðsíða 1
\
21. nóvember 1926
„Byjablaðið“ Símnofni: „Eyjablaðið11
Talsími 160. Pósthólf 113. Utgefandi
Yerkamannafjelagið „Drífandi11 Vcst-
mannaeyjum. Ritstjórn: ísleifur Högna-
son, Haukur BjörnsBon og Jón Bafns-
ion. Kemur út hvern sumnudagsmorgun
Kostar kr. 1.50 um ársfjórðunginn 7
• v
Málgagn alpýöu
I Yestmannaeyjum
I. árgangur ~ Tbl. 10
lu’ónur. út um land. A.nglýsingaverð
1 króna sentiineterinn eindálka. Smá-
auglýsingar tíu aura orðið 50 aura
stofngjald. Afgreiðsla blaðsins er i
Heima^ötu 20 (Carlsbergi) Sími 160
Prentao í prentsmiðju Guðjónsbræðra
— — Yés'tmannaeyjum — —
Jriður sje
með yður“
(Aðsent).
í blöðuin auðvaldsins sjer dag-
lega dóma um jafnaðarmenn.
Dómarnir eru altaf á eina lund.
Hól um þá sem linir eru í bar-
áttunni. Gegnsýrðir af borgaraleg-
um hugsunarhætti. Fram úr hófl
hægfara.
Auðvaldið þekkir vel sitt heima-
fólk.
Pað bindur gulan skrúðlagð lepp-
menskunnar í hnakkadramb fylgi-
flska sinna.
Pessi baráttuaðferð heflr geflð
uppskeru tífalda í kornhlöður borg-
aranna.
Pó fylgifiskarnir hafl komist til
valda, hefir ekkert verið aðhafst
til að skerða vald yflrstjettarinnar.
Framvegis eins og áður, hafa
þeir setið yfir krásinni, glaðir yfir
herfanginu og ánægðir.
A með&n hafa undirstjettirnar
litið upp til fulitrúa sinna, krafist
rjettarbóta á kjörum sínum,
Heimtað atvinnu. Heimtað brauð.
„Man spiser forst", sagði danski
foringinn og þannig hugsa fylgi-
flskar hans.
Verkalýðurinn hefir beðið og
voaað.
Hann hefir trúað því, að alt
ynnist á friðsamlegan og rólegan
hátt.
Pað er hið sama, að ætla sjer
að skerða eignarrjett og vald yfir-
stjettarinnar, eingöngu með góðu,
og að koma brosandi með útrjett-
um höndum, gegn grimmu ljóni.
Pyngjan er alt sem auðborgar-
inn á.
Pað er gamla sagan.
Alt hans starf gengur út á það,
að tryggja eignarrjett sinn yfir
þenni.
Auðvaldið hefir notað ofbeldi til
að komast yfir valdið og pyngjuna.
Hvað á verkalýðurinn að gera?
Fyrsti uppreistnarmaður á landi
þessu hjet Dufþakur.
Hann var einu sinni frjáls mað-
ur í landi sínu írlandi.
Þangað kom grimmur víkingur
úr austurvegi.
Hjörleifur hjet hann.
Hann fór með ófriði gegn lands-
lýð og rændi fólki.
Dufþakur varð þræll.
Fleiri urðu einnig þrælar Hjör-
leifs.
Hjörleifur stóðst ekki samkepn-
ina við aðra stóvbokka í landi sínu.
Hann fluttist því til Islands.
Þrælarnir reru skipinu í höfn.
Hjörleifur kúgaði þrælana, hann
skipaði þeim til vinnu á akri sfnnrn.
Dufþakur þoldi illa þrældóminn.
Sumir menn eru þannig gerðir, að
þeir geta ekki borið fjötra, án þess
að spretti blóð undan nöglum þeirra,
við hugsunina um þrældóminn.
Dufþakur var gáfaðastur og
djarfastur þeirra þrælanna.
Einn dag bundust þeirsamtökum.
Hófu upp fána frelsisins, ífyrsta
skifti á Islandi og fóru að Hjör-
leifi.
Peir tóku báta, reru í burt og
settust að þar sem nú stöndum
vjer, í Vestmannaeyjum.
Peir voru Vestmenn þrælarnir.
Hefði Dufþaki og þeim fjelögum
orðið ágengt, með góðsemi einni?
Ekki álíta kommunistar það.
Svo fer með verkalýðshreifing-
una.
Góðsemin dugar ekki nema við
lítil börn.
Hún dugar ekki við harðsvíraða
íhaldsjaxla, og slynga spekulanta.
Dufþaki var rænt úr sínu eigin
föðurlandi.
Verkalýðurinn er rændur á sínu
eigin heimili.
| Þeir vita vel af öllu þessu borgar-
| arnir.
Peir vita að fyrst þegar undir-
stjettin, hefir fengið svo mikinn hug
að hún þorir að brjóta fjötrana.
Pá fyrst er þeim hætta búin.
Borgararnir gera líka sínar varnar-
ráðstafanir.
,Friður sje með yður".
Pað er kvöldbæn auðvaldsins.
Og kvöldbænin er falleg.
Hún heflr logagylt — horn.
„Friður sje með yður“ segja þeir
í stólunum.
En magakúptur ístrubelgurinn
stendur á bak við, og nuddar
lófana af ánægju.
Um leið og hann kveður þjón-
inn lætur hann, hann fá von um feit-
ara brauð.
„Friður sje með yður* hrópar
„Gjallarhornið* yfir hásetana þar
sem þeir standa með bólgnar hend-
ur dauðþreyttir og sifjaðir á togur-
unum hans Óla Thors.
Sjálfur situr hann og aðrir stjett-
arbræður hans heima, vinna tvo
t ima á dag og greiða engan skatt
til hins opinbera.
„Friður sje með yður“ kallar
jarðeigandinn til leiguliðans um
leið og hann hirðir síðustu smjör-
skökuna og síðasta ullarlagðinn úr
hendi hans, sem hefir bognað utan-
um orfið.
„Friður sje með yður“ muldrar
ráðherrann við verkamanninn, sem
gengur hokinn fram hjá honum á
hafuarbakkanum meðfullan sement-
sekk á herðunum.
„Friður sje með yður“ segja þing-
mennirnir, og auka skatta á herð-
ar alþýðu.
„Friður sje með yður“ segja þeir
og minka barnafræðaluna og skerða
kosningarjettinn.
„Friður sje með yður“ segja þeir
brosandiog neitaað „helga“ hvíldar-
daginn.
„Friður sje með yður" hrópa
þeir og reyna að stofna ríkislög-
reglu. t
Og síðast kemur ofur góðlátlega
með veiklulegum rómi „Friður sje
með yður“. Kjósið okkur. Við
ætlum ekkert að gera bara ofur-
lítið, það eru rolumennin, þessir
sem kalla sig hægfara. Frelsisher*-
menn og Framsóknarpokar.
Altaf stendur auðvaldið rólegt
með sigurvissuna undir augnalok-
unum, spennandi greypar ogsyngj-
andi: Amen, hallelúja og hósianna.
En undirstjettin hristir fjötrana.
Legst á stoðir auðvaldsskipulagsins
eins og Samson forðum, og skilur
að sigur hennar liggur aðeins yfir
gröf hins ríkjandi skipulags.
S. J.
Frjettir.
pýskaland:
Kosningar til Saxneska „Lands-
dagsins" eru nýafstaðnar. Hefir öll-
um borgaraflokkunum farið mjög
aftur frá síðustu kosningum, en
kommunistar einir gengið með sig-
ur af hólmi, og er nú næst særsti
flokkurinn í þingiuu. Atkvæða-
magn kommunistanna hefir auk-
ist um 75000 — sjötíu og fimm
þúsund atkvæði frá því árið 1932
en atkvæðamagn Sosíal Demokrata
(hægfara)minkað um þrjú hundruð
þúsund at.kvæði; frá síðustu kosn-
ingum. En samt er sá flokkur enn
sterkastur i þinginu.
Bretland:
Kosningar til sveita- og bæjar-
stjórna í Englandi og Wales fóru
þannig 1. þ. m. að verkamenn hlutu
732 fulltvúa, íhaldið 405 frjúls-
lyndii 250 og utanflokka (villingar)
205.
SvíJJÓð:
Þar eru kosningar til bæjarstjórna
nýafstaðnar, hafa Sósial-Demokrat-
ar aukið fylgi sitt töluvert. En í
því sambandi er vert að athuga
að á ýmsum stöðum gengu þeir
og kommunistar sameinaðir gegn
íhaldinu.
Messað kl. 5.
\