Eyjablaðið - 01.01.1927, Blaðsíða 2
Til minnis.
Bæjailógetaskiifötofan ei opiii alla
virka daga frá kl. 1—3. e. m. og
frá 5V2—6Va e-
Bæja; stjóiaskrifstofan alla virka
daga frá kl. 1—2 e. m. og frá
kl. 5—7 e. m.
Bæjargjaldkerinn viðá sama tíma.
Pósthúsið fiá kl. 10—12 f. m. og
1—6 e. m.
Bókasafnið:
Útlán Sunnud. frá kl. Ú1/^— IÚ/2
f. m. Miðvd. frá kl. 5—7 e. m.
Föstudaga frá kl. 7—8V2 e- m.
Lestrarstofa safnsins er opin:
Mánudaga frá kl. 7—10 e. m.
Miðvikudaga frá kl. 6Va—10 e- m-
Föstudaga frá kl. 6J/2—10 e. m.
Viðtalstími hjeraðlæknisins. Yirka
daga frá kl; 1—3 og 6 — 7 e. rn.
Sunnudaga 11—12 f. m.
Páll V. G. Kolka virka daga frá
I2V2—2 og 7—8. e. h.
Sunnudaga 3—4 e. h.
Leifur Sigfússon tannlæknir frá
kl. 10—llVa í- °S 1V2 3V2
e. m. alla virka daga.
Útbú íslands banka: Alla virka
daga frá kl. 11—12 f. m. og 1—3
e. m.
1908, 1912, 1916 og 1920 í tvö
síðari skiftin var hann í fangelsi.
Pegar Debs kom úr fangelsinu
var hann svo farinn að heilsu að
þrek hans var bilað. „Rjettvísín
ameríska í laudi frelsisins", er
svo svívirðileg að fáir þola. Það
er lögmálið að einstaklingurinn
sem fórnar sjer fyrir göfugar hug-
sjónir fyrir bættum lífsskilyrðum
á jörðu hjer, ve.ða að lepja dauð-
an með krákuskjel, eða að svíkja.
Auðvaldið ber aðeins „sína menn
á hönduur sjer“. Hinir veslast
upp í fangelsum þess.
Verkalýðurinn þakkar frelsishetj-
unni foringja sínum Eugene Wictor
Debs.
Sjúkrasamlag
Vestmannaeyja,
Fyrir nokkrum árum samþykti
bæjarstjórnin hjer fyrir tilhiutun Is-
leifs Högnasonar að veita til sjukra-
samlags sem þá var í hyggju að
stofnað yrði kr. 3000.1 þetta skifti
varð ekkert úr samlagstofnuninni
og var það ver.
I fyrra kom aftur nokkuð skrið
á þettað mál. En almenningur
skyldi enn ekki þýðing samtakanna
og hversu miklu hin almenna sam-
hjálp getur komið til leiðar í dag-
EYJABLAÐIÐ
lega lífinu. Kjartan S. Nordahl og
Haukur Björnsson boðuðu til um-
ræðufundar um málið. En þegar
á átti að herða fengust ekki nógar
undirtektir og ekkeit vaiðafstofn-
uninni.
Nú í ár heflr vaknað yflr mál-
inu enn á ný, og vonandi tekst
okkur öllum nú að hrinda þessu
máli af stað sameiginlega. Ef allir
skilja hvílíkt nauðsynjamál er hjer
á ferðinni er málinu borgið.
f>að finst ef til vill einhverjum
fátækum verkamanninum mikið
gjaldið sem hann verðtir að greiða
til samlagsins, en jeg sem þessar
línur iita vil benda honum á, að
það eru ekki talinr "g reiknuð öll
meðalaglösin eða læknishjálpin sem
menn við þurfa á hverju ári. Það
er ekki lengi að koma í hveijar
30 krónurnar.
Yerkamannafjel. Drífandi sam-
þykti á fundi sínum s. 1. miðviku
dagskvöld eftirfarandi tillögu:
„Verkamannafjelagið Drífandi
ákveður að styðja af fremsta
megni að stofnun og framgangi
Sjúkrasamlags Vestmannaeyja. í
fyrsta lagi, með öflugri þátttöku,
þáttöku meðlirna fjelagsins. Jafn-
framt skorar fundurinn á meðlimi
fjelagsins sem taka þátt í sam-
laginu að berjast fyrir hækkandi
aðstoð hins opinbera við íjárveiting-
ar til þess. Felur fundurinn stjórn
fjelagsins að berjast íyrir sjúkra
samlaginu að meðlimir þess sem
verið hafa atvinnulausir í 6 vikur eða
meira sjeu ekki skyldugir að greiða
gjald sitt til samlagsins, þar til þeir
hafa aftur fengið atvinnu, en njóti
samt allra hlunninda. Að lokum
vill fjelagið lýsa yfir þvi, að það í
framtíðinní muni berjast fyrir að
sjúkrasamlög sjeu rekin af þvl
opinbera og sje þar með skylda
allra að vera meðlimir þeirra".
Nokkrar umræður urðu um
sjúkrasamlagið og styrktarsjóði
verkalýðsfjelaganna, en allir töldu
ræðumenn sjúkrasamlagið mikið
nauðsynjamál.
Mjög bráðlega verður ritað hjer
í blaðinu ítarieg grein um sjúkra
samlög yfirleitt og hvað þau hafa
að segja í lífi verkalýðs og kaup-
leysingja.
Lindarpeimi.
Hefir tapast, finnandi er beðinn
að skila i prentsmiðju Eyjadlaðs-
ins gegn góðum fundarlaunum,
Jólablað
„Skeggjr.
Skeggi kom út 22. des. s. 1,
með óvanalega stórum „spássíum"
hafa víst þar um ráðið annir í
prentsmiðjunni.
Blaðið hefst á fallegri og góm-
sætri jólahugleiðingu, sem endar á
orðunum alkunnu „Friður sje með
yður„!
Ritsjórinn hefir þarna verið í
essinu sínu, því allir vita að hann
er cinstakt góðmenni og meinar
þetta svo Ulldur vel.
En ritsnildiri og jólakærleikur-
inn fer óspait út um þúfur. Ein
af „Frjettabalks“klausum blaðsins
er svona:
£„Dómur er uýlega fellinn í máli er
ísleifur Högnason höfðaði gegn G. J.
Johnsen konsúl. Málið reis út af kaup
gjaldi verkamanns eins, þannig að
Isleifur krafðist fyrir hönd verka-
manns þessa kr. 1.30 um klst, en
G. J. Johnsen neitaði að greiða
nema kr. 1.10. Setudómari var
skipaður í málinu cand. jur. Þór-
hallur Sæmundsson.
Málinu lauk svo að G. J. John-
sen var sýknaður og bar Isleífur
þannig skarðan lrlut frá korði
í þeim viðskiftum. Er hann þvi
æfur oggnístir tönnum, er hann
skýrir frá úrslitunum í Eyjablað-
inu, og ræðst af heift mikilli á
dómarann.
Sennilega hefði Isleifur Terið
ánægður ef G. J. Johnsen hefði
gefið honum sjálfdæmi í máiinu.
En hinsvegar jafn'sennilegt að rjett-
lætistilfinning jafnaðarmannsins
hefði fengið að sigla sinn sjó.
Má ]>að teljast goðgá lijá
dómaranum að taka slik fyr
irbrigði sem rjettlætistilfinn-
ingu og lagaparagrafa með í
reikninginn rið dómsúrskurði,
þegar Tið aunan eins mann
eins og ísleif Högnason er að
etja.
(Leturbreitingar gerðar af mjer
Ritstj).
fað er víst rjett, að í ísienskri
blaðamensku hafi aldrei slíkt fyr-
irbrigði og þessi klausa er, átt sjer
stað.
fað er hægt að selja sig inn í til-
finningalíf ritstjórans þegar hann
reit þessa dæmafáu klausu.
Fyrirfram vissi hann að dómur
Þórhalls Sæmuridsonar var eitt-
hvað götóttur og málstaður G. J.
Johnsens rangur En af einskærri
húsbóndahoiinustu hefij hann vilj-
að taka svari hans. Húsbónda
holnusta er góð tilfinmng sem er
oft á hæðsta stigi hjá þeim þræi.
sem þolir svipuhögg og beislistök
■húsbóndans með jafnaðargeði. En
af því ritstjórinn er í sjálfum sjer
besta skinn, þá flaskar hann nokk-
uð á vöru sinni.
Ritstjóri „Eyjablaðsins" vissisem
var aðfáirbæjarbúarlesa „Skeggja",
og því byrtist hjer klausan, það
er gott að hafa hana til hliðsjón-
ar.
„-----Og bar ísleifur „þannig"
skarðan hlut frá borði".
— — Þanig faraat „Skeggja"
orð. Það er leiðiniegt að þurfa að
setja góðmenni í gapastokk iem
gera óviljandi glapræði; en þegar
það er nauðsynlegt þá er það sjálf-
sagt. Að bera skaiðan hlut frá
borði, er þegar tveir deila, annar
hefir á röngu að etanda en hinn
rjettu og dómari dæmir málið í
vil þeim sem ranglætið hefir í
frammi. Þá ber sá sem rjettan
máls}að hefir skarðan hlut frá
borði. Aftur á móti væri málið
rjett dæmt þá stæðu báðir jafnt
að vígi, sá rangláti sitt ranglæti
og sá rjettláti \sitt rjettlæti, báðir
heíðu sinn rjetta hlut.
En Hersir meinar það ekki svona,
hann leggur skakkar meiningar
í íslenskuna Hann ætlaði að verja
húsbónda sinn, en segir að^hann hafl
gengið með rangan hlut í vasanum
frá borðl dómarans, og að hlutur
verkalýðsins hafl verið af honum
dæmdur.
Hann telur það „goðgá“ hjá
dómaranum að nota slíkt „fyrir-
brigði“ sem rjcttlætistllílnnlng-
ar og lagagreinar í máli vegna
þess aðeins að Isleifur Högnason
er annarsvegar. Alþýða manna
hjelt nú satt að segja að topp-
fígúrur íhaldsins hjer þyrftu ekki
að vera óánægðar raeð f’órhall.
Hann hefir sannarlega unnið til
annars fyrir trúa framkomu í
þeirra garð, en að verið sje að
finna að við hann. Gísli ætti meira
að segja að hjálpa honum til að
eignast !/8 hluta í mótoibát, Gísli
gæti vel átt sjálfur 7/s hlutana þar
að auki ætti Viggó að hjálpa hon-
um til að koma upp litlu dómara-
húsi.
Það hefir likast til aldrei sjest
fyr á prenti að dómari megihvorki
taka tillit til lagagreina eða rjett-
lætistilfinninga og ekki eru þeir
öfundisverðir að standa einir uppi
með þá skoðun íhaldsmennirnir í
Vestmannaeyjum.