Eyjablaðið - 01.01.1927, Blaðsíða 4

EYJABLAÐIÐ
F. H. KJARTANSSON & CO.
REYKJAVÍK
Símnefni „Sugar“ P. 0. Box 126
STÆRSTU SYKURINNFLYTJENDUR Á ÍSLANDI.
Seljum sykur með lœgsta heimsmarkaðs verði, cif. allar stærstu hafnir landsins.
KAUP3IENM OGr KACPFJLAOSSTJÓRAR! Biðjið um tilboð frá okkur áður en þjer festið
kaup annars staðar.
„RJETTUR".
Tímarit um þjóðfjelags’ og menn-
ingarmál. Kemur út tvisvar á ári
10—12 arkir að stærð. Flyturfræð-
andi greinar um bókmentir, þjóð-
fjelagsmál, listir og önnur menn-
ingarmál. Ennfremur sögur og
kvæði, erlend og innlend tíðindi.
Argangurinn kostar 4 kr.
Gjalddagi 1. Október.
RitStjóri:
Einar Olgeirsson, kennari,
Aðalumboðsmaður:
Jón G. Guðmann, kaupmaður.
P. 0. Box 34, Akureyri.
Gerist áskrifendur!
cJlifiýóuSlaðió
— Aðalmálgagn Alþýðuflokksin
kemur út daglega í Reykjavik —
— Kostar kr, 1.50 á mánuði. —
'ALLSKONAR
vefnaðarvara best og ódýrust í
DElFANDA.
BYRJH)
nýja árið á hagkvæman hátt. fað
gerið þið best með því að verslra
við Drífanda.
Húsið við Norðurá, islensk leyni-
lögregiusaga fæst .á afgr. Eyjabl.
L 0. G. T.
St. Sunna 204 fundur kl. 7 e.h.
á annan í nýári. Æ. T.
Lítið hús óskast til kaups.
Páll Bjarnason.
ALÍSLENSKT
FJELAG
Brunatryggir hús
innbú og vörur i
SjÓYátryggir skip
og vörur
Allar nánari upplýsingar gefur
Helgi Benediktsson
umboðsmaður fjelagsins í Vest-
mannaeyjum.
EIMREIÐIN.
32. árg. 4. hefti er nýkomið
hversdagslegt að vana. Við og við
bregður fyrir þó glömpum í ritinu.
Það besta sem maður finnur við
að fletta i gegnuin þettað hefti
eru „Elivogar“ kvæði eftir Einar
Benidiktsson og „Fiskiróður fyrir
40 árum“ eftir Odd Oddsson gull-
smið á Eyrarbakka. Frásaga þessi
er skemtileg og vel rituð í alla
staði. I fyrra reit Oddur aðra frá-
sögu sem hann nefndi „Úrverinu",
var þar í sagt frá lífl veimanna
í Þorlákshöfn. A Oddur skilið þakk-
ir allra fyrir báðar þessar greinar.
Pví þær stuðla að því að eigi gleym-
ist það sem sjerstaklega einkendi
líf sjómanna fyrir nokkrum árum,
en sem nú er sem óðast að hverfa.
Með þssu hefti stækkar Eim-
leiðin nokkuð. Er auðsjáanlegt að
gömlu tímaritin skjálfa á grunni
sínum fyrir stormi þeim sem
stendur af hinu nýja tímariti
„Rjettur" sem róttækir yngri
mentamenn gjefa út.
SKUTULL.
Blað jafnaðarmanna á Isafirði. Eitt
hið best skrifaða Alþýðuflokksblað
sem út kemur.
Gerist áskrifendurl
Sendimaðurinn.
— Ó, segið það ekki, frú, hrópaði hann í
dauðans angist. Segið það ekki. Enginn mað-
ur í heimi er eins góður vinur yðar og jeg.
fettað vitið þjer - - þjer vitið það!
Hún sneri sjer að honum og brosti, eins
og hún hefði gaman að látœði hans.
— Það er ofur auðvelt að segja sem svo
Jeg vil láta lífið fyrir yður, á meðan engin
hætta er á að þess þurfi. En þegsr jeg bið
yður a!ð gera mjer oíurlítinn greiða, þá segið
þjer undir eins: Hvað verður þá um mitt
góða mannorð? Hvernig fer um landstjóra-
stöðuna? A jeg að láta varpa mjer í fangelsi
eða láta hengja mig, bara til að þóknast yður?
Svei! sagði hún og hnykti höfði. Heimurinn
er fullur af samskonar mönnum og þjer eruð,
og þó hjelt jeg, í minni kvenlegu auðtrygni
að þjer væruð ólíkur öllum öðrum mönnum.
Orð hennar nístu sál hans eins og hann
hefði verið rekinn í gegn með glóundi sverði.
Þetta alit hafði hún þá fengið á honum, að
hann væri hugleysingi, sem þættist geta allt,
meðan ekkert amaði að, en hlypi í felur
undir eins og einhver hætta væri á ferðum.
Guð mínn góður, — og þó hafði hún áður
haldið að hann væri ólíkur öðrum mönnum.
Hún hafði haft mikið álit á honum, en hvernig
hafði hann reynst henni?
— Hertogafrú, veinaði hann, þjer dæmið
mig eigi þyngra en jeg á skilið. En sýnið
mjer vægð. Mjer var alls eigi alvara. Jeg
vissi ekkert hvað jeg sagði. Leyfið mjer að
hæta fyrir það, leyfið mjer að sýna það með
breytni minni í framtíðinni, að jeg meinti
ekki það sem jeg sagði.
Nú brosti hún við honum og það var auð-
sjeð að hún var ekki reið lengur. Hún rjetti
honum höndina og hann greip hana með
áfergju.
— Jeg vissi það, Tressan, mælti hún, jeg
vissi það að yður var ekki alvara og að undir-
eins og þjer hefðuð hugsað yður betur um,
þá væruð þjer sami tryggi vinurinn og áður,
sá vinur, sem í raun reynist..
Hann laut niður og kysti hvað eftii annað
á hanska hennar.
— Hertogafrú þjer megið tieysta mjer.
t. Kapltuli.
GARNAOE.
Fyrst í stað eftir að hertogafrúin skildi við
Tressan, var nokkurs konar víma yfir honum
og fanst það mjög eðlilegt að hann breytti
svo sem hann gerði. Hann gekk fram að
giugganum og stakk eldrauðu neflnu út 1
rúðu til þess að r^yna að sjá á eftir henni er
hún riði úr garði með föruneyti sínu. En
hann komst skjót að raun um að það var
ekki hægt vegna þess hvað glugginn var hatt
uppi. Hann settist Því aftur í hægindastólinn
og fór að rifja upp fyrir sjer samiæður þeirra
hertogafrúarinnar.
Bað dimdi nú óðum og var naumast önnur
birta í herberginu en sú, er lagði af glæðum
í arninum. Eá sem honum skyndilega nýtt
til hugar. Hann kallaði á Babilos og þjón til
að kveikja. Svo sendi hann þjóninn til þess
að sækja d‘Aubran, foringja setuiiðsins í
Grenoble.
Meðan hann beið ærlaði hann að taka
Babylos tali, en hann var þá venju fremur
orðfár og niðurstaðan. Tressan þagnaði 'því