Eyjablaðið - 09.01.1927, Blaðsíða 2

EYJABLAÐIÐ
Til mínnis.
Bæjaríógetaakiifstofaii er opin alla
virka daga frá kl. 1—3. e. m. og
frá 5V2—6 x/2 e. m.
Bæja’stjóraskrifstofan alla virka
daga frá kl. 1—2 e. m. og frá
kl. 5—7 e. m.
Bæjargjaldkerinn viðá sama tíma.
Pósthúsið frá kl. 10—12 f. m. og
1—6 e. m.
Bókasafnið:
TJtlán Sunnud. frá ki. 9^/2—1 lVa
f. m. Miðvd. frá ki. 5—7 e. m.
Föstudaga frá kl. 7—8V2 e-
Lestrarstofa safnsins er opin:
Mánudaga frá kl. 7—10 e. m.
Miðvikudaga frá kl. 6V2—10 e. m.
Föstudaga frá kl. G1/^—10 e. m.
Viðtalstími hjeraðiæknisins. Virka
daga frá kl. 1—3 og 6'—7 e. m.
Sunnudaga 11 —12 f. m.
Páll V. G. Kolka virka daga frá
12V2—2 og 7—8. e. h.
Sunnudaga 3—4 e. h.
Leifur Sigfússon t.annlæknir frá
kl. 10—HV2 f- °S iVa—3Va
e. m. alla virka daga.
Útbú íslands banka: Alla virka
daga frá kl. 11—12 f. m. og 1—3
e. m.
annara nauðsynjamála, hafið bar-
áttu fyrir því að settur verði
geislakastari við hafnarmynniðhjer,
er lýsi sæfarendum leiðina, að
næturlagi.
Hefir fjelagið skrifað bæjarstjórn
og leitað fulltingis hennar máli
þessu til framgangs.
Engum mun blandast hugur
um að hjer sje nauðsynjamál á
ferðinni, nema ef vera kynni mjög
þraungsýnni og íhaldssinnaðri bæj-
arstjórn.
Skal jeg nánar víkja að þessu
xnáli siðar, þegar rúm blaðsins
leyfir.
Verkamenn og sjómenn, er skap-
að hafa með vinnu sinni, þann
auð er hingaðtil hefir um of lent
í einstaklinga höndum og eigi ver-
ið notaður til almenningsheilla,
eru alment farnir að skilja að fram-
tið bæjarfjelagsins og velferð þeirra
sjálfra, liggur i þeirra eigin hönd-
um, að velmegun þeirra og batn-
andi lifskjör, er hiu sanna við-
reisn og eíling bæjar- og þjóðfje-
lags.
Jón Rafnsson.
,Fjórir eiginleikar*.
Aðaleinkenni aðvaldsskipulags-
ins eru: kreppur, atvinnuleysi,
gjaldþrot og húsnæðisvandræði.
Þetta eru fjórir höfuð eiginleik-
ar ríkjandi skipulags.
Með hverju ári sem líður eykst
tala atvinnulausra manna. Neyðin
eykst í skipulaginu sem ihaldsbrask-
arar flagga fyrir syngjandi hátiða
og iofsöngva því til dýrðar og dá-
indis.
f’eir reyna með öllum rnöguleg-
um ráðum að dylja fúasárin á
þjóðlíkamanum, en tekst ekki, þau
sýkna jafnt um hábjartan dag,
sem að kvöldi til, opin og hrylli-
leg, fyrir augum vegfarandans
sem vill sjá, vill þekkja og viil
heyra. Þau hrópa uppí himininn
á lækningu. En „læknarnir" ganga
áfram hugsunarlausir eftir íhalds
götunni og líta á líflð gegnum
litað gler gamla tímans.
Steinvölur verða að fjöllum á
vegi öreigalýðsins, og torsóttur er
vegurinn uppá hátind borgaralegrar
vellíðanar.
Samtök hins vinnandi lýðs er
það eina sem dugar. Bau verba
að aukast og styrkjast. Því í
samtökum verkalýðsins liggur frels-
un mannkynsins frá glötunarbarmi
„gylta skrilsins".
Opið brjef
til Kveníjelagsins
með þökk fyrirkvöld hins 28. des. s. 1.
J?g var einn hinna mörgu, er
nutu góðrar og glaðrar stundar,
sem gefin var af góðum huga.
Flaug í hug að koma snöggvast á
ræðupallinn, og fara fáum orðum
um kvenfjelagskap yfirleitt, en vildi
koma þar fram síðastur allra, en
þetta fórst fyrir enda ekki mikið
mist. Sarokomutíminn orðin nokk-
uð langur fyrir mig, þá klukkan
var orðin um 10, var kvefaður og
leið ekki sem best. Tek jeg nú
hjer niður eftir minni, það sem
þá var að flögra íyrir í huga mín
um, og fer það hjer á eítir.
Heiðraða samkoma, konur og
nrenn! Jeg held jeg megi láta þess
getið, að jeg hafði engan hug á
að koma hingað í kvöld, bar t!l
þess fleira en eitt. Fyrst það, að
jeg hafði aldrei áður verið þátt-
takand á þessum stað, aldrei borg-
að hjer aðgang að nokkru nje
neitt gjört í stuðningsátt, og bvo
langaði mig ekkert á samkomu nú
frekar en endranær, er að miklu
leyti hættur við þesskonar. Fanst
það fjarstæðu næst, að fara að
troðast hingað 1 kvöld, til að njóta
einhvers góðgætis, „gratis“ eins og
þið segið stundum.
En það sem nú var á ferðinni
hafði eins og flest anuab, fleiii
hliðar á að Jíta. Jeg hafði fengið
hlýlegt heimboð frá Kvenfjelaginu
Líkn, hið fyrsta fjeiagsboð hjer í
Eyjum, og þettað heimboð átti að
foreldri, það sem í sjálfu sjer er
mannúð og göfuglyndi, það, að
vilja gjöra og gefa þeim flokki fólks
góða og glaða stund, sem sjaldan
eða aldrei nýtur þesskouar utan
síns eigin heimilis. Sú hugsun er
fædd af svo góðum huga, þeirra
er standa á bakvið borðið, í þessu
er verðmæti svo mikið að engum
ætti yflr að sjást. Var því senr
hvíslað væri að mjer, ef þú ekki
ferð og þyggur það sem vel er
boðið, geturðu átt á hættu, að
takist upp frá þinni hlið sem
óviðeigandi htilsvirðing og kuldi.
Jeg hef þekt til margra Kven-
fj#laga, og öll hafa þau haft það
fyrst og fremst á sinni stefnuskrá
að láta eins mikið gott af sjer
leiða er fjelagskraftuiinn fengi
orkað, og þeim heflr tekist þetta,
framar vonum, í smáum og stórum
stíl. Og hitt hetir þeim hka tekist
að láta þetta gott gjört, koma út
á svo mannúðlegan hátt gagnvart
þeim, senr notið hafa og er það
ekki minna vert. Hef jeg því ávalt
litið upp til kvenfjelaga og þótt
vœnt um tilveru þcirra.
Orðin tvö: Góður hugur, er
jeg hefi nefnt, sýnast lítil og stutt,
en geta líka verið stór og sterk,
stærri og sterkari en stundum er
að gáð. Vel má það vera að kven-
fólkið ekki beinlínis reiknist miklir
byggingamenn, nje byggingameist-
arar með steini og stáli, en það
byggii samt og byggir vel, og er
vandlátt að byggingarefni. Oiðin
stóru og sterku góðan huga og
vilja. Það er: Kraft þcirra tekur
kvenfólkið í sínar hendur, og
með honum byggir það grunninn
undir sína fjelagsbyggingu, veit að
þarf að vanda, sem vel og lengi á
að standa.
Kvenfólkið heflr steika trú á
sigur hins góða, í öllum hlutum
jafnvel hverju sem er að mæta
og því verður að trú sinni, enda
er það sú fullkomnasta trú og
hefn í sjer fólginn mestan
sannlcika.
Þið sjáið vinir mínir að jeg
legg mikið upp úr góðum hug, þó
ekki ofmikið, hugurinn er kjörgrip-
ur sje honum beitt á rjettan hátt.
Öll eigum við okkar skerf af hon-
um og hann er sá eigindómur sem
aldrei skilur við okkur, þó allt
annað fari veg allrar veráldar þá
er hugurinn altaf hjá okkui, og
ávalt til taks hvert sem vjer viljum
senda hann, hann þekkir engan
farartálma, hettr fríar ferðir allt í
gegn og skilar erindi ábyggilega.
Með öðrum orðum, útfrá aflstöð
hugans veitum vjer straumum í
allar áttir, sitt á hvað misjafnlega
sterkum að vísu, og gjarnast finna
þeir sjer leið til samferðafólksins.
Eins og þetta er áreiðanlega víst
eins er hitt líka víst að þessir
straumar koma til baka í sömu
mynd, og vissan um það að fá
þá jafnóðum til baka, ætti ekki
sýst að geta mint okkur á hvað
það er afar áríðandi, að við þannig
stofnum til góðra strauma en ekki
öðruvísi. Nú hefir kvenfjelagið sem
hjer stendur að verki veitt út til
okkar allra, góðum hugarstraum-
um sem það sýnir og sannar gegn
um þessa samkomu, ber okkur því
að endursenda þessa strauma
óbreytta með þeirri sameiginlegu
ósk, að mættu verða. að einhverri
fjelagslukku.
Kona nokkur las hjer upp sögu
áðan, efni þeirrar sögu var á þann
hátt, er vel hefði mí.tt setja svip
á samkomuna og getað lyft hugs-
unum okkar á hærri vegu, að því
leyti sem þær ekki drukknuðu í
kaffi og súkkulaði. Jeg hafði áður
kynst þeirri sögu, eigi að síður
kærkominn. Því kærkomnari sem
fleiri voiu til að heyra.
Það er nú orðið framorðið,
klukkan okkar hinna eldri er orðin
margt, fer bráðum að slá 12 og
þá tekur við afturelding og morg-
un. Til þess morguns mundum við
hugsa með fögnuði miklum, hlökk
um til að láta þann dýrðlega dag
ljóma um loft allt, i þeirri dags-
birtu munum við hvort fyrír sig
enn betur sjá og skilja það stór-
veldi er við höfðum yflr að ráða,
hugarfari okkrar sjálfra.
J. B.
Góðgerðasta r fsemi.
Eins og menn sjá heflr „Ebl.“
tekið grein til birtingar, sem í
raun og veru nær ekki þeirrriskoð-
un sem jafnaðarmenn hafa yflr-
leitt á góðgerðarstarfsemi. Jafn-
aðarstefnan kennir það að fyrst
og fremst eigi að berjast fyrir
bættum kjörum og rjetti verkalýðs
ins, og það verður aldrei gert með
góðgerðarstarfsemi, heldur aðeins