Eyjablaðið - 09.01.1927, Page 4

EYJ'ABLAÐIÐ
F. H. KJARTANSSON & CO.
REYKJAVlK
Símnefni „Sugar" p. 0. Boi 186
Nauðsynjavörur.
Hveiti,
Sykur,
STÆRSTU SYKURINNFLYTJENDUR Á ÍSLANDI.
Seljunp sykur'''með lægsta heimsmarkaðs verði, cif. allar gtærstu hafnir landsins.
KAIIPSENM OG- KADPFJLAOSSTJÓRAR! Biðjið um tilboð frá okkur áður en þjer festið
kaup annars staðar.
„RJETTUR".
Tímarit um þjóðfjelags; og menn-
ingarmál. Kemur út tvisvar á ári
10—12 arkir að stærð. Flytur fræð-
andi greinar um bókmentir, þjóð-
fjelagsmál, listir og örmur menn-
ingarmál. Ennfremur sögur og
kvæði, erlend og innlend tíðindi.
Argangurinn kostar 4 kr.
Gjalddagi 1. Október.
Ritstjóri;
Einar Olgeirsson, kennari,
Aðalumboðsmaður:
Jón G. Guðmann, kaupmaður.
P. 0. Box 34, Akureyri.
Gerist áskrifendur!
I. 0. G. T.
B Y R JI D
nýja árið á hagkvæman hátt. Bað
gerið þið best með því að versla
við Rrífanda.
llúsift vlð Norðurá, islensk leyni-
lögreglusaga fæst á aígr. Eyjabl.
JllþýéuBlaéið
Dagblað Ylkublað
Dagblaðsútgáfan kostar kr. 18 á
ári. Vikuútgáfan kr. 8 árgangurinn.
ALÍSLENSKT
FJELAG
Brunatrygg'ir hús
innbú og vörur
Sjóvátryggir skip
og vörur
Gerduft,
Kökudropar,
Kúrennur,
Rúsínur, ofl.
Enskar húfur,
Hattar,
Flibbar,
Slaufur,
Bindi,
Sokkar,
Flibbar
Manchettuhnappar
Treflar
Peysur
Kerti
Spil
Vefnaðarvörur mikið úrval!
Kaupið nytsama hluti! Verslíð
þar sem vörurnar eru ódýrastar.
St. Sunna 204 fundur kl. 2 e.h.
Æ. T.
Hentugast fyrir menn utan Reykja-
víkur að kaupa vikuútgáfuna.
Allar nánari upplýsingar gefur
Helgi Benediktsson
umboðsmaður fjelagsins í Vest-
mannaeyjum.
Kf. JBffAHDP
Sendimaðurinn.
•
aftur og sat hljóður og hugsi þangað til til-
kynt var að d'Aubran væri- kominn.
Tressanvarennóvissí því hvað hann ætti að
segja við herforingjann og vissi eigi hvernig
han æti að stynja upp erindinu.
- - Kapteinn, mælti hann að lokum og
var þungbúinn á svip. Jeg hefi ástæðu til
þess að ætla að ekki sje alt með feldu í
Montelinarhjeraði.
— Eru einhverjar óspektir þar? spurði her-
foringinn undrandi.
— Pað getur verið og getur verið að ekki
sje, svaraði landstjórinn íbygginn. Jeg skal
gefa yður ákveðnar fyrirskipanir í fyrramálið.
En þjer skuluð til vonar og vara búast við
því að fara með 200 manns til Montélinar á
morgun. Tvö hundruð manns! hrópaði d'Aubr-
an. Nú, þá verða engir hermenn eftír í Gren-
oble!
— Hvað- gerir það til? Það er eigi líklegt
að við munum þurfa að halda á þeim hjei.
Látið fyrirskipun ganga út í kvöld um það
að liðið verði tilbúið í fyrramáli, svo að hægt
verði að leggja á stað snemma, ef þörf gerist.
Og ef þjer viljið gera svo vel að koma tíman-
lega til mín, þá skal jeg gefa yður fullnaðar-
fyirskipanir.
d'Aubran varð að hlýða þessu þótt honum
þætti það óskiljanlegt, en Tressan gekk að
snæðingi og var mjög kotroskinn með sjálf-
um sjer, út af því hve sniðuglega sjer hafði
tekist að búa 3V0 um hnútana, að enginn her-
afli væri í Grenoble þegar sendimaður drotn-
ingar kæmi. Það var snjallræði til að komast
úr þeim ógöngum, sem líklegt var, að hann
mundi lenda í útaf þvi að vilja hjálpa hertoga-
afrú Condillaá.
En morguninn eftir var hann ekki jafn
hriflnn af þessu bragði sínu, vegna þess að
hann hafði eigi getað fundið neinar líklegar
ástæður tíl þessarar ráðabreytni. Og því mið-
ur vissi hann það, að d'Aubran var glögg-
skygn maður, sem eigi var líklegt að hægt
væri að vefja um flngur sjer. Sem herforingi
átti hann heimtingu á því, að fá að vita
svona hjer um bil í hvaða erindagerðum hann
færi og hvenig hann ætti að haga sjer. Og
nóttin hafði auk þess haft þau áhrif á Tress-
an að kæla tilfinningar hans gagnvart her-
togafrúnni. Með öðrum orðum, það var svo
komið, að að hann dauðsá efir að hafa heit-
ið hertogafrúnni aðstoð sinni.
Pegar honum var sagt að d'Aubran væri
j kominn og vildi flnna hann, sendi hann þau
| skilaboð til herforingjans að hann skyidi koma
| aftur eftir svo sem klukkustund. Hann settist
| við skrifborð sitt, grúfði andlit í höndum sjer
j og leið hreinustu iðrunarkvalir eftir frum-
■ hlaup sitt.
Hann braut heilann um það hvernig hann
ætti að sleppa útúr þessum vandræðum, en
hann sá engin úrræði.
Pannig sat hann þá er Anselme kom inn
og tilkynti að Monsieur Garnace frá París
væri kominn og vildi undir eins fá að tala
við landstjórann um ííkismálefni.
Pað fór hrollur um Tressan og hjartað barð
ist ems og það ætlaði að springa. En svo tók
hann rögg á sig. Hann inintist þess að hann
var konunglegur landsjóri í Dauphiog hjeraði.
I öllu því umdæmi allt frá Rhone að Alpa-
föllum var hans vilji og orð lög, sem aiiir
urðu að hlýða. Nafn hans skelfdi alla þá er
ranglega breyttu og marga aðra. Átti hanu
þá að verða að gjalti þótt hann heyrði að