Eyjablaðið - 06.03.1927, Blaðsíða 3

RYJABT,AÐIÐ
Húsfoæður athugið peuiugavðrð.
Pakkalitar, hra'fiisvart pr. j>k. 0,75, rautt 0,35, blátt 0,35. Bggja-
iliil't pr. gram ö >‘.yr, íáætar möndlur pr. gram 1 oyr. Husblus pr.
gj'. 1 ey. lviirdemammur pr. gr. 3 aur. Möndlu, Yauille og Sitron-
dropar pr. gr. 2 aur., kanell lieill pr> kg. 2.50. Lárborjablöð pr. kg.
2.50. Búðingsduft pr. pk. 0.25. Ofnsverta íljötandi „Zcbo“ pr. íl. 1.25.
„Zcbra“ pr. dós 0,30. Sköáburður „Pclow“ 0.75 Skógiila „Sun“ 0,80.
Ávaxtalitur 0,75 pr. fl. Bönsk „Soya“ 0 85 pr. fl. Gerhveiti 0,80 pr.
kg. Nýtt „Peterkin" kökliefni með bveiti, cggjaduftl, geri, »ykri o. fl.
0,75 pr. pk., kakan hrsorð og bökuð á 8 míuútuin. Samyinuuhandsáp-
ur, 20 mism. tegundir frá 0.35-0,80 stk, óviðjafnaulega ójýrar cftir
I
I
i
I
gæðum. — xVlt nýjar vöruv, seldar með 10°/o afslætti frá þessu verði
gegn peningum. -— Búsáliöld og ýmiskonar verkíæri vorða tekin upp
í þessari vilur og seljast mjög ódýrt.
Elaupfjelagið Drifandi. — Sími 85.

Rýir og þurkaðir ávextir:
Epli, Appelsínur, Perur, Sveskjur,
Apt cosur, Döðlur, Rúsínur o. m fl.
Blandaðir ávextir
Altaf fyriilíggjandi meö lægsta
— verði á heimsmarkaðinum —
Fæst í flestum verslurmm í Vestmannaeyium.
F. H. Kjartansson & Co.
Simi 1520. Ileykjhv k. Símnefni Sugar.
Jk.
estur svaSadrykkur
er ölið frá Ölgerðinni Ej*ill Skallagriinsson í Reýkjavík.
Ljúffengara, hollara og næringarmeira en erlendar öltegundir.
er bijóstsykurinn frá Bijóstsykurgerðinni „Nðl“ í Reykjavík.
Ljúffengasta saftin
er Nóa-saftin, sem er búin til úr nýjum ávaxtasafa. Allar
vandlátar húsfreyjur eru ánægðar með hana og biðja helst
um Nóa-saft.
Smjöri líkast
er Siuára-smjörlíkið og auðugra að bætiefnum en nokkur
önnur smjörlíkistegund.
Egiil, Nói og Smári
eru íslenskar verksmiðjiir, sem eftir margra ára starfsemi hafa unnið
sjer traust viðskiftamanna sinna. Vöiur þeirra eru fullkomlega jafngóð-
ar bostu samskonar vöfum eilendum, en hafa þann kost fram yftr, að
þær eru ódýrari og altaf hægt að ná í þær nýjar, því þæi eru búnar til á
íslandi.
Umboðsmaður í Vestmannaeyjum
Láms J. Johnsen.
kW^ATAkW^ Ak. AVAkW.WAVA
Samvitina og kaup-
fjelagsstarfsemi.
Flestum samvinnu- og kaupfjs-
lagsmönnum mun vera það ijóst,
hvar hin eiginlega samvinnustefna
(CO'OperátivÍsmi) er upprunnin. Öll
kaupfjelagsstarfsemi bæði í Eng-
landi, D.inmörku og á íslandi eiga
rót sína að rekja til starfrækslu
og stoínunar kaupfjelágsinsí Rock
dahle á Englaudi laust fyrir miðja
19. öld. — Rautiar voru áður
gerðar tilraunir í þá átt að lyfta
ánauðaioki og kúgun kaupmanna
íif hevðum verkatoanna og alþýðu
(sbr. Robert Owen), en árangur
þess fjelagsskapai og 3amtáka bar
eigi ja'fn heiliarikán ávöxt sem til-
lauiúi vefáranua í Rockedalile 1848,
enda eigi bygðar á traustum grund-
volli. í byijun vjelaiðnaðarihs á
Erigíandi, snemma á 19. öld hófst,
hin ógurlegasta neýð meðal verka
luauna. liinar nýju bómuUar- og
spunavjelar sviftu því nær flestalla
verkamenp vinnu siuni. Þessar vjel
ar framleiddu með iðju sinni marg-
falt meir á einum degi heldur eri
tveir menn á einni viku, þar við
bættist að í stað þess að nota karl
menn til vinnu í verksmiðjunurn,
notuðu nú iðjuhöldar kvenfólk og
börn til þess að gæta vjelanna og
t.ína hráefni af gólflnu. Dænfi voru
til þess að böm á aldtinum 8—10
ára irtnu frá morgni til kvölds á
verksmiðjugólflinu v:ð að tína sam-
an bómull o. þ. h., áður en enska
þingið skarst í ieikinn og lögskip-
aði, að engin börn innan 12—14
ára -aldurs mættu vinna í verk-
smiðjum og þannig spilla heilsu
sinni og draga úr þroska sínuiii.
Af vjelaiðnaðinum óx drykkju-
skapur og ólifnaður meðal verka
fólks i veiksmiðjuhjoi uðunUm, að
svo nriklum mun, að slíks eiu tæp-
ast' dæmi.
Verkamenn sátu huima auðum
höndurn meðan konur þeirra og
bórn þræluðu frá morgni til kvöids.
Þossi og þvilík niðurskipun leiddi
til þess að sjálfsbjargarhyöt þeirra
og sómatilflnning sljóvgaðisfc, eng-
in vildi iífca við þeim til þess að
láta þá vinna ærlegt handtak og
til þess að drepa og deyfa sorgir
sTnar, leituðu þeir á náðri' þoss guðs
er fremur eykur andleysi en dugn-
að n.f.l. Bakkusar. Siíkt og þvílikt
leiddi til áframhaldandi úrkynjun-
ar og dáðleysis meðal verkafólks,
konur þeirra urðu hejlsu og Itirðu-
lausar um heimili sín, enda gátu
þær eigi sint heimilum sínum eftir
þaim tirna er þær unnu í verksmiðj-
unuhi. Börnin ólust upp í ment-
unar og agaleysi, en þegar þetta
stóð sem hæst, gripu hinar fáu
vemdardýsir verkamunna í taum
ana, það voru stofnanir verkalýðs-
'fjeiaga og kawpfjelaga. Hinir svo
nefudu (Wages slave) kaupþrælar
þoldu eigi lengur slíka nieðferð.4
Nokkrir öflugir brautryðjondur í
verkamannaflokknum og ennfrem-
ur af æðri stjettum studdu þámeð
raðum og dáð. Arangurinn varð
sá að nú er English Labours-Loci-
ety. ensku verkalýðsfjelögin ein hin
öflugustu í Evrópu, enda sýndi
kolaverkfallið breska að enskir
verkamenn treysta sjálfum sjer og
samtökum sinum þrátt fyrir það
þótf hart væri að þeim gengið.
A meðal þeirra mörgu verkamanna
er atvinnulausir urðu í byrjun vjela-
iðnaðarins voru vefarar þeir er síð-
ar urðu til að lyfta alþýðu og
veikalýð Englands á hærra menn-
ingar og framfarastig. Fyrir þeim
lágu sömu forlögin og öðrum verka-
mönnum sem sviftir voru atvinnu
sinrti, en í stað þess að leggja ár-
ar í bát og gefast upp, ákváðu þeir
að finna í sameiningu einhver ráð
sjer og öðrum til bjargar. Og ráð-
ið fundu þeir, og það var á þessa
leið: Beir ákváðu að stofna íjelag
kaupfjelag, með samskotum fjelags-
manna. Með nokkrum shillings á
uiann fengu þeit rekstursfje, því
velta þeirra var eigi svo stórko3t-
leg í byrjuti starfsemi þeirra sem
imn nú er orðia. K,aup(jelag